Εμένα, οφείλω εξαρχής να δηλώσω, ουδόλως με ξένισε η καταδρομική επιχείρηση των κρανοφόρων τραμπούκων στα γραφεία που στέγαζαν «ΤΑ ΝΕΑ» και «Το Βήμα» το βράδυ της Παρασκευής, ώρα δέκα, όταν οι περισσότεροι οδεύουν προς bar και ταβερνεία αρχομένης της διήμερης αργίας του Σαββατοκύριακου. Για να το κάνουν αυτό Παρασκευή βράδυ, κι όχι Δευτέρα ή Τρίτη ας πούμε, σημαίνει ότι τα παλικάρια μεροκάματο έβγαζαν την ώρα που «δούλευαν» με τις βαριοπούλες στην πρόσοψη του κτιρίου της οδού Μιχαλακοπούλου.
Το ποιος πληρώνει τα μεροκάματα και με ποιον τρόπο δεν το ξέρω ούτε και με απασχολεί ιδιαίτερα. Εγώ θέλω να μείνω στη μεγαλειώδη γκάφα Μαξίμου, το οποίο περίμενε σχεδόν 20 ώρες σιωπηλό μέχρι να χρεώσει στον Ρουβίκωνα αυτούς που εμείς οι άλλοι αποκαλούμε «γνωστούς – αγνώστους». Τι κι αν αυτοί οι τελευταίοι φόρεσαν (για την περίσταση) μια άλλη φανέλα που έγραφε πάνω «καταλήψεις» και λοιπά. Τι κι αν ο ίδιος ο Ρουβίκωνας αποποιήθηκε κάθε ευθύνη της επιθέσεως. Σημασία έχει ότι τα ανήλιαγα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου λογικά γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Εγώ αυτούς πιστεύω…
Μια ωραία ιστορία
Και θέλω επί του προκειμένου να προσθέσω και το εξής: αν διαμαρτυρόμαστε εμείς για την επίθεση στη Μιχαλακοπούλου, τι να πει κι ο Τσίπρας που… έφτασαν (τα παλικαρόπουλα του Ρουβίκωνα) ώς το γραφείο του ένα βράδυ;!!
Το περιστατικό συνέβη τον Απρίλιο του 2015, όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος ετοίμασε και κατέθεσε στη Βουλή εκείνο το απίθανο νομοσχέδιο με τις «εβδομαδιαίες» φωτογραφίες, που άφηνε ελεύθερους ορισμένους καταδικασμένους για τρομοκρατική δράση, του Σάββα Ξηρού, πρώτου στον σχετικό κατάλογο, συμπεριλαμβανομένου. Το νομοσχέδιο, στου οποίου τη σύνταξη είχε συμπράξει και ο υπό τον κύριο Παναγιώτη Λάμπρου τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε στο επίκεντρο σκληρής κριτικής στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ειδικά για τις συγκεκριμένες διατάξεις. Σε μια φάση πείσθηκε και ο Τσίπρας ότι αν ψηφιζόταν ως είχε θα προκαλούσε, λόγω Ξηρού και των υπολοίπων, την αντίδραση των Αμερικανών, και είπε «να το ξαναδούμε».
Δεν ξέρω τι ξαναείδε, το σίγουρο είναι ότι είδε τον… Ρουβίκωνα ιδίοις όμμασι, ένα βράδυ που βρισκόταν στο γραφείο του!
Με τον ίδιο, γνωστό, καταδρομικό τρόπο που δρουν τα μέλη της οργάνωσης εισέβαλαν στο Μέγαρο Μαξίμου, έπιασαν στον ύπνο αστυνομικούς και προσωπικό και έφτασαν ώς το γραφείο του Πρωθυπουργού –«να συζητήσουν, γιατί αντιδράει».
