Το ουγγρικό σινεμά, σινεμά εντελώς χαρακτηριστικό, με γραφή διεισδυτική και ευαισθησία που πολύ συχνά ισορροπεί ανάμεσα στον κυνισμό και τον σπαραγμό, διέθετε πολλούς ξεχωριστούς ήρωες, μέχρι το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου –τα χρόνια δηλαδή που ο Μίχαλι Κέρτεζ κατέφυγε στο Χόλιγουντ και γύρισε, ως Μάικλ Κέρτιζ, την «Καζαμπλάνκα» και ο Κάρολ Βίντορ γύρισε, ως Τσαρλς Βίντορ, την «Τζίλντα» (ενώ ένας άλλος ούγγρος εμιγκρές, ο Μπέλα Λουγκόσι, έκανε καριέρα ως Κόμης Δράκουλας).

Τα νέα ταλέντα της χώρας, όμως, άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και παρουσίασαν μια νέα φιλμική γλώσσα. Σκηνοθέτες όπως ο Ζόλταν Φαμπρί, ο Ιστβαν Ζάμπο και ο Κάρολι Μακ, που πέθανε σε ηλικία 92 ετών και έμεινε στην Ιστορία με την ταινία του «Αγάπη», παραγωγής 1971, με συγκλονιστικές ερμηνείες από τη Μάρι Τέρετσικ και τη Λίλι Ντέρβας, οι οποίες και βραβεύτηκαν στο Φεστιβάλ Καννών.

Ο Μακ μάλιστα γύρισε και ένα άτυπο σίκουελ, το «Μακρύ Σαββατοκύριακο στην Πέστη και στη Βούδα», όπου η βασική ιστορία αφορούσε τη συνάντηση δυο παλιών εραστών, της Τόρετσικ και του Ντάρβας, μετά το ’71. Μάλιστα, το φιλμ περιείχε και ασπρόμαυρο υλικό της «Αγάπης».

Μιλάμε για ταινίες όπου το τραύμα της κοινωνικής «ασφυξίας» εκείνης της εποχής άφηνε βαθιά σημάδια. Σκεφτείτε πως ο ηθοποιός Ιβαν Ντάρβας είχε φυλακιστεί με τα γεγονότα του 1956 κι έμεινε κάτι χρόνια μέσα ώς την αμνηστία. Οι δε σκηνές της φυλακής στην «Αγάπη» γυρίστηκαν στο ίδιο κελί που τον «φιλοξενούσε» εκείνα τα χρόνια.

Ο Κάρολι Μακ πάντως δεν σταμάτησε να «ενοχλεί»: Το «Πάθος Γυναικών» τού 1983 αφορούσε την ερωτική σχέση δύο γυναικών (θέμα – ταμπού στην Ουγγαρία της εποχής) και άφησε εποχή όταν πρωτοπροβλήθηκε στο επίσημο τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 1982.

Τελευταία Νέα