«Ορισμένες φορές πιστεύω ότι η τουρκική κοινότητα της Γερμανίας μένει πίσω από τις εξελίξεις σε σχέση με την ίδια την Τουρκία» δήλωνε το 2015 σε συνέντευξή του στο Open Democracy ο τουρκικής καταγωγής γερμανός σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν, η εξαίρετη ταινία του οποίου «In the fade» αποτελεί την επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. «Οι Τούρκοι που μένουν εδώ (σ.σ. ο Ακίν γεννήθηκε στο Αμβούργο) ταυτίζονται ελάχιστα με τη Γερμανία, αν και αυτό αλλάζει. Δεν είναι εποικοδομητικό όταν δεν βλέπεις τον εαυτό σου ως κομμάτι της χώρας όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες, αλλά αντίθετα αναζητάς μια πατρίδα σου αλλού. Κάτι τέτοιο δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει επειδή πολλοί Τούρκοι νιώθουν ακόμη πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη Γερμανία».

Ο ίδιος πάντως δεν ένιωσε ποτέ έτσι. Και σήμερα συμβολίζει την ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών στη Γερμανία χτυπώντας μάλιστα μεγάλες διακρίσεις στην τέχνη του. Η οσκαρική υποψηφιότητα έρχεται μετά τη βράβευση στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών της Ντάιαν Κρούγκερ, πρωταγωνίστριας του «In the fade».

Το θρίλερ εκδίκησης, στο οποίο μάλιστα εμφανίζεται και ο Γιάννης Οικονομίδης, συγκέντρωσε ήδη πλήθος θετικών κριτικών. Ο Ακίν, μετά το δυνατό του άνοιγμα στο Βερολίνο με το «Μαζί ποτέ!», το 2004, έχτισε μια εντυπωσιακή καριέρα με ιδιαίτερο γκελ τόσο στα Φεστιβάλ (βραβείο σεναρίου στις Κάννες για την «Ακρη του ουρανού», αλλά και Αργυρός Λέοντας με την κωμωδία «Soul Kitchen», που παραμένει η καλύτερη ταινία του), όσο και στα ταμεία. Ο ίδιος φιλμάρει και εξαίσια ντοκιμαντέρ όπως το «Crossing the bridge: The sound of Istanbul», μια υπέροχη έρευνα πάνω στις μουσικές σκηνές της Κωνσταντινούπολης. Με το επόμενο βήμα του, όμως, άφησε άναυδους τους πάντες: η «Μαχαιριά», ένα έπος που χρησιμοποιεί ως αφετηρία τη γενοκτονία των Αρμενίων, ήταν ένα φιλμικό εγχείρημα που παρέπεμπε ευθέως στο «Αμέρικα Αμέρικα» του Ηλία Καζάν.

Η πολιτική στην Τουρκία. Ο σκηνοθέτης μπορεί να είναι διεθνώς αναγνωρισμένος, αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχει λόγους να αισθάνεται ασφαλής στην Τουρκία. «Βασικός μου στόχος ήταν να προβληθεί η ταινία στην Τουρκία και το καταφέραμε, έστω κι αν παίχτηκε δίχως να γίνει η παραμικρή προώθηση. Με απασχολεί η πολιτική. Και τι είναι πολιτική; Είναι θέση και αντίθεση… Η τουρκική Αριστερά, από την οποία προέρχομαι, έχει μια δογματική αντίληψη που συγγενεύει αρκετά με τον ισλαμισμό. Για μένα δεν υπάρχει πολιτική κίνηση σήμερα με την οποία θα μπορούσα να ταυτιστώ απόλυτα».

Τελευταία Νέα