Ηταν από τις εικόνες που χαίρεσαι να βλέπεις γιατί σου θυμίζουν πως το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκλειστικά των τραμπούκων κενοκέφαλων. Οι δύο γηραιές κυρίες είχαν καθήσει στις θέσεις τους στην εξέδρα του γηπέδου του Παναιτωλικού και περίμεναν υπομονετικά να ξεκινήσει ο αγώνας με τον Ατρόμητο. Η σκηνή μού θύμισε μια άλλη γηραιά κυρία στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή, στην οποία έκανε πολλές φορές ζουμ ο φακός της τηλεόρασης τη δεκαετία του ’80, αποτυπώνοντας τον θαυμασμό της για τον Νίκο Γκάλη. Η πλειονότητα των Ελλήνων δυσκολεύεται να αντιληφθεί πως τα γήπεδα είναι ένας τρόπος διασκέδασης και όχι μέρος για εκτόνωση.
Ξεφυλλίζοντας μία τοπική εφημερίδα, πέρυσι, στο Καστέλλι Κισσάμου, έπεσε το μάτι μου πάνω στα Κοινωνικά όπου υπήρχε ανοιχτή πρόσκληση σε γάμο που θα γινόταν το επόμενο Σάββατο. Εψαξα και έμαθα από περιέργεια πως στον συγκεκριμένο γάμο οι παρευρισκόμενοι ήταν πάνω από δύο χιλιάδες και το γλέντι έγινε σε προαύλιο σχολείου για να χωρέσουν όλοι.
Για δεύτερο συνεχόμενο Σαββατοκύριακο στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας είχαν λιγότερο κόσμο από τον κρητικό γάμο. Μήπως οι ομάδες πρέπει να αρχίζουν να μοιράζουν καλτσούνια και ρακή και να προσφέρουν κρητική διασκέδαση με λυράρηδες μπας και ξεκολλήσουν τα νούμερα των εισιτηρίων;
