Αναζήτηση
Σταύρος Θεοδωράκης ή Δημήτρης Μπάτσης; Το ερώτημα, ανορθόδοξο αλλά σαφές και απευθύνεται στον Πρωθυπουργό. Οι δρόμοι που έχει να επιλέξει εξάλλου, μετά την οριστικοποίηση της μνημονιακής πραγματικότητας, είναι δύο. Κι όσο πυκνώνει ο πολιτικός χρόνος με όριο τον Αύγουστο του 2018 αλλά και τις εκλογές που εκείνος θα ενεργοποιήσει, θα διαφανεί με ποιους πήγε και ποιους άφησε.
Για παράδειγμα, και πάμε στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος, φαίνεται πως με την πρόσφατη επίσκεψή του στοImpactHubAthens(τμήμα ενός παγκόσμιου δικτύουμε μέλη σε 120 πόλεις,σκοπός τουοποίουείναι ναπροσφέρει στήριξη, υποδομές και συμβουλευτικήσε εγχειρήματαΚοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας) επιλέγει να «ποταμοποιηθεί» με μια σειρά ενεργειών. Οι καινοτόμες δράσεις ή οι αστικοί κόμβοι που στεγάζουν τα όνειρα μερίδας ελεύθερων επαγγελματιών υπήρξαν εξάλλου οι αιχμές του ποταμικού δόρατος.
Σε αυτό το περιβάλλον ο Σταύρος Θεοδωράκης ένιωθε και νιώθει άνετα. Ο κόσμος που του απέμεινε είναι κυρίως αυτός. Χαρούμενοι πρεκάριοι στον μνημονιακό ήλιο. Παιδιά με ιδέες και λάπτοπ –συχνά υποβοηθούμενα από χαρτζιλίκι γονέων ή και συντάξεις γερόντων –αναζητούν το δικό τους application που θα τους εκτοξεύσει στην επιτυχία.
Οχι τυχαία, ο Τσίπρας θα απευθυνθεί σε αυτό το κοινό από τη ΔΕΘ με εξαγγελίες για ενθάρρυνση των startups και καινοτόμες δράσεις. Ο τρίτος κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Από το άγριο αντιμνημόνιο, στη συνθηκολόγηση και τώρα στην οικειοποίηση της ρητορικής των άλλων δυνάμεων ως επίδειξη ευελιξίας. Τον βοηθάει η διακυβέρνηση και βέβαια το χαμηλό επίπεδο αντιπολίτευσης που του ασκείται.
Καλά ώς εδώ, όμως οικονομία δεν φτιάχνεις σε ιντερνετικούς κόμβους. Για την ακρίβεια, φτιάχνεις και εδώ, αλλά δεν ξεκινάς από εδώ. Και επίσης, Ποτάμι έχουμε. Δεν χωράει και δεύτερο. Η οικονομία πάντως ή η πολυσυζητημένη παραγωγική ανασυγκρότηση ξεκινάει από αλλού. Και με άλλο τρόπο. Κι εδώ ερχόμαστε στο όνομα του δεύτερου σκέλους της αρχικής ερώτησης του σημερινού μας σημειώματος. Δημήτρης Μπάτσης. Ο σπουδαίος καθηγητής, ο αποστάτης της τάξης του, εκτελεσμένος από το μετεμφυλιακό κράτος πλάι στον Μπελογιάννη παρέδωσε μια εργασία («Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα») που ακόμη σήμερα θεωρείται αξεπέραστη. Και έσπαγε τον μύθο πως η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αφού στερείται του παραγωγικού ιστού ή των υλικών δυνατοτήτων.
Βεβαίως το καθεστώς εξάρτησης που περιέγραφε ο Μπάτσης απαιτούσε τεράστιο πολιτικό σχέδιο για να αποτιναχθεί. Οι πολιτικές ελίτ εκείνα τα χρόνια προτίμησαν να διαμορφώσουν ένα παρασιτικό μοντέλο οικονομίας και να γίνουν οι ενδιάμεσοι της αμερικανικής βοήθειας. Μένει να αποδειχθεί αν θα τους μιμηθούν οι σημερινοί.
