Αναζήτηση
Απαξιώ ως εκ τούτου να υποκύψω στον πειρασμό, παρά την απεγνωσμένη προσπάθειά του να με συμπαρασύρει στον βούρκο μαζί του. Εγώ θέαμα, όπως πασχίζει, δεν γίνομαι. Τον αφήνω λοιπόν μόνο του να περιφέρεται εκεί –να κυλιέται, να σηκώνεται, να βουτάει, να κάνει πιρουέτες, κωλοτούμπες. Ο,τι τον ευχαριστεί τέλος πάντων τον άνθρωπο, και αυτό που κουβαλάει μέσα του.
Αλλωστε, όπως έχω ξαναγράψει και υποστηρίξει και δημόσια από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, για μένα δεν υπάρχει κανείς Πολάκης. Δεν τον βλέπω! Για μένα υπάρχει ο Τσίπρας. Μόνο. Αυτός τον διόρισε, αυτός τον στηρίζει, αυτός τον ξαμολάει κάθε τόσο για να χυδαιολογήσει κατά των πολιτικών του αντιπάλων. Αυτός εντέλει εγκρίνει τα όσα λέει και κάνει –από τη στιγμή που ώς και δημοσίως τον επαινεί (το είδαμε πρόσφατα και αυτό!).
Υπό την έννοια αυτή, θα ήθελα να ρωτήσω προσωπικά, και με τον προσήκοντα σεβασμό, τον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Τσίπρα αν:
1. επί της διακυβέρνησής του, μπορούν να θεωρούνται άραγε τεκμήρια… ενοχής (!!!), αλήθεια για ποιο πράγμα, κυπατζίδικες φωτογραφίες, εμφανώς προϊόν και αποτέλεσμα παρακολούθησής μου, τραβηγμένες άγνωστο από ποιον, κατ’ εντολήν όμως κάποιου –με αδιευκρίνιστο τόσο το προς ποια χρήση λήφθηκαν πλην του εκβιασμού, όπως και το προς όφελος τίνος;
2. επί της διακυβέρνησής του, ποινικοποιούνται οι προσωπικού χαρακτήρα σχέσεις και, αν συμβαίνει αυτό, τότε τι είναι εκείνο που κάνει τη διαφορά με τον Λαβρέντι Μπέρια και τις μεθόδους του, ως επικεφαλής των υπηρεσιών ασφάλειας του Στάλιν;
3. επιθυμεί ίσως να ασχοληθούμε με το πού πέρασε, και περνάει, τους καλοκαιρινούς μήνες, σε ποιον ανήκει η κατοικία στο Λαύριο, πόσο κοστίζει, με ποιους γειτονεύει και όλα τα συναφή;
4. επιδιώκει μήπως να επαναφέρουμε τη δημόσια συζήτηση στο εντελώς απεχθές για μένα επίπεδο του γιατί επέλεξε να χειρουργηθεί σε ιδιωτική κλινική προσφάτως και όχι σε δημόσιο νοσοκομείο από τον… Πολάκη του, ενδεχομένως;
Σταματώ εδώ, επί του παρόντος. Αλλά ας είναι σίγουροι (και ας μου επιτραπεί, παρακαλώ, από τους ευγενείς αναγνώστες μου η ελάχιστη περιαυτολογία) ότι επιθέσεις αυτού του είδους, και αυτού του περιεχομένου, ποσώς θα με αποτρέψουν να επισημαίνω τα κακώς κείμενα μιας διακυβέρνησης η οποία φλερτάρει καθημερινά και πιο έντονα με τον σταλινισμό.
αντί να ασχοληθεί με το πώς θα βελτιώσει τις υπηρεσίες του νοσοκομείου, δεν έχω να πω τίποτα επίσης.
Το γιατί, θα το αντιληφθεί ο καθένας, αν παραθέσω την κατακλείδα της ανακοίνωσής της:
«Οσο κι αν προσπαθείτε (λέει σε μένα τώρα, σε προσωπικό ύφος, λες και είμαστε πρώτα ξαδέρφια!..) με αναληθείες και συκοφαντίες, δεν μπορείτε να απαξιώσετε την πολιτική του υπουργού και του αναπληρωτή υπουργού Υγείας»!!!
