Μνήμες από τα παλιά, τα πολύ παλιά, ανακαλεί η επίσκεψη στην Αθήνα του νέου προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν το διήμερο 7 και 8 Σεπτεμβρίου. Παρακάμπτων εντελώς την (σχεδόν χολερική) επισήμανση κύριου διπλωμάτη κατόχου υψηλής θέσεως στην ιεραρχία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών ότι “για να έρχεται αυτός εδώ, τόσο σύντομα από την εκλογή του, γύρευε τι έχουν δεσμευθεί να του δώσουν”, στρέφω τη σκέψη μου στη νοσταλγία που γεννά αυτή η επίσκεψη στον ημέτερο Πρόεδρο Προκόπη (Παυλόπουλο).

Φέρελπις νέος ήτο το 1974, όταν ως πολυμαθής μεταπτυχιακός αποφοιτος του Πανεπιστημίου Παντεόν-Ασάς έλαβε το DEA de Droit Public και αμέσως κατέλαβε τη θέση του γενικού γραμματέα του πρώτου Προέδρου της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχάλη Στασινόπουλου. Θέση η οποία δεν του επέτρεψε μεν να βγει στους δρόμους με σημαιάκια όταν αφίχθη εδώ μετ’ ολίγον –περίπου ως ελευθερωτής από τη χούντα –ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, αλλά του έδωσε την ευκαιρία μιας καλής γνώσεως των απαιτήσεων του “γάλλου φίλου”, δεδομένου ότι πρωθυπουργός ήταν τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πραγματικός, όχι ο άλλος, και ο πρόεδρος Προκόπης (εθεωρείτο ότι) ανήκε στο περιβάλλον του.

Για να θυμούνται λοιπόν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, αναφέρω, ότι από εκείνο το ταξίδι οι Γάλλοι, στα πλαίσια του άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος “Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία”, αποκόμισαν το μεγάλο πακέτο της ανανέωσης του γηρασμένου στόλου της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, πουλώντας μας τα πανάκριβα για την εποχή (αλλά και εν συνεχεία) αεροσκάφη Mirage, κάτι φρεγάτες, και πάει λέγοντας.

Ο ίδιος δε ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν έλαβε για τον κόπο του ως δώρο ένα μεγάλο οικόπεδο στην Πύλο, κοντά στα ανάκτορα του Νέστορα, οικόπεδο το οποίο τού φιλοδώρησε με χαρακτηριστική γαλαντομία (αφού ανήκαν στο Δημόσιο –άλλωστε ο ίδιος ήταν παροιμιώδης “σπάγκος”) ο Κ. Καραμανλής…

Δούναι και λαβείν

Και ύστερα από αυτή τη σύντομη περιήγηση στην πρόσφατη ελληνική ιστορία, επανέρχομαι στα τωρινά και απολύτως συγχρονα, καθώς συμφωνα με τις πηγές μου ο κύριος Μακρόν επιθυμεί, λέει, “να διευρύνει τους ορίζοντες της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών”, το οποίο πρακτικά σημαίνει –πάντα κατά την ίδια πηγή μου:

αναβίωση του εξοπλιστικού σκέλους του “Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία”

παραχώρηση κατά προτεραιότητα επενδύσεων στην ενέργεια σε εταιρείες γαλλικού ενδιαφέροντος με έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές, και ειδικότερα τα αιολικά πάρκα

εκδήλωση ενδιαφέροντος για την εξόρυξη υδρογονανθράκων από γαλλικές εταιρείες σε ελληνικά οικόπεδα στο Ιόνιο

εκδήλωση ενδιαφέροντος για προς πώληση ελληνικά λιμάνια.

Τι θα δώσει σε εμάς; Μα τι άλλο; Tην αμέριστη… συμπαράστασή του στο θέμα της κρίσης, του χρέους κ.λπ. συν την επαναβεβαίωση της θετικής στάσης της Γαλλίας στα ελληνοτουρκικά, μικρό δείγμα της οποίας είδαμε κατά την έναρξη της γεώτρησης στην Κύπρο για το φυσικό αέριο, όταν απεστάλη επιτόπου γαλλική φρεγάτα προς προστασία της γαλλικής εταιρείας TOTAL που πραγματοποιεί τη γεώτρηση. Ολα αυτά, φυσικά, πασπαλισμένα με ωραία λόγια, τα οποία ο κύριος Μακρόν ουδόλως φείδεται –κοινώς στο μπλα μπλα δεν τον πιάνεις τον άνθρωπο…

Πλάνο

Η άφιξη του κυρίου Μακρόν δημιουργεί ένα μικρό πρόβλημα στο πρόγραμμα του προέδρου Αλέξη, ο οποίος στις 8 Σεπτεμβρίου προγραμμάτιζε να ανέβει Θεσσαλονίκη για να εγκαινιάσει την ετήσια Διεθνή Εκθεση… δημοσίων οργανισμών και φορέων.

