Η ιστορία δεν ξεκινά την ημέρα που ο Θάνος Βερέμης έλαβε την επιστολή του υπουργού Εξωτερικών με την οποία ο τελευταίος, μέσω του δικηγόρου του, ζητά εξηγήσεις για κάποιες δηλώσεις του στους «Financial Times». Δεν ξεκινά ούτε την ημέρα που δημοσιεύτηκε το επίμαχο άρθρο στην έγκυρη βρετανική εφημερίδα. Αλλά λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ο ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό ζητώντας την προσωπική του παρέμβαση στη δικαστική διαμάχη μεταξύ του υπουργού του και του περιοδικού «Athens Review of Books». «Θα ήταν κόλαφος για την κυβέρνηση», έγραφε, «η συνέχιση της εκτέλεσης μιας κακοδικίας εις βάρος του έγκυρου εντύπου».
Προφανώς ο Νίκος Κοτζιάς θύμωσε. Ποιος είναι αυτός –θα σκέφτηκε –που προσπαθεί να χαλάσει τη σχέση του με τον Πρωθυπουργό, μια σχέση τόσο στέρεη ώστε στα κατά καιρούς σενάρια για ανασχηματισμό εκείνος παραμένει πάντα στη θέση του; Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη στιγμή για να εκδικηθεί. Κι όταν ενημερώθηκε ότι ο Βερέμης συνέκρινε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την Πολωνία και την Ουγγαρία, αντί να τον πάρει τηλέφωνο και να του εκφράσει τη διαφωνία του ή ακόμη και να γράψει ένα άρθρο στο οποίο να διατυπώνει τις δικές του απόψεις, προτίμησε να βάλει τον δικηγόρο του να τον ρωτήσει αν το δημοσίευμα είναι ακριβές. Χάθηκαν βέβαια τρεις εβδομάδες, αλλά οι δικηγόροι δεν είναι και οι πιο γρήγοροι επαγγελματίες.
Τρία είναι τώρα τα πιθανά σενάρια. Το ένα είναι ο ερωτώμενος να διαψεύσει κατηγορηματικά τις δηλώσεις που του αποδίδονται: δύσκολο, οι «Financial Times» δεν συνηθίζουν να δημοσιεύουν fake news, και μάλιστα σε εισαγωγικά. Το δεύτερο είναι ο καθηγητής απλώς να αγνοήσει τον δικηγόρο, προκειμένου να μη νομιμοποιήσει μια πρωτοφανή διαδικασία ελέγχου των φρονημάτων.
Το τρίτο σενάριο είναι ο Βερέμης να επιβεβαιώσει την ανησυχία του ότι η κυβέρνηση ακολουθεί τον επικίνδυνο δρόμο των δύο απόβλητων της Ανατολικής Ευρώπης. Την ίδια άποψη εκφράζει στο ίδιο άρθρο και η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά απ’ ό,τι ξέρουμε δεν έλαβε προειδοποιητική επιστολή. Τι θα συμβεί λοιπόν στην περίπτωση αυτή με τον καθηγητή; Θα τον καταγγείλει δημοσίως ο υπουργός ως υπηρέτη ξένων συμφερόντων; Θα ζητήσει με τη σειρά του από τον Πρωθυπουργό να παρέμβει προσωπικά ώστε να του αφαιρεθεί το δικαίωμα λόγου; Ή θα επιδιώξει αυτό το τελευταίο με ένδικα μέσα;
Οπως επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα, ο Κοτζιάς είναι πρώην μέλος του ΚΚΕ, ενός κόμματος που διατηρεί τη σταλινική του ιδεολογία. Από αυτή την άποψη, δεν εκπλήσσει η προσπάθειά του να επιβάλει την ομοφωνία. Ο Πρωθυπουργός, όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης ή έστω η γενική γραμματέας, που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τον χαρακτηρισμό του σταλινικού, δεν θα πρέπει να πάρουν θέση;