Αν υπάρχει ένα στοιχείο για το οποίο ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον Γιάννη Μπουρούση, είναι η λιποψυχία απέναντι στην Εθνική Ανδρών. Εχει αγωνιστεί με σπασμένο χέρι στο Μουντομπάσκετ 2010 της Τουρκίας, έχει αποκρύψει τραυματισμούς, έχει επιδείξει αυταπάρνηση. «Ξεκινάς δίνοντας το καπέλο σου, μετά το σακάκι σου, μετά το πουκάμισό σου, μετά το πετσί σου και στο τέλος την ψυχή σου». Πραγματικά, η σύνδεση του 34χρονου σέντερ με την επονομαζόμενη και Επίσημη Αγαπημένη επιβεβαιώνει στο έπακρο τη φράση του Σαρλ ντε Γκολ. Και είναι βέβαιο ότι με το ίδιο πάθος θα συμπεριφερθεί ως αρχηγός της Εθνικής, η οποία μπαίνει σήμερα (16.30, ΕΤ1) στη μάχη του 40ού Ευρωμπάσκετ με αντίπαλο την αναιμική, αλλά επικίνδυνη Ισλανδία.

Από όποια οπτική γωνία και αν το δούμε, η παρουσία του Μπουρούση θα είναι βαρόμετρο σε μία ακόμη προσπάθεια για διάκριση. Αν μάλιστα η φετινή διοργάνωση αποτελεί όντως το κύκνειο άσμα του έμπειρου σέντερ, όπως ψιθυρίζεται έντονα, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς με πόσο ισχυρό κίνητρο ταξίδεψε στο Ελσίνκι. Κουβαλώντας επτά σερί αποτυχίες σε ισάριθμες απόπειρες, η ανάμνηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ 2005, όπου ο ίδιος βρισκόταν σε περίοδο εκκόλαψης συμπληρώνοντας το πλούσιο ρόστερ, και του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ 2009 φαίνεται τόσο μακρινή όσο η Κίνα, που επέλεξε ως την επόμενη μπασκετική γειτονιά του.

Αν συνυπολογίσουμε την απουσία του από το Μουντομπάσκετ 2006 της Ιαπωνίας (φιναλίστ κόσμου), το πρόσημο των 146 συμμετοχών του Μπουρούση στην Ανδρών δυστυχώς βγαίνει αρνητικό.

«Πρέπει να είμαστε μια γροθιά, γιατί η εθνική ομάδα είναι μια γροθιά. Είναι η γροθιά της χώρας μας, δεν είναι δική μας. Δεν είναι του Μπουρούση, δεν είναι του Πρίντεζη, δεν είναι κανενός. Παίζουμε για όλο τον ελληνικό λαό» υπερθεμάτισε ο αρχηγός αφήνοντας πίσω του τις γροθιές, που αντάλλαξε με τον Νίκο Παππά προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση στην αποστολή της Εθνικής.

Αφύπνιση

Η δημοσιοποίηση του άγριου καβγά, πάντως, ίσως να αποτέλεσε το απαραίτητο ηλεκτροσόκ, ούτως ώστε άπαντες να τεθούν προ των ευθυνών τους συνειδητοποιώντας ότι αν δεν θυσιάσουν το εγώ στον βωμό του εμείς, θα κινδυνεύσουν να υποστούν πανωλεθρία. Το φετινό Ευρωμπάσκετ, εκτός από διοργάνωση των μεγάλων απουσιών, είναι και των μεγάλων ευκαιριών. Και είναι προφανές ότι ο Μπουρούσης θα ήθελε να κλείσει τον κύκλο του στις εθνικές ομάδες με ψηλά το κεφάλι, όπως ακριβώς ξεκίνησε τη διαδρομή του με το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Νέων το 2002.