Η επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Καμίνη για την «ηγεσία της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης» ανοίγει και τον δρόμο για τη συγκρότησή της. Πριν αρχίσει η καθαυτό πολιτική διαδικασία της εκλογής, θα πρέπει να συμφωνηθούν τα διαδικαστικά –τα οποία δεν είναι μόνο τεχνικά, μπορεί να αποδειχθούν βαθιά πολιτικά. Οταν μερίδα του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον γραμματέα της ΚΟ της ΔΗΣΥ κ. Κεγκέρογλου, αντιπαλεύει την ηλεκτρονική ψηφοφορία εξοντώνοντας ηθικά και πολιτικά τον Θόδωρο Καρούνο, κατηγορώντας τον περίπου ως «χαφιέ του Γαβρόγλου και του ΣΥΡΙΖΑ», δεν ξεκινάμε καλά. Αναδεικνύεται το πραγματικό πρόβλημα: το ζήτημα δεν είναι αν δηλώνεις συντηρητικός, προοδευτικός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή ναζιστής, αλλά αν αντιμετωπίζεις την πολιτική σαν πόλεμο –ο οποίος μπορεί να είναι συνέχεια της πολιτικής «αλλά ο ίδιος είναι αυτοσκοπός», επισημαίνει ο αρμοδιότατος Κλάουζεβιτς.
Οταν κάτι είναι αυτοσκοπός, όλα τα μέσα είναι θεμιτά για την πραγματοποίησή του, όπως γνωρίζουμε εκ ακοής (ευτυχώς, αλλά το ζούμε κιόλας με τη δράση των τζιχαντιστών) για τους πολέμους, παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει για τον εξανθρωπισμό τους με διεθνείς συμβάσεις. Η δημοκρατία αποτελεί εξανθρωπισμό της πολιτικής, δεν απαιτούνται πια μακιαβελικές συνταγές για το πώς θα προλάβεις εσύ πρώτος να εξοντώσεις τους αντιπάλους σου. Η δημοκρατία αποτελεί πρώτα από όλα επαγγελματική κατάκτηση των πολιτικών, δεν παίζουν τη ζωή τους για να γίνουν βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί. Επομένως, οφείλουν και οι ίδιοι να σέβονται τις ζωές των άλλων, να μην εξοντώνουν ηθικά, να μη σπιλώνουν όσους θεωρούν εμπόδια στα σχέδιά τους, όπως γίνεται με τον Θόδωρο Καρούνο, διαδοχικά μέλος της Ανανεωτικής Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, εξαιρετικό ερευνητή και επιστήμονα πληροφορικής, πρωτεργάτη της προώθησης του «ανοιχτού λογισμικού» στην Ελλάδα, σιωπηλό και ακούραστο εργάτη των μετόπισθεν στην πολιτική –και πρωτίστως σοβαρό και εντιμότατο άνθρωπο.
Η κατασυκοφάντησή του έχει στόχο να υπονομεύσει την ηλεκτρονική συμμετοχή στη διαδικασία εκλογής αρχηγού του νέου φορέα, ώστε να μείνουμε να ψηφίσουμε «εμείς και εμείς», αυτοί που θα κινητοποιήσουν οι μηχανισμοί των νυν κομμάτων. Το παράδειγμα του Εργατικού Κόμματος που μέσω της ηλεκτρονικής, ανοιχτής, διαδικασίας εγγραφής μελών και συμμετοχής στην ψηφοφορία έχει σήμερα 800.000 μέλη, έναντι λιγότερων από 200.000 πρόπερσι, δεν τους ενδιαφέρει. Διότι, όταν η πολιτική γίνεται αυτοσκοπός, τα κόμματα γίνονται «για τον εαυτό τους», για να διαιωνίζουν τα στελέχη τους τις θέσεις τους και τα προνόμια, που τους προσφέρει άφθονα η δημοκρατία.
Ελπίζω να ξεπεραστούν αυτές οι μικρότητες, να γίνουν κακές αναμνήσεις. Για να «κλείσει οριστικά τους λογαριασμούς με το παρελθόν» η Κεντροαριστερά και να μετρηθεί «με το παρόν και το μέλλον της χώρας», όπως έγραφε χθες στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Τελευταία Νέα