Ουδέν κρυπτόν

Να ξεκινήσω από τα βασικά: ο άνθρωπος εργάζεται. Ο άνθρωπος που εργάζεται έχει ανάγκη από ξεκούραση. Η ξεκούραση (του ανθρώπου που εργάζεται, πάντα) επιτυγχάνεται επί καθημερινής βάσεως με τον βραδινό ύπνο –εκτός και αν είσαι στο Μεξικό (ή στην Ικαρία) οπότε καθίσταται αδήριτος η ανάγκη να πάρεις και έναν απογευματινό. Τη λεγόμενη «σιέστα». Επί ετησίας βάσεως, ο άνθρωπος που εργάζεται ξεκουράζεται στις διακοπές. Μικρές ή μεγάλες. Στην πόλη ή στο χωριό του. Και αν διαθέτει τη δυνατότητα, ούτε στην πόλη ούτε στο χωριό του, αλλά στα (πλήθος) νησιά που διαθέτει αυτή η χώρα.

Πάμε, πάλι, στα βασικά: ο άνθρωπος εργάζεται. Ο άνθρωπος που εργάζεται (και δεν είναι Γιαπωνέζος να θεωρεί «κατάρα» τις διακοπές και «ευλογία Θεού» την ακατάπαυστη εργασία) πρέπει να κάνει διακοπές ώστε να γεμίσει τις μπαταρίες του, για να μπορέσει να τη βγάλει «καθαρή» για τον χειμώνα που έπεται.

Κάνω τώρα την προβολή: ο άνθρωπος, πλην πολλών άλλων, μπορεί –ένας! –να είναι και Πρωθυπουργός. Εμείς έχουμε την ευτυχία (ελπίζω να αξιολογηθεί σωστά από τον σχετικό μηχανισμό παρακολούθησης Μαξίμου αυτό) αυτός ο ένας να είναι ο πρόεδρος Αλέξης. Ο Πρωθυπουργός, τώρα, ο συγκεκριμένος εργάζεται (με τα γνωστά, σε όλους μας, αποτελέσματα προσθέτω…). Ο Πρωθυπουργός (ο Τσίπρας, ρε παιδιά, ο Τσίπρας) έχει ανάγκη από διακοπές αν και οι γνώμες διίστανται –είναι, υποστηρίζουν ορισμένοι, μονίμως σε διακοπές, οπότε τι να τις κάνει αυτές που έχουμε ανάγκη όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

Αφού λοιπόν τα λύσαμε όλα αυτά τα σοβαρά, πάμε τώρα στα εντελώς α-σόβαρα, αυτά δηλαδή τα οποία απασχόλησαν το Σάββατο τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον, και για τα οποία, σεμνύνομαι να υποστηρίζω ότι, έβαλα το χέρι μου: τις διακοπές Τσίπρα!

Εν πρώτοις να ευχαριστήσω το Μέγαρο Μαξίμου διότι με non paper που εξέδωσε το εσπέρας του Σαββάτου εμμέσως πλην σαφώς με επιβεβαίωσε ότι ο Τσίπρας «αρμένιζε» (χωρίς πρόθεμα παρακαλώ…) στο Αιγαίο, τις ημέρες των καταστροφικών πυρκαγιών που κατέκαιγαν τη χώρα, και την Αττική ιδιαιτέρως.

Κατά δεύτερον, έχω μια σειρά ερωτημάτων που πρέπει να θέσω, διότι όλο αυτό που έγινε (δηλαδή έμμεση παραδοχή των δικών μου αποκαλύψεων μέσω επίθεσης στον πρόεδρο Κυριάκο και τη ΝουΔού) το θεωρώ εντελώς fake, ψεύτικο, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο:

n Από πότε οι διακοπές του Πρωθυπουργού αποτελούν κρατικό μυστικό, και πρέπει να περιβάλλονται με πέπλο αδιαφάνειας ή και μυστηρίου; Σε όλο τον κόσμο, πολιτισμένο ή μη, ακόμη και στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, οι διακοπές του προέδρου ή του πρωθυπουργού ανακοινώνονται, και μαζί και το πόσο θα διαρκέσουν. Πού, πόσο και πώς. Εδώ, για κάποιον λόγο, κρατήθηκε μυστικό.

