Είναι αλήθεια ότι, μετά τον εφιάλτη που πέρασαν με τον Βαρουφάκη, οι ξένοι δανειστές βρήκαν στο πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου έναν σοβαρό συνομιλητή που διαχειρίστηκε δύσκολες φάσεις στη βάση μιας λογικής, ακόμη και αν διαφωνεί κανείς με τα μέτρα στα οποία τελικά έβαλε την υπογραφή του. Και αυτό ήταν κάτι που έλειπε από τον προκάτοχό του, αλλά και όλη την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την περίοδο της «περήφανης» διαπραγμάτευσης το πρώτο επτάμηνο του 2015.
Για αυτό, τόσο στις ισχυρές πρωτεύουσες της ευρωζώνης και στις Βρυξέλλες, όσο και στο ΔΝΤ, πάγωσαν όταν πληροφορήθηκαν τις συζητήσεις για πιθανή μετακίνηση του Τσακαλώτου από τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Και φυσικά, η αντίδρασή τους δεν περιορίστηκε εκεί. Αλλωστε, όπως εξηγούν καλά πληροφορημένοι παράγοντες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ο Τσακαλώτος ήταν αυτός που έκλεισε τη δεύτερη αξιολόγηση, με αποφάσεις για μέτρα και μεταρρυθμίσεις τα περισσότερα από τα οποία θα πρέπει να εφαρμοσθούν στην τρίτη αξιολόγηση του φθινοπώρου. Τυχόν μετακίνησή του σε άλλο πόστο θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τη νέα αξιολόγηση, την οποία η κυβέρνηση οφείλει να ολοκληρώσει αμέσως αν θέλει η χώρα να ξαναδεί τις αγορές. Ασε που όταν οι ξένοι δανειστές κοιτάζουν το ρόστερ με τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσαν να είναι υποψήφια για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, παθαίνουν κατάθλιψη.
Τελευταία Νέα