Με την έναρξη και της νέας πολιτικής περιόδου όλα δείχνουν ότι τουλάχιστο δεν θα πλήξουμε. Μπορεί η αγωνία στην κυβέρνηση να έχει αγγίξει τα όρια συναγερμού και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρει κάποιον λόγο που θα εξηγεί τις μεταλλάξεις της πολιτικής της, αλλά δεν φαίνεται να αποδίδει. Γι’ αυτό κάθε δυο μέρες ανατρέπει τα σχέδια των προηγουμένων λέγοντας περίπου ό,τι τύχει.
Για παράδειγμα εξαγγέλλουν ως δήθεν μεταρρυθμιστές την αναδιοργάνωση του κράτους που καταγγέλλουν συλλήβδην ως διεφθαρμένο ενώ την ίδια στιγμή ξαναθυμούνται τον… καλό τους εαυτό και υπόσχονται διορισμούς. Σε μια χρονιά που οι δασικές πυρκαγιές προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές και η επικίνδυνη περίοδος δεν έχει τελειώσει ακόμη, φθάνουν στην απρέπεια να κατηγορούν τους πυροσβέστες ως αχρήστους. Ναι, αυτούς που με πενιχρά μέσα και αυτοθυσία έχουν κοπιάσει για να μας προστατεύσουν και προ δεκαημέρου ο Πρωθυπουργός τούς απένειμε εύσημα και τους αποκάλεσε, ορθώς, ήρωες. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση, που έχει κυνηγήσει κάθε ιδιωτική επένδυση απειλώντας με τον πλέον χυδαίο τρόπο τους τολμηρούς επιχειρηματίες, αιφνιδίως ανακάλυψε την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας. Οι ύμνοι του κ. Τσίπρα στη νέα μονάδα της Παπαστράτος, που πράγματι δημιουργεί θέσεις εργασίας, έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις πρακτικές τους.
Δικαίως λοιπόν αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς συμβαίνει με αυτούς που μας κυβερνούν. Η απάντηση είναι μάλλον εύκολη και δεν αλλάζει σε τίποτα αυτό που ξέρουμε για αυτούς. Η κατάρρευση της πολιτικής τους απήχησης τούς ανησυχεί σφόδρα. Γι’ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακτήσουν μια κάποια πρωτοβουλία μήπως και καταφέρουν να φρενάρουν τη διαφαινόμενη διάλυση της σχέσης τους με την κοινωνία. Δεν έχουν ιερό και όσιο, κάνουν τα πάντα στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο αρκεί να εξασφαλίσουν για κάποιο διάστημα την παραμονή τους στην εξουσία. Οι εσωτερικές έριδες, που πλέον δεν κρύβονται, συνδέονται συχνά και ευθέως με πόλεμο συμφερόντων. Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να προλάβουν να κλείσουν εκκρεμότητες με το σύστημα εξουσίας που δεν έχει αναστολές για ανίερες συμμαχίες, με τη διαφορά ότι συχνά προσκρούουν σε δικές τους αντιφάσεις.
Σε κάθε περίπτωση αντιλαμβάνονται ότι το πολιτικό τους κεφάλαιο έχει κατασπαταληθεί και κάθε ενδεχόμενο μοιάζει πλέον πιθανό.
Τελευταία Νέα