Γνωρίζω ότι δεν υπήρξαν προπηλακισμοί, ούτε από τη μια πλευρά ούτε από την άλλη, κυρίως εξαιτίας της ήρεμης στάσης που τήρησε το προσωπικό του Μαξίμου. Γνωρίζω επίσης ότι το όλο σκηνικό κράτησε μισή ώρα και ο Ρουβίκωνας αποχώρησε όπως είχε έρθει.
Δύο ημέρες μετά, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Πρωθυπουργός, εμφανώς οργισμένος, διηγήθηκε το περιστατικό, ανέφερε και τα συναισθήματα που του δημιουργήθηκαν από την αιφνιδιαστική εισβολή, το χαρακτήρισε ακραία περίπτωση τραμπουκισμού και πολλά άλλα, και κάλεσε τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου να του απαντήσουν «αν αυτές οι πρακτικές συνάδουν με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ».
Φυσικά δεν απάντησε κανείς.
Μυστικά
Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, έχει και συνέχεια. Το νομοσχέδιο προχώρησε με κάποιες διορθώσεις, που ακόμη και αυτές όμως προκάλεσαν την έντονη –γραπτώς! –

αντίδραση της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα και παρασκηνιακά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Τι μεσολάβησε για να αλλάξει θέση ο Τσίπρας και να ανάψει το πράσινο φως ώστε να προχωρήσει το νομοσχέδιο εκεί που ήταν άκαμπτος για τις ευνοϊκές υπέρ των τρομοκρατών διατάξεις, δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Εχω ακούσει διάφορες θεωρίες, τις οποίες προφανώς και δεν θα τις μεταφέρω.

Αυτό όμως που μπορώ να μεταφέρω εδώ είναι ότι της οριστικοποίησης του κειμένου του νομοσχεδίου και της συζήτησής του τελικού κειμένου στη Βουλή πραγματοποιήθηκε μία ακόμη εμφάνιση/παρέμβαση του Ρουβίκωνα: αυτή τη φορά ήταν ηχηρή (με συνθήματα), έγινε στο φως της ημέρας, έξω από την κατοικία του Πρωθυπουργού στην Κυψέλη.
Δεν είναι ξεκάθαρο αν έγινε απόπειρα να εισβάλουν και στο σπίτι του (αν και το βρίσκω μάλλον δύσκολο, λόγω του ότι το διαμέρισμα βρίσκεται σε ψηλό όροφο της πολυκατοικίας), μπορώ όμως να αναφέρω ότι οι διαμαρτυρόμενοι απωθήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούν την περιοχή.
ΥΓ: Και τα δύο περιστατικά, τόσο το τετ α τετ με τον Τσίπρα στο γραφείο του στο Μαξίμου όσο και η «επίσκεψη» στην κατοικία του, κρατήθηκαν μυστικά για ευνόητους λόγους…
ΥΓ 2: Τον Ιούλιο του 2015 ο Ρουβίκωνας, που είχε μάθει πια τον δρόμο, επανήλθε στο Μαξίμου για «να τα πουν ένα χεράκι» με τον Τσίπρα. Απόγευμα ήταν. Δεν τον βρήκαν εκεί και άφησε ένα πανό που έγραφε «Πάνω στο “Οχι” των λαών γίνονται οι κωλοτούμπες των αριστερών». Ηταν μόλις ο Τσίπρας είχε συμφωνήσει το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο…
Πλακέτες
Μου τηλεφώνησαν διάφοροι φίλοι για να με ρωτήσουν αν τελικά πήγε ο πρόεδρος Τσίπρας στο event Λιάνη στον Αγιο Αχίλλειο, στις Πρέσπες. Τους ενημέρωσα πως «ναι», πήγε, και εν συνεχεία σε δείπνο που παρατέθηκε ο Λιάνης επέδωσε τιμητική πλακέτα στον πρόεδρο Αλέξη –για τη συλλογή του.
