Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης γεννά υψηλές προσδοκίες για την ανασύνταξη του χώρου που πλήρωσε δυσανάλογα βαρύ τίμημα για την κρίση. Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ πέρα από τις ευθύνες του κατασυκοφαντήθηκε και απαξιώθηκε ενίοτε και εκ των έσω για λόγους που δεν είναι της στιγμής.

Αυτή η περίοδος του λιθοβολισμού φαίνεται που παρήλθε και πλέον οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι ο χυδαίος λαϊκισμός των εθνολαϊκιστών που μας κυβερνούν ήταν απλώς μια απάτη. Κάπως έτσι τα εκατομμύρια των υποστηρικτών του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου αναζητούν πολιτική στέγη. Πέρα από τους τυχοδιώκτες υπάρχουν και οι σώφρονες που αντελήφθησαν το βάρος και το βάθος των ευθυνών τους και προσπαθούν με επιμέλεια να συνταχθούν για την αναγέννηση της παράταξης. Το δύσκολο που ενδεχομένως έμοιαζε έως και αδύνατο πριν από μερικούς μήνες δείχνει πως ξεπεράστηκε. Οι φυλές της Κεντροαριστεράς, ίσως για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης, εννοούν και δεν προφασίζονται το σχέδιο ενοποίησης. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές για την ουσία καθώς τα διαδικαστικά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά ή ως προφάσεις για να διαλυθεί το εγχείρημα. Η εγγύηση που παρέχει η προσωπικότητα του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου φαίνεται πως λειτούργησε λυτρωτικά. Κάπως έτσι θα ξεπεραστούν πριμαντονισμοί και άλλες παιδικές ασθένειες ώστε η υπόθεση της ανάδειξης αρχηγού να προχωρήσει ομαλά και δημοκρατικά.

Τώρα όμως πρέπει να ξεκινήσει και η πολιτική συζήτηση για το τι έχει στο μυαλό του ο καθένας εκ των υποψηφίων αρχηγών ώστε η κοινωνία να ξέρει πέρα από την προσωπικότητα και το πολιτικό σχέδιο ενός εκάστου. Οι παραδόσεις και οι ιστορικές αναφορές της παράταξης που φιλοδοξεί να ενώσει τον χώρο από τις παρυφές της Δεξιάς έως τα όρια της κομμουνιστικές Αριστεράς είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς τον τροχό. Αυτό που επιβάλλεται όμως είναι το ξεκάθαρο πολιτικό περιεχόμενο θέσεων και προτάσεων στη σημερινή πραγματικότητα ενός διαφορετικού κόσμου. Οσοι πιστεύουν στη νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ του πρώιμου βίου του και αναζητούν αναδρομικώς δικαίωση είναι απλώς εκτός θέματος. Οι επεξεργασίες, οι δεσμεύσεις και οι προκλήσεις της εποχής απαιτούν τόλμη και φαντασία με προσαρμογές στην πραγματικότητα και οριστικό διαζύγιο από τη χυδαιότητα του λαϊκισμού σε κάθε του έκφραση.

Τελευταία Νέα