Ο πλανήτης μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους, οι κοινωνίες αποκόβονται από τα μέλη που τις απαρτίζουν, η αρνητικότητα είναι μία μεταδοτική ασθένεια που πλήττει διαφορετικές ομάδες πληθυσμών, η αντικειμενικότητα γίνεται θύμα των fake news και οι θεωρίες των συνωμοσιών ταιριάζουν με τα εμπριμέ υφάσματα μάξι φορεμάτων… Σε πρώτη ανάγνωση τα παραπάνω είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Αν όμως τα διαβάσει κανείς ως συνοδευτικές λεζάντες σε φωτογραφίες μόδας, τότε αποκτούν νόημα. Γιατί δηλώνουν το ύφος της εποχής στην οποία κυκλοφορούν οι καμπάνιες των σχεδιαστών που επιλέγουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιδιώκουν να δείξουν τα ρούχα τους. Σημασία δεν έχει τι είδους ντιζάιν φοράς στο σώμα σου, αλλά ο τρόπος που σκέφτεται ο εγκέφαλός σου. Σε κάθε περίπτωση ένα ρούχο μπορεί να είναι καινούργιο λίγων ημερών ή πολυφορεμένο και να δείχνει ως απόκτημα από τη συλλογή μιας «πρωτοποριακής» κολεκτίβας σχεδιαστών που κυκλοφορούν από το Λος Αντζελες στη Σεούλ και από το Οσλο έως την Κωνσταντινούπολη.
Ποτέ δεν είχε ασχοληθεί η μόδα τόσο συστηματικά με κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα για να τα χρησιμοποιήσει ως σπίθες έμπνευσης και στυλιστικής δημιουργίας στη σύγχρονη παραγωγή συλλογών.
Το γεγονός με την πιο καθοριστική σημασία για την απόφαση της μόδας να βγει από την απάθειά της και να πάρει θέση, ήταν η δραματική εξέλιξη στα γεγονότα του Σάρλοτσβιλ στην Αμερική. Η μέχρι σήμερα αδιόρατη ταύτιση των ακροδεξιών ομάδων με συγκεκριμένους ενδυματολογικούς κώδικες εμφανίστηκε ως νυχτερινή παρέλαση λευκών «κανονικών» ανθρώπων ντυμένων με λευκές μπλούζες με γιακά πόλο και χακί βαμβακερά παντελόνια, με σιδερωμένα τζιν παντελόνια, πουκάμισα κουμπωμένα στον λαιμό και με καθαρά κοντά κουρεμένα μαλλιά. Ο αέρας της τάξης και της πειθήνιας συμπεριφοράς στην οποία αναφέρθηκαν πολλές σχεδιαστικές μάρκες για να πουλήσουν στους καταναλωτές βασικά ρούχα ως κομμάτια με στυλ, έγινε τώρα πια το λεξικό ενδυματολογικών όρων. Με το οποίο επικοινωνούν και καμουφλάρονται ομάδες με έντονη ρατσιστική ιδεολογία.
Σε κάποιες μάρκες δείχνουν μάλιστα προτίμηση. Τα αντανακλαστικά των γραφείων επικοινωνίας ήταν άμεσα και εταιρείες σπορ παπουτσιών και ρούχων κατήγγειλαν τους λευκούς ρατσιστές για να κρατήσουν απόσταση και να μη στιγματιστούν. Αλλωστε πολύ συχνά η μόδα αντλεί ιδέες από το χωνευτήριο του Αμερικανικού Ονείρου, από τις κοινότητες των αυτοχθόνων πληθυσμών της Αφρικής, της Νέας Ζηλανδίας, του Αμαζονίου, ξεχωρίζοντας τελετουργικά ενδύματα, κομμάτια παραδοσιακών ενδυμασιών, αντικείμενα-σύμβολα θρησκευτικής δοξασίας που μετατρέπονται σε δημιουργίες υψηλής ραπτικής, έως και αξεσουάρ σύγχρονης καθημερινότητας. Οι αποκλίσεις από την αποδεκτή, εναρμονισμένη με κανόνες ιεραρχίας κομψότητα είναι πόρος ενέργειας από τον οποίο η μόδα τροφοδοτείται για να προσελκύσει τους σημερινούς θαυμαστές της. Η σύνδεση των ρούχων με νέα περιβάλλοντα είναι απαραίτητη για να προσελκύσει νεαρούς θεατές, εξοικειωμένους με την τραχύτητα των αστικών τοπίων και τη δυστοπία φυσικών χώρων που έχουν αλλοιωθεί από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η σύγκρουση στο πεδίο της μόδας είναι αναμενόμενη: η τακτοποιημένη κομψότητα χρειάζεται την ενοχλητική παραφωνία ασύνδετων στοιχείων. Η ομοιομορφία οδηγεί στην πλήξη. Η μόδα γνωρίζει ότι αυτό θα την εξοντώσει. Και διαμαρτύρεται εκφράζοντας την υποστήριξή της για οτιδήποτε ξένο.