Τούτου δοθέντος, και με βάση το βεβαρημένο (περσινό) παρελθόν του ανθρώπου (ο Πρωθυπουργός είναι άνθρωπος, τα αναφέρω και στην αρχή), εκτιμώ ότι κάτι δεν ήθελε, και όσοι τον περιβάλλουν το συντήρησαν, να μάθουμε. Χρησιμοποιώ τώρα παράδειγμα για να το κάνω πιο εύληπτο: αν ήταν στην Αίγινα διακοπές, στο σπίτι του μπαρμπ’ Αλέκου (Φλαμπουράρη) θα πήγαινε μια βόλτα στον «Σκοτάδη» ή στην «Αιγινίτισσα» και θα μας έλεγε δι’ αυτού του τρόπου «εδώ είμαι, παλικάρια μου». Αλλά στην Αίγινα δεν ήταν –αλλιώς θα βρισκόταν στις πυρκαγιές από την πρώτη ημέρα. Αντε τη δεύτερη.

Πέρυσι ας πούμε, που έδωσε ο Θεός και δεν είχαμε πυρκαγιές, έκανε αμέριμνος τις διακοπές του στο Λαύριο, στο συγκρότημα κατοικιών του εφοπλιστή Μαρτίνου παρέα με τον mr DHI, «το αποτέλεσμα μετράει», κύριο Γιώτη –εξ Αρτης ορμωμένου. Μια αυλή, που λένε, με τον γνωστό και μη εξαιρετέο κύριο Λαυρεντιάδη, με τον οποίο, δεν μπορεί, μια «καλημέρα» θα την αντάλλασσαν. (Υπενθυμίζω σχετικά για τους μη επιμελείς αναγνώστες μου, ήταν σε αυτό το σπίτι που η κυρία του, έδωσε για τους φίλους της οικογένειας εκείνο το περίφημο full moon πάρτι στα τέλη του Αυγούστου, το οποίο άφησε εποχή, με τη βοήθειά μου, φυσικά, καθώς του έδωσα την απαραίτητη προς τούτο δημοσιότητα.)

Εφέτος, ποιο ήταν το «ειδικό» θέμα, για το οποίο κρατήθηκε τόσο ερμητικά κλειστό το θέμα των διακοπών Τσίπρα; Καταλήγω, με ευκολία, στο συμπέρασμα ότι δεν ήθελε να πληροφορηθεί ο πτωχός πλην τίμιος λαός που τον εμπιστεύεται (ακόμη…) ότι μέρος αυτών των διακοπών περιελάμβανε κρουαζιέρα επί σκάφους/θαλαμηγού, το οποίο τις κρίσιμες εκείνες ημέρες των πυρκαγιών έκοβε βόλτες μεταξύ Πάρου – Αντιπάρου, μικρών Κυκλάδων και νησιωτικού συμπλέγματος Λειψών.

Είναι κακό για έναν πρωθυπουργό να κάνει κρουαζιέρα με θαλαμηγό; θα υποβάλλω τώρα το σχετικό ερώτημα. Δεν μπορεί, λόγου χάρη ένας πρωθυπουργός (ειδικά όταν πριν γίνεις πρωθυπουργός «χτυπιόσουν» στα κύματα με το φουσκωτό του Πολάκη…) να έχει και αυτός φίλους που διαθέτουν θαλαμηγό; Θα απαντήσω ευθαρσώς όχι. Δεν είναι!

Κακό είναι –ομιλώ διά νέου παραδείγματος αυτή τη στιγμή –ο πρωθυπουργικός φίλος ή γνωστός που διαθέτει το σκάφος, να έχει ή να προσδοκά ότι θα έχει, δουλειές με το Δημόσιο. Ας πούμε, αν αυτός ο φίλος ή γνωστός δραστηριοποιείται στον χώρο της ενέργειας (στον χώρο της ενέργειας λέμε…) δεν είναι σωστό να κάνει διακοπές με το σκάφος του όχι ο πρωθυπουργός, αλλά ούτε συνεργάτης του πρωθυπουργού. Μην πω ούτε και περαστικός από το πεζοδρόμιο της Ηρώδου Αττικού έξω από του Μαξίμου.

