Τον Φρανσουά Μιτεράν δεν τον λες ακροδεξιό –αν και με τη φόρα που έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ξέρεις…
Γνώριζε όμως από πολιτική. Από διακυβέρνηση κι από αντιπολίτευση.
Ο Μιτεράν λοιπόν έλεγε μια σοφή κουβέντα:
Οταν είσαι στην αντιπολίτευση, αντιπολιτεύεσαι σε όλα!
«Λίγη αντιπολίτευση» δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει «λίγο έγκυος». «Καλημέρα!» λέει η κυβέρνηση. «Μαύρη μέρα κι άραχνη!» απαντάς.
Και στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Αν έχεις κάνεις καλά τη δουλειά σου, κερδίζεις στις εκλογές. Αν όχι, κερδίζει η κυβέρνηση.
Ολα τα υπόλοιπα είναι κολοκύθια τούμπανα. Το «είδος», η «ένταση», το «ύφος» της αντιπολίτευσης απασχολούν μόνο όσους φοβούνται τον καβγά, όσους είναι βουτηγμένοι στο νταραβέρι ή όσους έχουν τη φωλιά τους λερωμένη.
Αν θέλει κάτι η κυβέρνηση (μπορεί να συμβεί κι αυτό…) το ζητάει ευθέως από την αντιπολίτευση και προσφέρει κάτι σε αντάλλαγμα. Ετσι δουλεύουν οι δημοκρατίες.
Πάμε παρακάτω. Προφανώς η ΝΔ, η ΔΗΣΥ και οι υπόλοιποι της αντιπολίτευσης είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τη δουλειά τους.
Δηλαδή να πιέζουν την κυβέρνηση παντού και σε όλα. Να μην της αφήνουν οξυγόνο να αναπνεύσει, ούτε οδό να διαφύγει. Να της φορτώνουν ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει.
Δεν έχουν άλλη επιλογή διότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική.
Διαφορετικά δεν θα ήταν αντιπολίτευση αλλά η μη κυβερνητική οργάνωση «Tsipras and friends»!
Αυτονόητα πράγματα, θα μου πείτε. Σωστά! Αλλά στη χώρα που ζούμε ποτέ το αυτονόητο δεν είναι δεδομένο. Κάθε κουτοπόνηρος προσθέτει την μπαρούφα του.
Καταγράφω τη δυσφορία της κυβέρνησης για την κριτική που υφίσταται. Τσακώνεται με όλους, πρώτα με τις εφημερίδες.
Λογικό. Αυτό επιβεβαιώνει κατ’ αρχήν ότι την έχει άσχημα.
Αλλωστε όλες οι κυβερνήσεις παραπονιούνται για την αντιπολίτευση που έχουν διότι θα προτιμούσαν να μην έχουν καθόλου αντιπολίτευση.
Αν καταλαβαίνω καλά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσάπτει στην αντιπολίτευση ότι είναι «ακροδεξιά» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…) κι ότι πηγαίνει από θέμα σε θέμα.
Τους φόρους, τα ασφαλιστικά, τις πυρκαγιές, το Ταλίν, τη σημαία, τα νοσοκομεία, τις εξετάσεις κι ό,τι προκύψει. Μεταξύ μας, δεν βλέπω πώς αλλιώς μπορεί να γίνει. Για αντιπολίτευση α λα καρτ δεν έχω ακούσει ποτέ!
Τα πράγματα τελικά είναι τόσο απλά, που μόνο οι απουσίες βγάζουν μάτι. Και θα μου πείτε «εντάξει, βρε παιδί μου, καλοκαίρι ήταν, πήγαν οι άνθρωποι παραλία!».
Καμία αντίρρηση. Μόνο που πολλοί έλειπαν και τον χειμώνα.
Να μην πω για κάποιους που σιωπούν εδώ και δυόμισι χρόνια. Και αφωνία να είχαν πάθει, θα είχε περάσει!