Μου ζήτησαν να σχολιάσω εκ νέου το γεγονός. Αρνούμαι. Ο,τι είχα πω για το άτομο το είπα την Παρασκευή. Παρέλκει κάθε νέα αναφορά. Ούτε καν στο άλλοθι που επιχείρησε να δημιουργήσει, ότι τάχα μου έχει τιμήσει και άλλους πρωθυπουργούς και προέδρους της Δημοκρατίας. Γιατί αυτομάτως δημιουργεί συνειρμούς του τύπου «κι η μυλωνού…» κ.λπ. κ.λπ.
Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να επαναλάβω πως τον μόνο που σκέφτομαι δεν είναι ο Λιάνης (ο Λιάνης είναι αυτός που είναι στην τελική), είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο μέντοράς του. Τον οποίο Τσίπρας και Καμμένος προσπαθούν απεγνωσμένα να εμπλέξουν σε (ανύπαρκτα) σκάνδαλα. Προφανώς δεν τον ντράπηκε καθόλου…
Και επί τη ευκαιρία: γιατί άφησε… ατίμητο τον Καμμένο και τίμησε (φαντάζομαι για την… προσφορά του στον τόπο) μόνο τον Τσίπρα; Γιατί παραγνωρίζει την αξεπέραστη… προσφορά Καμμένου στη χώρα;
Πονοκέφαλος
Αναφέρθηκα στον υπουργό Καμμένο και δεν μπορώ να μην επισημάνω το γεγονός της παντελούς εξαφάνισής του από τα μέσα ενημέρωσης, καθ’ όλο το διαρρεύσαν διάστημα. Εκανε μόνο μία επίσκεψη – αστραπή στην Παναγία Σουμελά (Μεγάλη η χάρη Της) τον Δεκαπενταύγουστο και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του– προφανώς χαιρόταν τη νέα του κατοικία στο Πόρτο Υδρα…
Ο λόγος που αναφέρομαι σε αυτόν είναι ότι καθ’ ά μου αναφέρθηκε ένας από τους πονοκεφάλους του Πρωθυπουργού για τον προσεχή ανασχηματισμό είναι ο άξονας που έχει αναπτυχθεί (ισχυρός δε) μεταξύ του υπουργού Αμυνας και του υπουργού των Εξωτερικών Νίκου (χωρίς τα παρελκόμενα, βαριέμαι…) Κοτζιά.
Κατά τις πληροφορίες μου, από τη σχέση αυτή εξαρτώνται μια σειρά αλλαγές που επιθυμεί να πραγματοποιήσει ο πρόεδρος Αλέξης στο κυβερνητικό σχήμα, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι στο τέλος θα τις επιχειρήσει…
Αναμονή
Στο μεταξύ, της προσοχής του Μεγάρου Μαξίμου, για την ακρίβεια της ιδιαίτερης προσοχής του Μαξίμου, έχουν τύχει το τελευταίο χρονικό διάστημα οι διαφοροποιήσεις ενός άλλου… Καμμένου, του Δημήτρη. Ο νεότερος αντιπρόεδρος της Βουλής έχει διαφοροποιηθεί σε μια σειρά ζητήματα σε σχέση με την τηρούμενη κυβερνητική γραμμή –το τελευταίο «κρούσμα» αφορούσε την καταδίκη τού σταλινικής έμπνευσης πρωτοσέλιδου της «Αυγής» κατά Μητσοτάκη και ΔΟΛ -, πράγμα που έχει τεντώσει τα νεύρα Τσίπρα αλλά και Καμμένου, Πάνου.
Τον υποβλέπουν ότι μπορεί να την κάνει για ΝουΔου, παρότι ο άνθρωπος, ο Δημήτρης Καμμένος δηλαδή, διατείνεται πως δεν προτίθεται να κάνει κάτι τέτοιο, απλώς διαφωνεί σε συγκεκριμένα ζητήματα.
Εχω την αίσθηση ότι σύντομα θα έχουμε νέα επί του συγκεκριμένου…