Εδώ χρειάζεται ψυχραιμία. Οταν η επίσημη ή έστω ημιεπίσημη αντίδραση μιας κυβέρνησης σε μια εγκληματική πράξη ξεπερνά όλα τα όρια της ευπρέπειας και της δεοντολογίας, η απάντηση πρέπει να είναι πολιτική. Ας περιοριστούμε λοιπόν να πούμε ότι το non paper του Μαξίμου για την επίθεση της Παρασκευής στα παλιά γραφεία του ΔΟΛ περιέχει μερικά σοβαρά ολισθήματα. Για τα οποία φέρει την ευθύνη ο αρμόδιος για την επικοινωνία, δηλαδή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και, κατ’ επέκταση, ο Πρωθυπουργός.
Πρώτον. Οταν σημειώνεται μια φασιστικού χαρακτήρα επίθεση εναντίον ενός μέσου ενημέρωσης, δεν κρύβεσαι πίσω από εξυπνακίστικα non paper, αλλά προβαίνεις σε μια επώνυμη και κατηγορηματική καταδίκη, χωρίς περιστροφές. Αλλιώς κινδυνεύεις να σε κατηγορήσουν ότι ανέχεσαι, ενθαρρύνεις ή υποθάλπεις.
Δεύτερον. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις τις μεθόδους που έμαθες στα νιάτα σου ή που σου υπαγορεύει ο πολιτικός σου προϊστάμενος που τις έμαθε στα νιάτα του, προσέχεις τουλάχιστον να τηρείς τα προσχήματα. Για να το πούμε αλλιώς: δεν γράφεις μια ανακοίνωση όπως μιλάς στους κολλητούς σου. Ούτε όπως εκφράζεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σέβεσαι το αξίωμά σου και τον πολιτικό πολιτισμό. Ιδιαίτερα αν σου λείπει εντελώς η αίσθηση του χιούμορ.
Τρίτον. Είσαι πολιτικός, όχι διοικητής της Αστυνομίας. Ούτε εισαγγελέας. Οταν σπεύδεις να ανακοινώσεις ότι πίσω από την επίθεση βρίσκεται ο Ρουβίκωνας, για να σε διαψεύσει στη συνέχεια πρώτα κάποια «ομάδα αλληλεγγύης στις καταλήψεις» και στη συνέχεια ο ίδιος ο Ρουβίκωνας, απλώς γελοιοποιείσαι. Αν υπάρχει ακόμη περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Τέταρτον. Αναφέρεσαι σε δημοσιογράφους, άρα πρέπει να είσαι στοιχειωδώς ακριβής. Σύμφωνα με το non paper του Τζανακόπουλου, η επίθεση έγινε «ενάντια σε ένα άδειο κτίριο (πρώην γραφεία του ΔΟΛ, άδεια σήμερα)». Αυτό δεν είναι αλήθεια, στεγάζονται εκεί το ραδιόφωνο και άλλες υπηρεσίες, υπάρχουν δημοσιογράφοι, κλητήρες, φύλακες. Ακόμη κι αν ήταν άδειο όμως, δεν θα υπήρχε ζήτημα; Στο κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπορεί όποιος θέλει να την πέφτει όπου θέλει χωρίς να υφίσταται καμιά συνέπεια;
Εκεί που απογειώνεται όμως η κυβερνητική ανακοίνωση είναι όταν κατηγορεί τον «Δημοσιογραφικό Οργανισμό Μαρινάκη» ότι δεν μπορεί να κάνει ούτε μια στοιχειώδη πολιτική ανάλυση! Είναι πραγματικά πρωτοφανές ο ανώνυμος συντάκτης ενός non paper να παραδίδει μαθήματα σε δημοσιογράφους που γράφουν καθημερινά επωνύμως και αναλαμβάνουν την ευθύνη γι’ αυτά που γράφουν. Αυτά δεν γίνονται ούτε στη Βενεζουέλα: εκεί μπορεί να έκλεισαν φέτος 49 μέσα ενημέρωσης, όπως κατήγγειλε το Σαββατοκύριακο το μεγαλύτερο συνδικάτο δημοσιογράφων της χώρας, αλλά την εντολή την έδωσε ο σύντροφος Μαδούρο αυτοπροσώπως.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού έχει κατά καιρούς κουνήσει το δάχτυλο στον Σημίτη, στον Στουρνάρα, στον Τσακυράκη. Διακηρυγμένος του στόχος από το παρελθόν είναι επίσης «να καταφέρει η Αριστερά ισχυρό πλήγμα στο αστικό κράτος». Στην καλύτερη περίπτωση, πάσχει από κρίση μεγαλείου. Στη χειρότερη… μας δεσμεύει ο πολιτικός πολιτισμός.
