Οχι μόνο λιβανιστήρια

Δεν είχα διάθεση να το καταγράψω, αλλά αφού ο «πολλά βαρύς και όχι» υπουργός Πολάκης επαίρεται για το πόσο άψογα λειτουργούν τα πράγματα στην Υγεία, θα το αναφέρω. Ο ίδιος αναρτά στη σελίδα του στο facebook ό,τι λιβανωτό τον συμφέρει, όπως χθες ένα για το νοσοκομείο Μολάων. Για να δούμε αν θα αναρτήσει και το περιστατικό που θα του αναφέρω, και του οποίου ήμουν μάρτυρας, αυτοπροσώπως.

Συνέβη στη Σύρο, το πρωί της 21ης Αυγούστου, στις 6 παρά τέταρτο συγκεκριμένα. Πολίτης μεταβαίνει επειγόντως στο νοσοκομείο του νησιού, με ταξί, με συμπτώματα τα οποία εν ολίγοις είναι έντονος πόνος στο στήθος, μούδιασμα στην αριστερή πλευρά, τάση προς έμετο και έντονη εφίδρωση.

Φτάνει, με το συνοδό άτομο, εμένα, στο ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) του νοσοκομείου, αλλά δεν βρίσκουν κανένα. Αρχίζουν να χτυπούν πόρτες, να φωνάζουν απεγνωσμένα «είναι κανείς εδώ;», τίποτε. Κάποια στιγμή ανοίγει μια πόρτα, και εμφανίζεται μια νοσηλεύτρια, η οποία προφανώς κοιμόταν η γυναίκα κάπου.

–Τι θέλετε;

Της λένε τι συμβαίνει.

Ανοίγει την πόρτα του ΤΕΠ. Δεν είναι άδειο. Στο τελευταίο κρεβάτι φαίνονται κάποια γυμνά πόδια. Προφανώς κάποιος κοιμάται. Γιατρός; Αλλος νοσηλευτής; Αγνωστο.

Η… ξύπνια νοσηλεύτρια συστήνει «ψυχραιμία» και υποδεικνύει ένα κρεβάτι να ξαπλώσει το άτομο που έχει το πρόβλημα.

–Γιατρός δεν υπάρχει; ρωτώ.

–Υπάρχει.

–Πού είναι;

–Στους άλλους ορόφους.

–Δεν μπορεί να κατέβει;

–Θα τον ειδοποιήσω να κατέβει.

–Καρδιολόγο δεν έχει το νοσοκομείο; ξαναρωτώ.

–Εχει αλλά δεν είναι εδώ. Είναι σπίτι του. On call.

Στο μεταξύ, ύστερα από τρία τέταρτα, εμφανίζεται γιατρός. Κοιτάζει το καρδιογράφημα. «Δεν βλέπω κάτι», αποφαίνεται.

–Είστε καρδιολόγος;

–Οχι, παθολόγος είμαι.

Συστήνει να γίνει αιμοληψία στο άτομο που πάσχει και αποχωρεί.

Η νοσηλεύτρια κάνει την αιμοληψία και στέλνει τα δείγματα στο εργαστήριο.

Αγωνία. Τι θα δείξουν τα (σχετικά με το έμφραγμα) ένζυμα. Η τροπονίνη κυρίως. Περνάει μισή ώρα. Τίποτε. Αλλη μισή. Πάλι τίποτε. Νέες ερωτήσεις στην προϊσταμένη που στο μεταξύ έχει αναλάβει υπηρεσία.

–Πότε θα βγουν τα αποτελέσματα να δούμε αν πρόκειται για έμφραγμα;

–Πρέπει να ξαναπάρουμε δείγμα.

–Γιατί;

–Ξέρετε, αυτά που πήρε η συνάδελφος προηγουμένως κρίθηκαν ακατάλληλα, είχαν θρόμβους.

(Οτι η άλλη πήρε λάθος τα δείγματα, με αποτέλεσμα να βγουν ακατάλληλα το πληροφορηθήκαμε αργότερα στην Αθήνα.)

Νέα αιμοληψία, νέα παράταση στην αγωνία. Νέες ερωτήσεις.

–Πότε θα ξέρουμε;

–Κοιτάξτε, θα καθυστερήσει μερικές ώρες το αποτέλεσμα…

–Μα αυτά, και ειδικά η τροπονίνη, βγαίνουν αμέσως.

