Στις 20-21 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 49 χρόνια από την εισβολή των Σοβιετικών και των συμμάχων τους στην Πράγα. Πριν από λίγες ημέρες ο κ. Κοντονής αποφάσισε να μη συμμετάσχει η χώρα σε διεθνές Συνέδριο στο Ταλίν με θέμα «τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων». Μετά την καταστολή της Ανοιξης αποκαλύφτηκε ότι το κομμουνιστικό σύστημα δεν είναι δυνατόν να εκδημοκρατισθεί. Ο πρώτος που υποστήριξε κάτι τέτοιο ήταν ο Ευρωκομμουνισμός, τον οποίο επικαλείται ο κ. υπουργός για να τεκμηριώσει την αρνητική απόφασή του. Στη Δυτική Ευρώπη όλα τα λεγόμενα αστικά δημοκρατικά κόμματα καταδίκασαν αμέσως αυτή την εισβολή. Το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα την καταδίκασε αμέσως και καθαρά, το Γαλλικό με υπεκφυγές, ενώ το ΚΚΕ εσωτερικού (που συνέχειά του δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρίζονται κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο) καταδίκασε με καθυστέρηση την εισβολή, όπως δείχνει και η ανέκδοτη μέχρι πρότινος επιστολή Αναγνωστάκη που δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».
Το 1989 παρασύρθηκαν στην ανυποληψία και τα τελευταία απομεινάρια μιας ιδεολογίας που παρότι συγκίνησε και ενέπνευσε εκατομμύρια απλούς ανθρώπους στη Δύση και πάρα πολλούς διανοουμένους, περιείχε στον πυρήνα της τον ολοκληρωτισμό. Σήμερα κανείς στην Ευρώπη δεν αρνείται την ύπαρξη αυτού του ολοκληρωτισμού.
Εκτός από ένα γαλατικό χωριό που λέγεται Ελλάδα. Εκτός του κ. Κοντονή και του ΣΥΡΙΖΑ οι «αστοί» εκπρόσωποί μας έχουν επίσης αρνηθεί να υπερψηφίσουν ψηφίσματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στο Ευρωκοινοβούλιο, με τα οποία καταδικάζονταν οι ωμότητες και οι σφαγές τόσο του κομμουνισμού όσο και του φασισμού και στα οποία πουθενά δεν γινόταν λόγος για ταύτιση των συστημάτων, αλλά μόνο για κοινή καταδίκη των εγκλημάτων τους.
Υπάρχει βεβαίως και το «συνεπές» ΚΚΕ. Αυτό όχι μόνο δεν καταδικάζει αυτή την εισβολή, όπως και τα γκουλάγκ, το Κατίν, τον ουκρανικό λιμό, τα εκατομμύρια θύματα και πολλές άλλες θηριωδίες –στην κυριολεξία –του σοβιετικού και του κινεζικού – ασιατικού κομμουνισμού (για να μην τον ξεχνάμε και αυτόν), αλλά και επιμένει να αντιστρέφει την πραγματικότητα συνεχίζοντας να παρουσιάζει την Κόλαση σαν Παράδεισο.
Ακούμε, από πολλές πλευρές, πως αν μη τι άλλο το ΚΚΕ παραμένει συνεπές στις ιδέες του. Το λένε για καλό. Συνέπεια να είναι και ότι να ‘ναι. Αλήθεια, πόσο ανώριμο πολιτικό σύστημα έχουμε που την ίδια στιγμή που φοβάται τους γιαλαντζί «σταλινικούς» του ΣΥΡΙΖΑ, εραστές μόνο της εξουσίας, αφήνει στο απυρόβλητο τους γνήσιους σταλινικούς του ΚΚΕ; Αυτούς που στην Πολιτική Απόφαση του 20ού Συνεδρίου τους στην ενότητα «Καθήκοντα του ΚΚΕ για την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση» στέκονται «κόντρα στις ξεπερασμένες ιστορικά απόψεις ότι μπορεί μια μεταβατική κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού να ανοίξει τον δρόμο για την επαναστατική ανατροπή, αλλά και τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική ενδιάμεση εξουσία που θα στέκεται ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, εντείνοντας τη διαπάλη με τους πολιτικούς φορείς που τις εκφράζουν». Μας λένε δηλαδή καθαρά ότι ακόμη πιστεύουν στη δικτατορία του ενός και οναδικού κόμματος; Ω ποία συνέπεια!!!
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι κοινωνιολόγος
