Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχει το δημοψήφισμα στη Μ. Βρετανία και το αποτέλεσμά του και σε ποιον στρέφεται η συμπάθεια. Αλλά να τα πιάσουμε από την αρχή.

Πέρσι τέτοιον καιρό η ετυμηγορία του βρετανικού λαού αναστάτωσε την ΕΕ και συμπίεσε τον πολιτικό χρόνο στην Αγγλία σε τέτοιο βαθμό που είχε να συμβεί από τον πόλεμο. Οσοι παρακολουθείτε τις εξελίξεις που οδηγούν για πρώτη φορά ένα κράτος-μέλος στη μοναξιά μιας δήθεν ελευθερίας από τα νομικά, οικονομικά, οικολογικά και μεταρρυθμιστικά δεσμά της ΕΕ θα συμφωνήσετε ότι μπορούμε να συγκρίνουμε τον συμπιεσμένο σε γεγονότα χρόνο με τη διακυβέρνηση της Ελλάδας από την αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο Βαρουφάκη.

Τις θριαμβολογίες και την επιθετικότητα της κυβέρνησης των Συντηρητικών για τη δυνατότητά της να επιβάλει τους όρους της για τη μέλλουσα συνεργασία με τους 27 διαδέχτηκε η διαπίστωση ότι η προθεσμία των δυο ετών για την έξοδο δεν επαρκεί. Και ότι θα ζητηθεί μεταβατική περίοδος –άλλοτε δύο μηνών, άλλοτε δύο ετών –για την ομαλή έξοδο από την τελωνειακή ένωση και την εσωτερική αγορά. Προηγήθηκε βέβαια η ρήση της Μέι «αν δεν πετύχουμε ομαλή έξοδο, τότε επιλέγουμε το σκληρό Brexit».

Στο μεταξύ, η Ενωση με τον πιο καθαρό τρόπο έβαλε τη δική της ατζέντα με ομόφωνη απόφαση των 27. Πρώτα θα λυθούν τα προβλήματα αποζημίωσης της Ενωσης, της πρόνοιας για τους πολίτες της ΕΕ και της Μ. Βρετανίας μετά την έξοδο και τα βορειοϊρλανδικά σύνορα και μετά θα συζητήσουμε τα εμπορικά.

Δεύτερο σημείο καμπής ήταν οι ανόητες εκλογές του Ιουνίου, που αντί να ενισχύσουν τη Μέι τής χάρισαν την απώλεια της πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο και την ανάγκη σύμπραξης με κάτι παράξενους βορειοϊρλανδούς αντιευρωπαίους, εκτός και αν πρόκειται για κοινοτικά κονδύλια και… ελεύθερα σύνορα για τις δύο Ιρλανδίες.

Ενα τρίτο σημείο είναι η ολοένα και πιο επιθετική συμπεριφορά πρώην στενών συνεργατών της κυβέρνησης που έφτασαν να δηλώνουν ότι «όσοι υποστήριζαν την έξοδο και με ψέματα κέρδισαν το δημοψήφισμα θα πρέπει να μπούνε στη φυλακή». Αναφέρεται βέβαια ο πρώην διευθυντής του γραφείου του αρμόδιου υπουργού Brexit στα 250 εκατομμύρια που θα εξοικονομεί η Αγγλία και θα τα διαθέτει για το καταρρέον ΕΣΥ της.

Ολα αυτά τα αναφέρουμε για να εξηγήσουμε ποιοι έχουν «ανάγκη συμπάθειας». Ε, λοιπόν, δεν πρόκειται για τους ευέλικτους ιδεολογικά κυβερνητικούς εταίρους. Αναφέρομαι σε όσους εκδιώχθηκαν ή αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τους πρόδωσε σε σχέση με την έξοδο από το ευρώ, αλλά και σε όσους από εμάς αντιπαραθέταμε την ανάγκη παραμονής στην Ενωση. Τα επιχειρήματα και των δυο πλευρών ακούγονται σήμερα σαν συζητήσεις μεταξύ άλιεν. Επιχειρήματα που στηρίζονταν στην ιδεολογία. Το Brexit και οι συνέπειές του μας προσγείωσαν σε μια πραγματικότητα για τις δυο παρατάξεις, και τα τότε επιχειρήματά μας μοιάζουν ανόητα. Σε εμάς λοιπόν η συμπάθεια. Και ένα καλό μάθημα για τη σύγκρουση ενός φαντασιακού κόσμου με την πραγματικότητα που ζούμε βήμα βήμα στη διαδικασία του Brexit.

Τελευταία Νέα