–Μπορεί, αλλά εμείς εδώ τα βάζουμε όλα μαζί στο αντιδραστήριο.

–Ποια όλα μαζί δηλαδή;

–Τα αίματα, από όλο το νοσοκομείο.

–Και πότε βγαίνουν οι απαντήσεις;

–Περίπου κατά τις 2 το μεσημέρι. Ισως και λίγο μετά.

–Στις 5 ας πούμε;

–Πέντε όχι, νωρίτερα.

–Συγγνώμη, αν το άτομο έχει υποστεί όντως έμφραγμα, μπορείτε να βεβαιώσετε ότι στις 2 το μεσημέρι ή στις 5 το απόγευμα που θα βγάλετε εσείς τα αποτελέσματα, θα ζει ακόμη;

–Τι να σας κάνω, μη μου τα λέτε εμένα. Δεν είμαι εγώ υπεύθυνη, κύριε. Ανεβείτε στον δεύτερο να τα πείτε στο γιατρό του Μικροβιολογικού…

Στον δεύτερο δεν ανεβήκαμε, δεν είχε νόημα. Το άτομο υπέγραψε και φύγαμε, για να προλάβουμε το καράβι για Αθήνα. Πήγαμε στο πρώτο νοσοκομείο που βρήκαμε φτάνοντας. Η νέα αιμοληψία απέδειξε ότι ευτυχώς δεν υπήρχε έμφραγμα. Ηταν μια οξεία κρίση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης

Αυτά, κύριε Πολάκη μου, με τις υπηρεσίες υγείας των οποίων εποπτεύετε. Να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι αν υποστείς έμφραγμα στη Σύρο την «έβαψες» κοινώς ή όχι; Τι λέτε κι εσείς;

Φαντάζομαι ότι όλο αυτό θα το δω αναρτημένο στη σελίδα σας. Οχι μόνο τα λιβανιστήρια και το πόσο μεγάλος είστε, ε;

Θλίψη

Παραμονές εκλογών το 2014 ήταν που ο πρόεδρος Αλέξης είχε πάρει σβάρνα τα κανάλια, να πλασάρει ως άλλος «μυαλοπώλης» (έκφραση ενός μεγάλου, παλιού δημοσιογράφου, του Παντελή Τρωγάδη, καλή του ώρα) την καινούργια «πραμάτεια» του, περί κατάργησης του ΕΝΦΙΑ.

«Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας άδικος φόρος. Δεν διορθώνεται, καταργείται» δήλωνε πομπωδώς και όσοι πήραμε χθες τα εκκαθαριστικά θα πρέπει να θυμηθήκαμε και το ύφος και τον τόνο της φωνής του. Και το (μεγαλειώδες) ψέμα φυσικά.

Για όλους εμάς όμως, μικρή ή καθόλου σημασία έχει να κάνουμε… γενέθλια των δηλώσεων του προέδρου Αλέξη.

Εχει όμως σημασία να μιλήσουμε για το άθλιο κράτος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που απαιτεί 72.335 ευρώ και 24 λεπτά (!..) από το Χαμόγελο του Παιδιού. Να μιλήσουμε κυρίως για το γεγονός ότι όλο τον προηγούμενο χρόνο αρμόδιοι και αναρμόδιοι, μανδαρίνοι και υπεύθυνοι δεσμεύθηκαν ότι το Χαμόγελο του Παιδιού δεν θα ξαναπληρώσει ΕΝΦΙΑ. Φευ…

Πέρυσι δε, δύο παιδιά που φιλοξενούνταν στο Χαμόγελο, ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος, έστειλαν επί του θέματος ανοικτές επιστολές προς τον Πρωθυπουργό Τσίπρα διεκδικώντας το δίκιο του Χαμόγελου να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, με την ελπίδα ότι κάποιος, ο ίδιος ή ένας από το γραφείο του, ας πούμε ο μπαρμπ’ Αλέκος Φλαμπουράρης θα τους απαντήσει. Κανένας –φυσικά –δεν απάντησε. Και φέτος ήρθε πάλι στο Χαμόγελο το νέο μπουγιουρντί.

