Στις ελεύθερες ώρες του τού αρέσει ν’ ακούει ξένη ροκ μουσική. Αν πάλι έχει όρεξη για ελληνικές μελωδίες, βάζει CD εκπροσώπων της λεγόμενης έντεχνης ή εναλλακτικής σκηνής. Ο ήχος όμως που δείχνει να εκτοξεύει την καριέρα του είναι ο κλασικός. Ο 24χρονος Ορέστης Παπαϊωάννου πριν από δύο καλοκαίρια κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Σύνθεσης Αντονίν Ντβόρζακ, στην κατηγορία νεαρών συνθετών, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε ανερχόμενους καλλιτέχνες από 18 χώρες. Η διάκρισή του ενισχύθηκε από άλλες δύο τιμητικές βραβεύσεις που είχε για το καλύτερο αυστηρό μουσικό στυλ και την καλύτερη τονική μουσική. Πρόκειται για έναν θεσμό που είναι αφιερωμένος στον γνωστό τσέχο συνθέτη και σκοπό έχει να προωθήσει νέους ταλαντούχους συνθέτες.

Στις 31 του περασμένου Ιουλίου, από την άλλη, επέστρεψε στην Πράγα για να «βαφτιστεί» διεθνής συνθέτης, με τις περγαμηνές που του απένειμε η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού. Εκεί, παρουσίασε επίσημα στο κοινό το έργο του «Αποφώνηση» στο πλαίσιο της συναυλίας των all star νικητών του θεσμού των τελευταίων τριών χρόνων. Κι έδωσε το δικό του καλλιτεχνικό στίγμα με κάποιες αργές, σχεδόν θλιμμένες μελωδίες που μπλέκονται μαζί με άλλες, πιο δυνατές που ξεπηδούν από τη σύνθεση. Οπως φανερώνει και ο τίτλος του, σαν έναν αποχαιρετισμό σε ένα κομμάτι του που αφήνει πίσω με κόπο, αλλά και σαν ένα καλωσόρισμα στο κάτι νέο που ανοίγεται πια μπροστά του.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ. Το ίδιο έργο είχε επιλέξει να παίξει τον περσινό Ιούνιο η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Ηρώδειο υπό τη διεύθυνση του μαέστρου της Στέφανου Τσιαλή, εγκαινιάζοντας έναν κύκλο παρουσιάσεών του που έκλεισε τώρα στην Πράγα. Το οκτάλεπτο αυτό στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών λειτούργησε ως σφραγίδα στο διαβατήριο του Ορέστη για το ταξίδι του στον κόσμο της μουσικής. Η περιπλάνησή του συνεχίστηκε με συμμετοχές του στο Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης, στο εργαστήριο νέων συνθετών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, δίνοντάς του την απαραίτητη ώθηση για να δοκιμάσει τις δυνατότητές του εκτός συνόρων.

Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση το έκανε στην Τσεχία. Μάλλον το επόμενο θα είναι οι μεταπτυχιακές του σπουδές στη σύνθεση στην Ακαδημία Μουσικής του Λούμπεκ στη Γερμανία. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τις αρετές του στη μουσική, αποτέλεσμα της ενασχόλησης μαζί της από την παιδική του ηλικία. Ο ίδιος ξεκίνησε τα πρώτα του μαθήματα αρμονίας στο Δημοτικό Ωδείο Εδεσσας, τόπο καταγωγής του, πιάνοντας για πρώτη φορά το κλαρινέτο στα χέρια στα οκτώ του χρόνια. Μεγαλώνοντας μαζί με την μουσική του, έμοιαζε ως φυσικό επακόλουθο όταν κατάφερε να εισαχθεί στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βάζοντας πια στην κατάρτισή του σε νέες βάσεις.