Ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας πολιτικής περιόδου. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τις ομιλίες και τα φο μπιζού της Θεσσαλονίκης για να καταλάβουμε τι θα γίνει, οι μέχρι τώρα ενδείξεις μιλούν από μόνες τους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και (όταν συμφέρει) ΑΝΕΛ επικεντρώνεται στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Εκεί ποντάρει όλα τα λεφτά της. Τι θα κάνει ο κ. Τσίπρας; Μα αυτό που άρχισε ήδη, θα προσπαθήσει να επεκτείνει την πολιτική του επιρροή προς το Κέντρο και τη Δεξιά! Λεκτικά θα τους καταγγέλλει με βαρείς χαρακτηρισμούς, πρακτικά θα ακολουθεί τoν ίδιο δρόμο της βίαιης προσαρμογής! Από κομματικό, το παιχνίδι θα μετατραπεί σε προσωπικό. Τσίπρας versus Μητσοτάκη. Μέγα του όπλο η υπεράσπιση του Δημοσίου και η ψευδεπίγραφη έξοδος από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του ’18.
Η τακτική αυτή έχει να αντιμετωπίσει τη συνέχιση της αυστηρής λιτότητας και την οικονομική εξάντληση των Ελλήνων. Προεκλογικές χάντρες και καθρεφτάκια, έχει αποδειχτεί, δεν αποδίδουν.
Η ΝΔ δείχνει ότι θα απαντήσει μάλλον χλιαρά, επαναπαυόμενη στις δάφνες που της προσφέρουν οι δημοσκοπήσεις. Υπάρχει κι άλλος λόγος, η ενότητά της. Οι προσπάθειες ανανέωσης της εικόνας και του πολιτικού προσωπικού, που περισσότερο εύχεται και λιγότερο επιδιώκει, θα περάσουν μέσα από τα καυδιανά δίκρανα της λαϊκιστικής Δεξιάς, ου μόνον, αλλά και της νεοκαραμανλικής ΝΔ, κι αυτό το ξέρουν όλοι.
Νέο στοιχείο των πολιτικών εξελίξεων αποτελούν οι διεργασίες στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτές αρχίζουν καλά, χάρη στη στάση και την τόλμη της κ. Γεννηματά, αλλά και τη συμβολή της επιτροπής Αλιβιζάτου. Θα είναι καταλυτικές αν αποδειχτεί η σοβαρότητα όλων των παραγόντων στην πορεία της εκλογής αρχηγού, κυρίως όμως την επόμενη μέρα! Οι λεπτομέρειες παρέλκουν.
Η 3η Σεπτέμβρη είναι η μέρα ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό ιστορική για τη δημοκρατική παράταξη. Οι συνήθεις μικρότητες, της πολιτικής ζωής, δεν αμαυρώνουν την εμβέλεια της Αλλαγής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ένωσε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη και διατήρησε την ενότητά της ως κόρην οφθαλμού. Αυτή ήταν το μόνο στήριγμα των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και του προοδευτικού εκσυγχρονισμού που συντελέστηκε στη χώρα τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Οχι λόγια, όπως αυτοϊκανοποιούνται να αραδιάζουν οι μιμητές του, αλλά πράξεις.
Τον Ανδρέα δεν τον μιμείσαι, δεν τον συναγωνίζεσαι, κυρίως δεν τον ανταγωνίζεσαι, γιατί από μόνος του υπήρξε ιστορικό πολιτικό μέγεθος κι άλλος Ανδρέας δεν θα υπάρξει. Η πολιτική του αποτελεί κληρονομιά για τον λαό και μάθημα γι’ αυτούς που, αφανάτιστα, ξέρουν να μελετούν την Ιστορία.
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