Οι άνθρωποι δεν είναι απλώς αλαζόνες –είναι ρέκορντμεν στην αναλγησία…

Είναι αλλού

Απουσίαζα σε διακοπές, όταν μεσούντος του θέρους ο Λαλιώτης, ο Κώστας, ο (ό,τι και να γίνει) φίλος μου, αισθάνθηκε την ανάγκη να επαναφέρει τη «γραμμή» ΠΑΣΟΚ στα ίσια της –«ο λαός (δεν πρέπει να) ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», όχι στον Μητσοτάκη και άλλα τέτοια, απόνερα μιας ηρωικής εποχής όταν η πολιτική είχε νόημα και η ιδεολογική αντιπαράθεση περιεχόμενο.

Το άρθρο γράφτηκε για το φιλοπασοκικών απόψεων site the caller.gr αλλά πέρασε στα «κουφά». Ουδείς ασχολήθηκε. Μέχρι που το ανέδειξε η «Εφημερίδα των Συντακτών» ύστερα από ημέρες και έχει τη σημασία του αυτό –η εφημερίδα στηρίζει τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην προβληθεί το συγκεκριμένο αντιδεξιό σκέλος του, αφού ουσιαστικά άλειφε βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Και την Κυριακή ήρθαν τα εύσημα από τον στατιστικό/δημοσκόπο που τώρα υποδύεται τον υπουργεύοντα κάποιου υπουργείου που μου διαφεύγει, ονόματι Βερναρδάκη. Ολως τυχαίως αυτός ο τελευταίος έπλεξε το εγκώμιο του Λαλιώτη μέσα από την εφημερίδα του Λιβάνη, που επίσης στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ολα αναμενόμενα. Ουδεμία έκπληξη.

Ενα μόνο ερώτημα: από το άρθρο – ποταμό που αφορούσε τον Ανδρέα και όσα προφητικά είχε κατά καιρούς πει, μόνο τα όσα κατά της Δεξιάς έγραψε ο Λαλιώτης κατάλαβαν; Την έμμεση, πλην σαφέστατη απάντησή του στα όσα μηρυκάζει κατά καιρούς ο Τσίπρας και ο (συν)εταίρος του στην εξουσία Καμμένος για τις δήθεν ευθύνες του Ανδρέα στη διόγκωση του ελλείμματος δεν την κατάλαβαν; Ή κάνουν πως δεν…;

Τι θέλουν δηλαδή, να τους ξαποστείλει με κανένα παρόμοιο άρθρο για την καταστροφή που έχουν επιφέρει στη χώρα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Δεν θέλει και πολύ, να το ξέρουν. Αλλωστε και ο ίδιος θύμα του εθνικολαϊκισμού είναι…

Ολοι οι καλοί χωράνε

Περιμένοντας πότε ο Κώστας (Λαλιώτης) θα αποφασίσει να οριοθετήσει τον χώρο έναντι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με την ίδια ευκρίνεια που τον έχει οριοθετήσει έναντι της ΝουΔού (και να βουλώσει και τα στόματα όσων διαδίδουν ότι δεν θέλει τάχα μου…), θέλω να χαιρετήσω τη μία ακόμη, δηλωμένη, υποψηφιότητα για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς. Ο δήμαρχος Καμίνης το οριστικοποίησε χθες και τώρα περιμένουμε την Πέμπτη, να κάνει το ίδιο και ο επικεφαλής ηγέτης του Ποταμιού Σταύρος, αλλά και ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης, ο εξ Αργολίδος ορμώμενος.

Τι άλλο να περιμένουμε μετά; Την πιθανή υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη, του ευρωβουλευτή, που «ψήνεται» να το κάνει, αλλά ακόμη το στριφογυρίζει –άγνωστο γιατί. Υπενθυμίζω πάντως προς διαφόρους ενδιαφερομένους ότι η σχετική προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων λήγει στις 15 Σεπτεμβρίου…

Αντε να δούμε. Οσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά για τη διαδικασία, έχω να σημειώσω, και μη μασάνε στα συριζοτρόλ που προσπαθούν να γελοιοποιήσουν το θέμα. Για τα τρολ αυτά, υπάρχει μία απάντηση: Ο Τσίπρας, παλικάρια μου, έγινε αρχηγός σε ένα συνέδριο 1.196 ατόμων που είχε στήσει με τα χεράκια του, ψήφο ψήφο, ο Αλαβάνος και πήρε 840 ψήφους έναντι 342 τού μια σκέτη θλίψη

Κουβέλη…