Σε έναν φίλο από τα παλιά (καμία σχέση με το γνωστό… καραμανλοτράγουδο της δεκαετίας του ’70 «ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά / φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις») θα αναφερθώ σήμερα, διότι όσο να πεις ένα πολιτικό/πολιτισμικό σοκ το έφαγα χθες, πληροφορούμενος δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία «έρχεται στα σύνορα ένας εκλεγμένος ηγέτης και θα τιμηθεί όπως τιμήθηκαν όλοι οι Πρωθυπουργοί της χώρας που παραβρέθηκαν στις εκδηλώσεις της μεθορίου».
Σπεύδω να κατονομάσω τον (κανονικό) «δηλωσία»: πρόκειται για τον Γιώργο Λιάνη, άλλοτε υπουργό και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, τον αποκαλούμενο και «υδράργυρο» από (κοινούς) φίλους και γνωστούς, για λόγους εύκολα αντιληπτούς.
Και σπεύδω επίσης να προσδιορίσω και ποιον υποδέχεται, θα τιμήσει και πού: ο «ηγέτης» είναι ο λαοφιλής, λαοπρόβλητος, φωτισμένος και άλλα τινά Αλέξης Τσίπρας. Και ο Λιάνης πρόκειται να τον υποδεχθεί αύριο Σάββατο βράδυ, στον Αγιο Αχίλλειο, το μικρό νησάκι των Πρεσπών.
Ο Λιάνης λοιπόν, ο οποίος έχει τα τελευταία χρόνια την ιδιότητα του «καλλιτεχνικού διευθυντή» των «Πρεσπίων» (θεσμό που εκείνος δημιούργησε την περίοδο της παντοδυναμίας του ως βουλευτή Φλώρινας) διοργανώνει την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου μερικές εκδηλώσεις στην περιοχή, με άξονα τον μνημειακό χώρο της βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου. Συνήθως με καλούσε και σε ορισμένες είχα παρευρεθεί. Φέτος δεν με κάλεσε. Οχι πως θα πήγαινα δηλαδή, αλλά ο άνθρωπος, είναι προφανές, ήθελε να αποκλείσει κάθε πιθανότητα να δυσαρεστήσει τον «ηγέτη» και την κουστωδία που θα τον συνοδεύει.
Γιατί φέτος, ο αγαπημένος Γιώργος αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του για αλλού –προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κόντρα σε ό,τι πιστεύει για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και τον ίδιο τον Τσίπρα, ο πρόεδρος Ευάγγελος (Βενιζέλος), τον οποίο είχε ως μέντορά του, και αδιαφορώντας για ό,τι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι Τσίπρας – Καμμένος έχουν διαπράξει εις βάρος του προέδρου Βαγγέλη, επέλεξε να υποδεχθεί τον «ηγέτη» στα «Πρέσπια».
Εννοείται ότι δεν θα προχωρήσω σε κανέναν περαιτέρω σχολιασμό τού αναξιοπρεπούς θέματος –στο όνομα της πολυετούς σχέσης μου με τον περί ου ο λόγος «καλλιτεχνικό διευθυντή» Λιάνη.
Καταγράφω τώρα ορισμένους στίχους από το τελευταίο hit της κυρίας Πάολας υπό τον τίτλο «Θυμός». Πρόκειται για το ρεφρέν:
Δεν είναι τρέλα ούτε μανία
Δεν είναι παραλογισμός
Αυτό που νιώθω από τη μέρα
Που έγινες ξαφνικά καπνός
Ετσι όπως φέρθηκες σε μένα
Ο φόβος βγήκε αληθινός
Ο,τι έχει μείνει από σένα
Είναι θυμός…
Ολοκληρώνοντας αυτή τη μικρή ελεγεία στον απίθανο Γιώργο (Λιάνη), ο οποίος για άλλη μια φορά μας έδειξε με το συγκεκριμένο ότι είναι έως και αδύνατον να του βρεις «ίσιο παΐδι» κατά την έκφραση του συρμού, οφείλω να δηλώσω ότι φυσικά και τον συγχωρώ και για ένα μικρό ψέμα που μου είπε χθες όταν του τηλεφώνησα για να επιβεβαιώσω το αληθές της είδησης περί της προσωπικής πρόσκλησης στον Τσίπρα να παρευρεθεί στη συναυλία στον Αγιο Αχίλλειο. Πρόκειται για τη δήλωσή του ότι «μόλις σήμερα με ενημέρωσαν από το γραφείο του ότι θα παραστεί».
Διότι ανατρέχοντας στο Διαδίκτυο, εντόπισα δηλώσεις του στις 27 Ιουνίου, προ διμήνου δηλαδή, με τις οποίες ανήγγειλε περιχαρής ότι στη συναυλία της 26ης Αυγούστου στις Πρέσπες θα παραστεί και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος αποδέχθηκε τη σχετική πρόσκληση.
