«Οι κάτοικοι των πλούσιων περιοχών διαθέτουμε καθένας μας κατά μέσο όρο 10.000 αντικείμενα. Πολλά μέλη ιθαγενών κοινοτήτων στη Λατινική Αμερική διαθέτουν καθένα τους 100 αντικείμενα. Είναι ολοφάνερο πως εμείς δεν είμαστε 100 φορές ευτυχέστεροι από εκείνους. Το πιθανότερο είναι να είναι εκείνοι πιο ευτυχισμένοι από εμάς, παρά τη φαινομενική λιτότητα του βίου τους». Αυτό λέει ο Κάρλος Τάιμπο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, υποστηρικτής της θεωρίας της Αποανάπτυξης και πολυγραφότατος συγγραφέας που συμμετείχε, ως κεντρικός ομιλητής, στο 5ο Ορεινό Φεστιβάλ «Γη και Ελευθερία» στη Λακωνία.
Πολύ ρομαντικά τα λέει ο κύριος καθηγητής. Μόνο που το ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία δεν είναι και τίποτα καινούργιο. Διαπερνούσε, ως ιδέα, τις ταινίες της Κλακ Φιλμ και το λένε κάτι μπαρμπάδες που, μετά το τρίτο ούζο, γίνονται φιλόσοφοι. Είναι πολύ πιθανόν οι ιθαγενείς στη Λατινική Αμερική να μην ξέρουν τι να την κάνουν την ευτυχία τους, αλλά άντε να πει ο κύριος καθηγητής στο 21% των Ελλήνων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ 2016) ότι η ανέχεια παράγει ευτυχία. Δεν νομίζω ότι θα πετάξουν τη σκούφια τους από χαρά. Και, με όλον τον σεβασμό, λίγο ατυχές το παράδειγμά του, διότι, από δω να το φέρεις, από κει να το πας, μια διαφορά, ως προς το κόστος ζωής, οι όχθες του Αμαζόνιου από τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, την έχουν. Ναι, τα αγαθά δεν φέρνουν την ευτυχία. Βοηθούν όμως να διαχειριστείς καλύτερα τη δυστυχία. Μέχρι, τουλάχιστον, να την κάνεις για Αμαζόνιο.