Ακουσα ότι θα συμπιεστεί κάπως το πρόγραμμα του προέδρου Αλέξη και θα αφιχθεί στην (αγαπημένη) πόλη το Σάββατο 9 του μηνός ώστε να πραγματοποιήσει τα εγκαίνια και την ομιλία στο Βελλίδειο και να ολοκληρώσει την Κυριακή με την προγραμματισμένη συνέντευξη στους δημοσιογράφους.

Ωραία πράγματα και παστρικά…

(Υποθέτω ότι έως τότε θα έχει ολοκληρώσει και τις διακοπές του…).

Φίλοι παντού

Με τον πρόεδρο Αλέξη να παρατείνει υπέρ του δέοντος, θα εκτιμήσω, τις πολυσυζητημένες, έως και μυστήριες, διακοπές του (θέλω να ελπίζω ότι θα επιστρέψει σήμερα – αύριο, γιατί μετά πιάνουν τα –πολλά –μποφόρ και θα έχουμε πάλι τα ίδια, θα βρεθεί αποκλεισμένος σε κάποιο νησάκι…), επιθυμώ να διευκρινίσω, επειδή έγινε πολύς λόγος σχετικά, ότι ένας πρωθυπουργικός φίλος που διαθέτει σκάφος τέτοιων διαστάσεων ώστε να φιλοξενεί έναν πρωθυπουργό, δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι αμιγώς έλλην πολίτης. Μπορεί επί παραδείγματι να έχει απλώς ελληνική καταγωγή. Να ανήκει δηλαδή στη μεγάλη δεξαμενή των επιτυχημένων συμπατριωτών μας της διασποράς. Και μένω σε αυτό…

Σαλιγκάρια

Και ενώ εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση “silver alert” o πρόεδρος Αλέξης, αρχίζουν να σκάνε μύτη εδώ κι εκεί, σαν τα σαλιγκαράκια μετά το ψιλόβροχο, διάφοροι δικοί του. Στο πλαίσιο αυτό έγινα δέκτης πολλών αναφορών ότι εντοπίστηκε ένας πολύ κοντινός, δικός του, προχθές στη λατρεμένη Νάουσα της Πάρου. Ηταν ο εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, ο οποίος φιλοξενείται στην έπαυλη του καλού μου φίλου Λάκη (Λαζόπουλου) με τη συντροφιά του –καλός φίλος ο Λάκης; Μα ναι, ύστερα από τόσες αναφορές, αισθάνομαι πλέον οικεία μαζί του.

Με γεμάτο το σπίτι στον Αγιο Ανδρέα, όπως συνάγω έπειτα από όλα αυτά, θεωρώ εξαιρετικά λογικό ώς και φυσιολογικό ότι δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε αυτό δύο δικοί του καλοί φίλοι, ηθοποιοί, οι πρωταγωνιστές του δημοφιλούς σίριαλ “Μπρούσκο” κύριοι Θεοχάρης Ιωαννίδης και Ανδρέας Γεωργίου, οι οποίοι αναζήτησαν κατάλυμα σε βίλα της περιοχής…

Οχι άλλα «πουρνάρια»

Θα αναφέρω το εξής χθεσινό: φίλος μου μού απέστειλε βίντεο από μια προεκλογική συνέντευξη του Τσίπρα στον Αυτιά, στον Σκάι, με την επισήμανση “δες στο 40.15′ να δεις τι λέει ο Τσίπρας”. Πηγαίνω κι εγώ στο 40.15′ της συνέντευξης και είναι η στιγμή που ο Αυτιάς ρωτάει τον καλεσμένο του “αν είναι κομμουνιστής” και εκείνος, αντί για μια ευθεία απάντηση “είμαι” ή “δεν είμαι”, υπεκφεύγει εμφανώς!

Σιγά τα λάχανα, θα επισημάνω. Προεκλογική περίοδος είναι, ο άλλος παλεύει να μαζέψει και την τελευταία ψήφο που παραμένει αδιάθετη, θα απαντούσε σε ένα τέτοιο ερώτημα που θα μπορούσε να δυσαρεστήσει έστω και έναν από τους υποψήφιους ψηφοφόρους του;