Οποιος τώρα σπεύσει να εντάξει την επίσκεψη Τσίπρα στη Φλώρινα στο πλαίσιο μιας δειλής έναρξης των προ ΔΕΘ εξαγγελιών, ο τελευταίος που θα τον κατηγορήσει είμαι εγώ, διότι χθες είχαμε κιόλας δύο, «κρούσματα» θα τα χαρακτηρίσω:
n ένα αφορά την παροχή επιδότησης 80% στη χρήση Ιντερνετ στους πρωτοετείς φοιτητές –και εν δυνάμει ψηφοφόρους… -, εξαγγελία (εκμαυλισμός μού μοιάζει) που φέρει τη σφραγίδα του υπουργού ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ, του υπουργού του τίποτα δηλαδή, Παππά
n το δεύτερο είναι η εξαγγελία, χωρίς πολλά πολλά, του υπουργού Σκουρλέτη περί πρόσληψης 5.000 ατόμων στον τομέα καθαριότητας των δήμων που τάχα μου δεν θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά τα ανταποδοτικά τέλη –ήτοι εμείς θα την πληρώσουμε πάλι, ας λέει ό,τι θέλει.
Στο μεταξύ συνεχίστηκε και χθες το (απολύτως βαρετό) ανάγνωσμα για το περίφημο αντικομμουνιστικό συνέδριο του Ταλίν της Εσθονίας, με τον υπουργό Κοντονή να επαίρεται ότι… δικαιώθηκε διότι μόνο 8 υπουργοί Δικαιοσύνης παρέστησαν σε αυτό, και την αντιπολίτευση να τον κατηγορεί για αλλοίωση της πραγματικότητας.
Ολα πρέπει να πω ότι ξεκίνησαν από το ΑΠΕ, αλλά όπως μου ανέφερε ο διευθυντής του Μιχάλης Ψύλλος, γνωστός μου από πολλών ετών, το σχετικό τηλεγράφημα βασίστηκε στο ρεπορτάζ του ανταποκριτή του πρακτορείου στη Μόσχα Δημήτρη Λιάτσου –πράγμα που φυσικά δεν το αμφισβητώ, διότι και τον Λιάτσο γνωρίζω από πολλών ετών. Οπως και την επαγγελματική του αφοσίωση και επάρκεια.
Ποια είναι η αλήθεια, όμως, που αποσιώπησε, για ευνόητους λόγους, ο δικαιωμένος Κοντονής; Οτι στο συνέδριο εκπροσωπήθηκαν τελικά 19 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλες σε επίπεδο εκπροσώπων και άλλες σε επίπεδο πρέσβεων που υπηρετούν στο Ταλίν. Επίσης να σημειώσω εδώ ότι όταν ένας πρέσβης μιας χώρας παρίσταται κάπου, δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, αλλά τη χώρα του. Εκτός κι αν πρόκειται για βεγγέρα ή απογευματινό τέιο, του τύπου «μας κακομαθαίνετε, κύριε πρέσβη»…
Αυτή είναι η πραγματικότητα –όλα τα άλλα είναι ο φερετζές για να κρυφτεί μια άθλια στρατηγική που κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο ό,τι μας δίχασε πριν από 70 τόσα χρόνια!
Κλείνω, όπως και χθες, με ένα (ακόμη) καλό νέο για την προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά (άντε επιτέλους…) και να αποτελέσει τον σταθεροποιητικό παράγοντα στο ανάπηρο πολιτικό σκηνικό που έχουμε σήμερα: εκδήλωσε την πρόθεση να είναι υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης. Θα το ανακοινώσει επίσημα την προσεχή Πέμπτη και αυτός (όπως και ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος) σε εκδήλωση στο Μουσείο Μπενάκη και χθες το βράδυ που μου τηλεφώνησε για να μου το αναγγείλει μού είπε ότι δεν βλέπει σε καμία των περιπτώσεων τον εαυτό του ως υποψήφιο αρχηγό της ΔΗΣΥ.
–Αλλά, πώς; ρώτησα.
–Από διετίας τονίζω ότι πρέπει να υπερβούμε τα στενά σημερινά μας όρια και να απευθυνθούμε στη μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη, η οποία αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 25% του εκλογικού σώματος.
Οπως μου ανέφερε, ενημέρωσε ήδη για την πρόθεσή του, τους ανθυποψηφίους του πρόεδρο Φώφη, δήμαρχο Καμίνη και Γιάννη Ραγκούση, και τηλεφωνικά και τον Σταύρο (Θεοδωράκη).
Του ευχήθηκα «καλή τύχη» και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το πράγμα, με την εκλογή αρχηγού στο «no name» κόμμα της Κεντροαριστεράς, αρχίζει να προσλαμβάνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον…
