Οδός Αδερφών Παπαδογιάννη: Κοινωνικές Αγωνίστριες. Οδός Βαλέστρα Γεωργίου: Γάλλος Φιλέλληνας. Η Ιστορία γραμμένη σε οδούς. Με δύο λέξεις πάνω στις μικρές ταμπέλες οι Χανιώτες επεξηγούν στους επισκέπτες της όμορφης πόλης τους αλλά και στους ντόπιους την ονοματοδοσία των δρόμων.
Μια μικρή περιήγηση στο παρελθόν, ένα μάθημα Ιστορίας. Ετσι, θα ξέρουν μεθαύριο ποιος ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αν δοθεί το όνομά του σε κάποιο δρόμο ή αν γίνει μνημείο, όπως φέρεται να είπε ο ίδιος σε πρόσφατη προεκλογική του εκστρατεία.
Εξανέστη ο ψηφιακός όχλος και γέμισε εξυπνάδες τις σωληνώσεις των κοινωνικών δικτύων. Ποιο ήταν το παράλογο που είπε ο Σόιμπλε και τάραξε την ηρεμία τους, ακόμα δεν το έχω καταλάβει.
Ο πρώτος θα είναι ή ο τελευταίος «σωτήρας» της χώρας που θα τον τιμήσουμε;
Πάρτε για παράδειγμα την Εδουάρδου Λω. Βλέπει το όνομα στην τσίγκινη ταμπέλα ο Νεοέλληνας και νομίζει πως ήταν κάποιος επτανήσιος αριστοκράτης που πολέμησε τους κατακτητές της χώρας ή χάρισε την περιουσία του στο Δημόσιο.
Αν η οδός βρισκόταν στα Χανιά, θα έγραφε: Ιρλανδός Τροϊκανός.
Ο σερ Εντουαρντ Φιτς Τζέραλντ Λόου, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήταν ο απεσταλμένος των Βρετανών στην Αθήνα, το 1892, για να βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι των μόνιμα χρεωμένων και με απλωμένο χέρι Ελλήνων.
Σε μία από τις εκθέσεις του κατέληξε στο συμπέρασμα πως το ελληνικό Δημόσιο δαπανά χρήματα που δεν έχει, πως η αιτία της ελληνικής κρίσης είναι η κακή διαχείριση των δημόσιων εσόδων, ενώ πρότεινε την αύξηση της φορολογίας και τη λήψη νέου δανείου. Ολα ήταν αλήθεια.
Ομως, ο έρωτάς του για ελληνίδα καλλονή την οποία νυμφεύτηκε κρυφά και η προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους συμπατριώτες της πιθανόν να ήταν το κίνητρο για να συμπληρώσει στην έκθεσή του για τις ενθαρρυντικές προοπτικές της χώρας «χάριν της αμέμπτου και ανεκτιμήτου ακεραιότητος των πολιτικών ανδρών όλων των πολιτικών αποχρώσεων» (την επόμενη χρονιά η χώρα χρεοκόπησε).
Μια παρόμοια δήλωση από τον Σόιμπλε ίσως να αρκεί για να δούμε και την οδό Βολφίδη Σόιμπλε.