«Ερχεται ο Ανδρέας να φάει ο κόσμος κρέας» ήταν ο τίτλος μιας λαϊκής θεατρικής επιθεώρησης του 1981, που είχε μεγάλη επιτυχία. Η αισθητικώς αντάξια εκείνης της επιθεώρησης επένδυση στο ανδρεοπαπανδρεϊκό παρελθόν από τον Αλέξη Τσίπρα, πάντως, έχει στόχο. Επιλέγοντας να δηλώσει συγγενής του Ανδρέα, ο Αλέξης συνειδητά διεκδικεί την κληρονομιά του παπανδρεϊκού λαϊκισμού.

Ο Πρωθυπουργός δεν απευθύνεται στους συριζαίους, αυτούς τους κρατά γύρω του ο συγκολλητικός ιστός της εξουσίας. Απευθύνεται σε ευρύτερα πλήθη, όχι μόνο στους σημερινούς πασόκους. Λέει ότι είναι κάτι περισσότερο από μια περσόνα που προσπαθεί να μιμηθεί τον τόνο της φωνής του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Δηλώνει ότι είναι η φωνή του Νεοέλληνα που καθρεφτίστηκε στον ηγέτη, κατ’ επέκταση είναι σαν τον ηγέτη. Παριστάνει το υποκατάστατο του πρωτότυπου. Κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο διότι έτσι πιστεύει ότι θα διεμβολίσει τον χώρο που πορεύεται ως κληρονόμος του Ανδρέα. Αλλά, κυρίως, επειδή ο Ανδρέας είναι το δικό του προσωπικό πρότυπο.

Αν ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλούνταν στην Αριστερά, θα έπαιρνε 4%. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, φροντίζει ανέκαθεν να μιλήσει στο ακροατήριο του Ανδρέα, στους «μη προνομιούχους». Ποιοι είναι αυτοί; «Εργάτες, αγρότες, ο υπάλληλος, η θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας», όπως έγραφε η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Σ’ αυτούς, ο μελετητής του ανδρεοπαπανδρεϊκού λαϊκισμού (που παρακολούθησε, επιδοκιμαστικά ώς ένα σημείο, την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα), Αγγελος Ελεφάντης, στο βιβλίο του «Στον αστερισμό του λαϊκισμού», θεωρεί ότι προστέθηκαν «οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι, οι διανοούμενοι, οι τεχνοκράτες, οι γυναίκες, ο “επιχειρηματικός κόσμος”» (σελ. 186 της α’ έκδοσης). Το δυνάμει κοινό του Αλέξη Τσίπρα, συναντά το έθνος, τους εθνικούς θριάμβους ιδίως εναντίον των ξένων, και παραπέμπει στο σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Αυτή η ρητορική έκανε τον Ανδρέα Ανδρέα. Γιατί να μη συντηρήσει την εξουσία και του επιγόνου του;

Δεν θα τη συντηρήσει. Επειδή το ηρωικό αφήγημα δεν είναι το αφήγημα της πραγματικής ζωής. Επειδή ένα κρίσιμο, και θέλω να ελπίζω μεγάλο, ποσοστό δεν γουστάρει εχθρούς αλλά ελεύθερη και πλούσια ζωή. Αν το κόμμα που θα προκύψει από τις διεργασίες στον κεντροαριστερό χώρο αρχίσει απ’ αυτή την απάντηση, αν δηλαδή απομυθοποιήσει το παρελθόν του, ο νέος Ανδρέας δεν έχει μέλλον.

Τελευταία Νέα