Η Βρετανία ξέχασε –τουλάχιστον για μία ημέρα –το Brexit. Και στρέφει το βλέμμα της στο πρωτοσέλιδο των «Τάιμς» και την ιστορία μιας πεντάχρονης Αγγλίδας, «λευκής και χριστιανής», όπως έσπευσε να γράψει η εφημερίδα, η επιμέλεια της οποίας ανατέθηκε σε δυο οικογένειες μουσουλμάνων αυστηρών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η μικρή αποκάλυψε ότι την υποχρέωσαν να βγάλει το σταυρουδάκι που φορούσε στον λαιμό της, της είπαν ότι πρέπει να μάθει αραβικά, ενώ κάποια στιγμή τής απαγορεύτηκε να φάει την αγαπημένη της καρμπονάρα, φαγητό που της είχε δώσει η μητέρα της, επειδή είχε μπέικον. «Εδώ απαγορεύεται να τρώμε μπέικον επειδή είναι χοιρινό» της εξήγησαν.
Το ερώτημα που απασχολεί τη χώρα είναι πώς οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Τάουερ Χάμλετς επέλεξαν να αναθέσουν την επιμέλεια της πεντάχρονης σε δυο οικογένειες με τόσο αυστηρές θρησκευτικές πεποιθήσεις, και μάλιστα χωρίς τη συγκατάθεση των βιολογικών γονέων της. Το Τάουερ Χάμλετς είναι μία από τις πλέον πολυπολιτισμικές περιοχές της Βρετανίας. Ο επικεφαλής των κοινωνικών υπηρεσιών δήλωσε, ζητώντας να μην κατονομαστεί, ότι το κοριτσάκι κλαίει, δείχνει πολύ στρεσαρισμένο και ζητάει να μην επιστρέψει στο σπίτι της ανάδοχης οικογένειας «γιατί δεν μιλάνε αγγλικά».
Σύμφωνα με τους «Τάιμς», στην επιλογή της ανάδοχης οικογένειας ο νόμος προβλέπει ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη «η θρησκεία, το γλωσσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, καθώς και η φυλή». Τους τελευταίους έξι μήνες η πεντάχρονη, της οποίας η ταυτότητα δεν αποκαλύπτεται για ευνόητους λόγους, έζησε σε δυο διαφορετικές οικογένειες. Στην πρώτη, η μητέρα φορούσε νικάμπ, το ένδυμα που καλύπτει τις γυναίκες από το κεφάλι έως τα πόδια, ενώ στο σπίτι που μένει τώρα οι γυναίκες φορούν μπούργκα στις εξόδους τους από το σπίτι.
Η βιολογική μητέρα της πεντάχρονης δηλώνει αναστατωμένη από αυτά που ζει καθώς και από αυτά που λέει η κόρη της. «Το Πάσχα και τα Χριστούγεννα είναι ηλίθιες γιορτές» φαίνεται να της είπε μια φορά, και μια άλλη ότι «οι Ευρωπαίες είναι ηλίθιες και αλκοολικές». Σύμφωνα με φίλο της οικογένειας, «η μικρή είναι λευκή, Αγγλίδα, αγαπάει το ποδόσφαιρο και έχει βαφτιστεί σε εκκλησία. Εχει ήδη υποστεί ένα ψυχολογικό τραύμα από το γεγονός ότι τη χώρισαν από τους γονείς της, ενώ έχει ανάγκη να περιβάλλεται από μια κουλτούρα που γνωρίζει και αγαπά. Αντίθετα, έχει παγιδευτεί σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει και την τρομάζει».
Ο σχεδιασμός που έμεινε στα χαρτιά
Ηταν πριν από δέκα χρόνια όταν έκθεση των αρμόδιων υπηρεσιών επισήμαινε ότι θα πρέπει να επιλέγονται ανάδοχες οικογένειες με διαφορετικά πολιτισμικά υπόβαθρα στο Τάουερ Χάμλετς ώστε να λαμβάνονται υπόψη μια σειρά από παράγοντες όπως η εθνικότητα, η θρησκεία, η γλώσσα και η κουλτούρα. Ακριβώς για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη, αναζητούνταν οικογένειες με καταγωγή από την Καραϊβική, την Αφρική, το Βιετνάμ και το Μπανγκλαντές. Ολος αυτός ο σχεδιασμός έμεινε στα χαρτιά: τον περασμένο Απρίλιο κι έπειτα από έρευνα της υπηρεσίας Ofsted διαπιστώθηκε ότι ο δήμος είχε αποτύχει να προσφέρει τις κατάλληλες υπηρεσίες στα παιδιά που «είχαν ανάγκη από αρωγή και προστασία».
Δύο χρόνια νωρίτερα, η κυβέρνηση είχε αφαιρέσει πολλές από τις εξουσίες που είχε ο δήμος, καθώς ένας πρώην δήμαρχος βρέθηκε ένοχος για διαφθορά. Θέση στο ζήτημα που προέκυψε με την πεντάχρονη πήρε και το υπουργείο Παιδείας: «Οταν ανατίθεται η επιμέλεια του παιδιού σε μια ανάδοχη οικογένεια, οι τοπικές Αρχές θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι η ανάθεση είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για την ασφάλεια του παιδιού και την υποστήριξη της ευτυχίας του. Το περιβάλλον ενός παιδιού είναι κάτι που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ενόψει μιας τέτοιας απόφασης».
51.800
παιδιά δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες τον περασμένο χρόνο στη Βρετανία, με το 77% από αυτά να είναι λευκά. Οικογένειες λευκών ήταν και το 84% από τις ανάδοχες. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 80% του πληθυσμού είναι λευκοί στη χώρα, ποσοστό που πέφτει στο 45% στο Λονδίνο και στο 31% στο Τάουερ Χάμλετς, τον δήμο που βρίσκεται στις ανατολικές περιοχές της πόλης. Συνήθως το πρόβλημα της προσαρμογής σε μια άλλη κουλτούρα εμφανίζεται σε παιδιά που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, δεδομένης της σπανιότητας ανάδοχων οικογενειών λευκών και χριστιανών.