Υπάρχει σοβαρό conflict, όπως θα επισήμαιναν σχετικώς και στην εύανδρο (Ηπειρο).

Υπ’ αυτή την έννοια τα καταλαβαίνω όλα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το ακόλουθο: έχει γίνει που έχει γίνει ο πανικός με τις πρωθυπουργικές διακοπές σε συνδυασμο με την εξαφάνισή του εν μέσω των πυρκαγιών, είναι λογικό να ξαναγυρίζει σε αυτές –με το ίδιο το στρατιωτικό ελικόπτερο Χιούι που τον έφερε στην Αθήνα την περασμένη Τετάρτη;

Και επειδή οι πτήσεις των αεροπορικών μέσων αυτού του τύπου καταγράφονται, δεν αντιλαμβάνονται εκεί στο Μαξίμου ότι δεν μπορεί να κρυφτεί το πράγμα και κάποια στιγμή όλα αυτά θα αποκαλυφθούν και θα εκτεθούν;

Θα κατέληγα πως όχι, αλλά δεν θέλω να γίνω κουραστικός. Αφού εκείνος, και οι περί αυτόν, δεν το καταλαβαίνουν, ποιος είμαι εγώ ο «ουτιδανός» να του χαλάσω τη «ζαχαρένια» –που ξαναλέμε στην Ηπειρο;

Ξύνοντας πληγές

Και θα κλείσω με κάτι εντελώς άσχετο με τα προηγούμενα, αλλά εντελώς σχετικό με την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα της κυβέρνησης: εμένα δεν με ανησύχησε η άρνηση Κοντονή να στείλει έναν εκπρόσωπο σε αντικομμουνιστικό συνέδριο στην Εσθονία. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη –να έστελνε. Οταν ολόκληρη η κοινωνία τούς θεωρεί πιο δεξιούς και από τη ΝουΔού με τα μέτρα που έχουν πάρει και παίρνουν, τι τους έχει απομείνει; Μια τάχα μου επίφαση αριστεροσύνης και προοδευτισμού να την επικαλούνται. Εμένα λοιπόν εκείνο που με ανησύχησε περισσότερο από όλα είναι η απόφαση να δημιουργήσουν μνημείο και μουσείο του Δημοκρατικού Στρατού στον Γράμμο –αυτό!

Μας πήρε δηλαδή καμιά σαρανταριά χρόνια να κλείσουμε τις πληγές του Εμφυλίου και οι τύποι κάνουν ό,τι μπορούν για να τις ξαναξύσουν. Αυτό με ανησυχεί. Σοβαρά…

Αδιαφιλονίκητος

Φίλος μου, θρησκευόμενος εκ Θεσσαλονίκης, με ενημέρωσε ότι ο κυβερνητικός εταίρος Τσίπρα, ο οποίος κατέχει (με τα γνωστά αποτελέσματα) και την ιδιότητα του υπουργού Αμυνας (τρομάρα του και δική μας…), παρέστη, λέει, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης στην εορτή της Παναγίας Σουμελά και τιμής ένεκεν οι ιερείς τού ανέθεσαν να διαβάσει –από μέσα!.. –το «Πιστεύω».

Αλλά ο εγνωσμένων ικανοτήτων υπουργός το «έσκισε» κανονικά το «Πιστεύω»: αντί να διαβάσει «και αναστάντα την τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς», διάβασε «και αναστάντα την πρώτη ημέρα κ.λπ. κ.λπ.»!

Σιγά το πράγμα θα επισημάνω: παραμένει αδιαφιλονίκητος θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας και του δόγματος «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Και άμα λάχει βάζει και στη θέση του τον πρόεδρο Βούτση, κάθε φορά που εκείνος χάνει το νήμα…