Προκαλεί ακόμη «πολιτισμική παραζάλη» στην ελληνική κοινωνία η ακατανόητη ρύθμιση του υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου σχετικά με τη σημαία. Δηλαδή την ελληνική σημαία να μην τη σηκώνουν οι άριστοι μαθητές κατά τις μαθητικές παρελάσεις, αλλά οι σημαιοφόροι να ορίζονται με κλήρωση!
Γιατί ενοχλεί αυτή η ρύθμιση; Γιατί πίσω από αυτήν κρύβεται η απεχθής φιλοσοφία του «εξισωτισμού». Δηλαδή ότι όλοι οι άνθρωποι (άρα και οι μαθητές μιας τάξης) πρέπει σώνει και καλά να είναι ίσοι και άρα δεν πρέπει να αμείβονται ούτε οι άριστοι (και πιο παραγωγικοί) άνθρωποι ούτε οι πιο καλοί μαθητές!
Οπου εφαρμόστηκε αυτή η θεωρία οδήγησε σε καταστροφικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα και αυτό αποκαλύπτει ατυχώς τη μορφωτική ανεπάρκεια της κυβερνώσας Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Και εξηγούμαι:
1. Και ο Πλάτων (από παλιά) και ο αριστερός φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού (πολύ πρόσφατα) μας είπαν ότι ο κόσμος (και οι κοινωνίες) ορίζονται μέσα από τις διαφορές τους. Ουσιαστικά μάς είπαν ότι οι άνθρωποι (και οι μαθητές) δεν είναι ίδιοι ούτε «στα μυαλά» ούτε στην απόδοσή τους! Φαίνεται ότι η κυβερνώσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν μελέτησε ποτέ τον Πλάτωνα!
2. Σε οικονομικό επίπεδο όπου εφαρμόστηκε η θεωρία του «εξισωτισμού», όπως στα συστήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού, οδήγησε στην έλλειψη κινήτρων για την παραγωγή πλούτου και στο περίφημο αξίωμα της σοβιετικής περιόδου «εσείς κάνετε ότι δουλεύετε και εμείς κάνουμε ότι σας πληρώνουμε». Μήπως κάτι ανάλογο θέλει να εφαρμόσει η «πρώτη φορά Αριστερά» και στις μαθητικές κοινότητες;
Ομως υπάρχει και κάτι επιπρόσθετο. Δηλαδή είναι σίγουρο ότι στα ηγετικά «κυβερνητικά μυαλά» του ΣΥΡΙΖΑ η έννοια της σημαίας (και του άριστου σημαιοφόρου) συνδέθηκε με ένα αναχρονιστικό μέγεθος. Δηλαδή με το «έθνος», όπως είχε οριστεί μετά τον εμφύλιο πόλεμο, με τα γνωστά συστατικά (πατρίς, οικογένεια, θρησκεία).
Ξέχασε ολέθρια η κυβερνητική νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει και ο σύγχρονος «προοδευτικός» ορισμός του έθνους (Rorty «Achieving our country»). Κάτω από αυτό το πρίσμα «η εθνική ταυτότητα» διαμορφώνεται από τους διαλόγους της διαβουλευόμενης κοινωνίας των πολιτών. Εκεί οι έλληνες πολίτες λ.χ. αποφασίζουν μόνοι τους αν θέλουν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία, με διάκριση εξουσιών, κράτος δικαίου κ.λπ.
Γιατί υπό αυτές τις συνθήκες να μη νιώθει υπερηφάνεια ο άριστος μαθητής που θα σηκώνει συνειδητά την ελληνική σημαία;
Το συμπέρασμα; Ισως ο Αλέξης Τσίπρας να ανοίγει αυτά τα ζητήματα για να συσκοτιστεί η άθλια οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας (φτώχεια, ανεργία, υπερφορολόγηση). Ολα αυτά όμως φανερώνουν ταυτόχρονα και την πλήρη μορφωτική ανεπάρκεια της κυβερνώσας Αριστεράς! Και αυτό είναι το μεγάλο δυστύχημα για τον τόπο!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