Θετικά σημάδια
Προτιμώ να ασχοληθώ με άλλα θέματα, πραγματικού ενδιαφέροντος, για έναν κόσμο όπως αυτός που αγωνιά για το πότε θα «θεραπευθεί» επιτέλους η αναπηρία του πολιτικού συστήματος. Πότε θα πάψει να είναι το δίπολο Αριστερά – Δεξιά και θα αποκτήσει πραγματική κεντρώα παράταξη.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην εκλογή ηγέτη της Κεντροαριστεράς, για την οποία πληθαίνουν οι υποψήφιοι, πράγμα το οποίο μόνο θετικό πρόσημο έχει. Ετσι οι άνθρωποι που αγωνιούν για το θέμα και το πώς θα εξελιχθεί, θα πρέπει από σήμερα να αθροίσουν στις ήδη γνωστές, και πιστοποιημένες, υποψηφιότητες (της προέδρου Φώφης, του δημάρχου Καμίνη και του Γιάννη Ραγκούση) την υποψηφιότητα του Γιάννη Μανιάτη (η σχετική εκδήλωση βουλήσεως στη διάρκεια event στο Μουσείο Μπενάκη το μεσημέρι), του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, ο οποίος μου επιβεβαίωσε σχετικό χθεσινό αποκλειστικό δημοσίευμα της «Ελευθερίας του Τύπου»), αλλά και του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου (Θεοδωράκη), ο οποίος θα κάνει τη σχετική ανακοίνωση αύριο, με βιντεομήνυμα.
Τι απομένει; Το τι θα κάνουν ο Νίκος Ανδρουλάκης, που φαίνεται πως το έχει αποφασίσει, αλλά ακόμη δεν έχει καταλήξει στο πώς θα αναγγείλει την υποψηφιότητά του την προσεχή εβδομάδα, και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος Θανάσης γενικώς το σκέφτεται.
Με τον Θεοχαρόπουλο υποψήφιο, θα έχουμε 8 υποψηφιότητες, που δεν είναι και λίγες, εδώ που τα λέμε.
Αλλά, όπως προανέφερα, είναι θετικό σημείο οι πολλές υποψηφιότητες γιατί θα φέρουν κόσμο στις κάλπες και γενικώς θα υπάρξει μια κινητοποίηση.
Μία απορία όμως έχω; Γιατί από τους υποψηφίους απουσιάζει ο Ανδρέας Λοβέρδος; Εδωσε και δίνει καθημερινά μάχες στη Βουλή, διαθέτει κατάρτιση και άψογο λόγο, έχει γνώση των θεμάτων και εμπειρία, γιατί δεν θέτει υποψηφιότητα; Διερωτώμαι…
Πρόβλεψη
Ο Κωνσταντινόπουλος, με τον οποίο είχαμε μια σύντομη συνομιλία χθες, μου είπε ότι υπάρχει πρόβλεψη για τη συμμετοχή στην ψηφοφορία πάνω από 100.000 ανθρώπων και πως οτιδήποτε πάνω από αυτό το νούμερο θα αποτελέσει την αφετηρία για την άνοδο του χώρου.
Για τη δική του υποψηφιότητα, μου είπε ότι φιλοδοξεί να εκφράσει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ –ως στέλεχος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα σπλάγχνα του. Του ευχήθηκα ολοψύχως «καλή επιτυχία», όπως επιβάλλουν η ευγένεια και ο πολιτικός πολιτισμός…
Παραείναι…
Ευκαιρίας δοθείσης, αυτά τα 10 χιλιάρικα… «παράβολο», που λέγεται ότι θα τεθούν προκειμένου να είναι κάποιος υποψήφιος για τη διαδικασία, τι νόημα έχουν; Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι η διαδικασία πρέπει να διαθέτει ασφαλιστικές δικλίδες για να μη γελοιοποιηθεί, όπως κάποτε που έβαλε υποψηφιότητα για την εκλογή αρχηγού, μεταξύ Γιώργου και Βενιζέλου, ένας διαφημιστής, όμως τόσο υψηλό «παράβολο» φαντάζει παράταιρο και εκτός πάσης λογικής. Νομίζω ότι αρκεί η συγκέντρωση υπογραφών μελών, οπαδών και φίλων των κομμάτων. Μιλούν για 1.000. Μπορούν να τις κάνουν δύο χιλιάδες ή τρεις χιλιάδες. Οχι τόσα χρήματα. Είναι πολλά…
Κακό πρότυπο
Και έπειτα από όλα αυτά, ας μου επιτραπεί να αναπαραγάγω εδώ σημείο από ανακοίνωση του ΟΗΕ (του ΟΗΕ, σύντροφοι!), ο οποίος επισημαίνει ότι «η δημοκρατία ίσα που ζει στη Βενεζουέλα» –ανακοίνωση που εκδόθηκε απ’ αφορμή τα όσα απίθανα κάνει εκεί ο γιος του «θεού» Ούγκο Τσάβες, Νικολάς Μαδούρο, προκειμένου να διαιωνίσει στο άπειρο την εξουσία του. Το θλιβερό είναι πως πάνω σε αυτή την προσπάθεια την πληρώνει ο Τύπος της χώρας, καθώς, όπως γνωστοποίησε πρόσφατα ένας κύριος Κανελόν (Κανελόν, όχι… Κανέλλης!), γραμματέας της βενεζουελανής… ΕΣΗΕΑ, μόνο μέσα στο 2017 ο Μαδούρο έκλεισε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο 49 μέσα ενημέρωσης! Κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα. Ο,τι τον ενοχλούσε.
Να, αυτά βλέπει ο δικός μας εδώ και σου λέει, γιατί όχι κι εγώ…
