Η υστέρηση και η καθυστέρηση είναι δυο έννοιες που αρμόζουν γάντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με κλειστά μάτια μπορείς να τις αποδώσεις σε κάθε κυβερνητική ενέργεια. Από το τρίτο Μνημόνιο που μας φορέθηκε, μέχρι τις αξιολογήσεις κι από τις δηλώσεις για τις φωτιές, μέχρι το νομοσχέδιο για την παιδεία. Ολα έχουν βάση την υστέρηση και την καθυστέρηση, που η κυβέρνηση ενθέρμως ακολουθεί.
Θα ρωτήσετε, γιατί; Η πρώτη απάντηση είναι γιατί αυτό μπορεί. Η δεύτερη, ότι το κάνει σκοπίμως, ώστε να συγχρονίζεται με τη νοοτροπία μιας καθυστερημένης (επίσης) κοινής γνώμης, που καθηλωμένη αντιδρά σε κάθε προοδευτική προσαρμογή. Με το ένα, με το άλλο η Ελλάδα παραμένει ουραγός. Ο τόπος χάνει, οι Ελληνες χάνουν και η κυβέρνηση κομπάζει!
Από την αρχή βρήκε και άλλοθι, το οποίο πιπιλίζει νυχθημερόν. Σαράντα χρόνια Μεταπολίτευσης κατέστρεψαν την Ελλάδα. Πάει κι ο Καραμανλής (ο κανονικός), πάει κι ο Παπανδρέου. Μηδέν προσέφεραν! Ζήτωσαν Τσίπρας –Καμένος! Οι μόνοι άξιοι! (και οι κρυφοφάνεροι υποστηρικτές τους) Μήπως είναι ιστορικά αναλφάβητοι; Μπα, απλώς ασκούν χοντροειδή προπαγάνδα κι ό,τι πιάσει!
Στα θέματα παιδείας, επικέντρωσαν στο ποιος θα κρατάει τη σημαία στις παρελάσεις, όχι στο επίπεδο σπουδών και στην προσέλκυση ξένων σπουδαστών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αντιμετωπίζουν το πανεπιστημιακό άσυλο λες κι έπεσε χτες η δικτατορία. Και μόνο που υπάρχει και υποστηρίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο σήμερα, αποτελεί ύβρη για την ελληνική δημοκρατία! Ψιλά γράμματα, θα πείτε. Για τις απίθανες πράξεις και ενέργειες που καταρρακώνουν το κύρος των πανεπιστημίων, ποιος θα ενδιαφερθεί; Τι σχέση έχουν αυτά με τον ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο;
Σε όλα πάμε πίσω, όταν ύψιστη ανάγκη είναι να καλυφθεί το χαμένο έδαφος.
Μερικοί θεωρούν ότι οι πολίτες θα ξεχάσουν το πρωτεύον, που είναι η οικονομική τους κατάσταση. Με στοιχεία του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα ζουν 1.500.000 πολίτες σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Ο αριθμός μεγαλώνει. Η λεγόμενη αστική και μικροαστική τάξη συρρικνώνεται καθημερινά. Η κοινωνική ανισότητα παίρνει διαστάσεις. Αυτή την πολιτικοκοινωνική κληρονομιά θα αφήσει η Αριστερά;
Ο Σεπτέμβρης θα ‘ναι ένας δύσκολος μήνας. Η τρίτη αξιολόγηση, μια νέα δοκιμασία. Οσοι πιστεύουν ότι τίποτα από όλα αυτά δεν επηρεάζει τον κοινωνικό ιστό, κάνουν μεγάλο λάθος.
Ελπίδα αποτελούν οι διεργασίες στον χώρο της ΔΗΣΥ, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε ισορροπία και ανόρθωση το πολιτικό σύστημα.
Η Ελλάδα, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, πληρώνει ακριβά την υστέρηση και την καθυστέρηση ενός ελλιπούς πολιτικού προσωπικού που κοιτάζει και θαυμάζει τη μύτη του!
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
