Οταν η Ανγκελα Μέρκελ ρωτήθηκε πριν από λίγες ημέρες ποια είναι η άποψή της για τη φιλοδοξία του Εμανουέλ Μακρόν να προωθήσει μια σε βάθος μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, λίγοι περίμεναν ότι η συνήθως μυστικοπαθής καγκελάριος θα απαντούσε τόσο ξεκάθαρα. Οταν ο δημοσιογράφος που έθεσε την ερώτηση επισήμανε ότι οι ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν τη θέση της γι’ αυτό το θέμα, εκείνη αποκάλυψε ότι θα τασσόταν υπέρ ενός «μικρού» κοινού προϋπολογισμού για την ευρωζώνη, καθώς και υπέρ του διορισμού ενός υπουργού Οικονομικών.
«Κάναμε πολλά για τη σταθερότητα της νομισματικής ένωσης αλλά η συνέπεια απέναντι στην οικονομική πολιτική απαιτεί να γίνουν ακόμη πολλά» δήλωσε η Ανγκελα Μέρκελ. «Κατά την άποψή μου πρέπει να συζητήσουμε σε βάθος το θέμα της επόμενης φάσης της νομισματικής ένωσης» πρόσθεσε.
Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» παρατηρούν σε ανάλυσή τους ότι η στήριξη της γερμανικής καγκελαρίας σε δύο σημαντικά σημεία των σχεδίων του Ελιζέ γίνεται δεκτή μάλλον με ανακούφιση από εκείνους που υποστηρίζουν ότι μόνο το συνδυαστικό βάρος της Γαλλίας και της Γερμανίας μπορεί να ωθήσει την ευρωζώνη στον δρόμο μιας ακόμη μεγαλύτερης ενοποίησης. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Μάριο Ντράγκι. Ο διοικητής της ΕΚΤ έχει εκφράσει εδώ και καιρό την άποψη ότι η μεγαλύτερη ενοποίηση είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία του κοινού νομίσματος.
Εδώ ωστόσο υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Γιατί μπορεί οι δηλώσεις Μέρκελ να εισπράχθηκαν θετικά στο Παρίσι ή στη Φρανκφούρτη, αλλά μάλλον ενόχλησαν κάποιους στο Βερολίνο. Πολλά στελέχη του CDU, του κόμματος του οποίου ηγείται η καγκελάριος, δεν μπορούν να φανταστούν την ευρωζώνη χωρίς σαφείς κανόνες για την κατανομή των βαρών. Με άλλα λόγια, δεν βλέπουν τη Γερμανία ως μια μηχανή πακέτων διάσωσης για τις λιγότερο πειθαρχημένες οικονομίες της ευρωζώνης.
Υπό αυτό το πρίσμα, «το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου είναι εάν η Μέρκελ θα έρθει σε ρήξη με το ίδιο της το κόμμα στο θέμα της περαιτέρω ολοκλήρωσης της ευρωζώνης. Θα εξαρτηθεί από την ίδια. Από το εάν θα θελήσει να μείνει στην Ιστορία ως μια πολύ καλή μάνατζερ της κρίσης ή αν θα θελήσει να είναι κάτι σαν τον Χέλμουτ Κολ, τον καγκελάριο που άφησε μια σημαντική κληρονομιά στην Ευρώπη» εξηγεί στη βρετανική εφημερίδα ο αναλυτής Κάρστεν Μπρζέσκι.
Σε αυτή τη μάχη η γερμανίδα καγκελάριος, όπως και ο γάλλος πρόεδρος, μπορούν να υπολογίζουν στη στήριξη των γερμανών σοσιαλδημοκρατών: ο υποψήφιος καγκελάριος του SPD, Μάρτιν Σουλτς, υποστηρίζει ανοικτά την ιδέα ενός κοινού προϋπολογισμού που θα λειτουργήσει και ως πηγή δημόσιων επενδύσεων. Μένει να φανεί εάν θα είναι οι σοσιαλδημοκράτες και στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου. Ή εάν ο επόμενος κυβερνητικός συνασπισμός θα είναι η λεγόμενη Τζαμάικα: Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθεροι και Πράσινοι.
