Συγκρίσεις

Τους είχαμε παρεξηγήσει. Και, κατά συνέπεια, τους είχαμε αδικήσει. Τους θεωρούσαμε κάτι ημιμαθείς τεμπέληδες που βρέθηκαν από ιστορικό ατύχημα στην εξουσία και βάλθηκαν να κάνουν ένα παρατεταμένο πάρτι. Αποδεικνύονται διανοούμενοι ζηλευτής ευρυμάθειας, που χρησιμοποιώντας ιστορικές αναφορές συνδέουν υποδειγματικά το παρελθόν με το παρόν χαράσσοντας έναν ασφαλή δρόμο για το μέλλον. Με εκείνους στα ηνία, πάντα.

Πρώτος και καλύτερος ο Πρωθυπουργός, ο οποίος στην επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ έγραψε ένα συναρπαστικό άρθρο τριών σελίδων (αραία αραία, έστω, και με πολλές φωτογραφίες) για να απαντήσει στο «πόσο ψεύτης ήταν τελικά ο Ανδρέας». Το κείμενο έχει συγκινητικές ποιητικές εξάρσεις (πώς το ΠΑΣΟΚ «από την καλημέρα στον ήλιο έφτασε στην καληνύχτα στον ριζοσπαστικό εαυτό του»), ανατρεπτικά λογοτεχνικά σχήματα («Από το κόμμα της Αλλαγής περάσαμε στην αλλαγή του κόμματος»), υπαινικτικές ιστορικές παραπομπές (τι συνέβη στον «Θερμιδόρ του ΠΑΣΟΚ») και την απαραίτητη αναφορά στον Γκράμσι (αυτή τη φορά επελέγη το «Οι ιδέες είναι μεγάλες όταν είναι εφικτές»). Δικαίως ο διευθυντής της εφημερίδας το έκανε πρώτο θέμα.

Ακόμη και οι δευτεροκλασάτοι υπουργοί, όμως, δείχνουν πόσο διαβασμένοι είναι. Πάρτε τον Δημήτρη Βίτσα, που αφού μάλωσε πρόσφατα (και πάντα πατρικά) όσους τολμούν να μιλούν για κομμουνιστικά εγκλήματα, έρχεται τώρα να συγκρίνει τον Τσίπρα με τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Δεν είναι ο πρώτος που το κάνει. Προηγήθηκε το 2015 ο Κώστας Γαβράς, που είχε ζητήσει μάλιστα τότε και να μποϊκοτάρουμε τα γερμανικά προϊόντα. Το επιχείρημα είναι το ίδιο: όπως δεν άφησαν τότε τον σοσιαλιστή ηγέτη της Χιλής να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που ήθελε, έτσι δεν αφήνουν και σήμερα τον ριζοσπάστη ηγέτη της Ελλάδας να μεταμορφώσει την Ελλάδα και τον κόσμο.

Μα ποιοι είναι αυτοί που θέλουν το κακό μας; Αν ο διάσημος σκηνοθέτης είχε κατονομάσει την «οικονομία και τη δεξιά πλευρά της Ευρώπης» (απέναντι στους οποίους μάλιστα είχε χαρακτηρίσει τη συμμαχία με τον Καμμένο «ενοχλητική, αλλά απαραίτητη»), ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας προτίμησε να είναι πιο γενικόλογος. Με διαφορετική λογική, σε διαφορετικές εξελίξεις και με διαφορετικά αποτελέσματα, είπε, συνέβησαν στη Χιλή τα ίδια πράγματα. Μέσα σε μια φράση, έστω και κάπως ασαφή, έκλεισε τα δύο μεγαλύτερα ιστορικά πειράματα του τελευταίου μισού αιώνα.

Είναι σειρά τώρα και άλλων στελεχών να πάρουν τη σκυτάλη. Σε δύο μήνες έρχεται η εκατοστή επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης, μπορεί πάντα να συγκριθεί ο Πρωθυπουργός μας με τον Λένιν, με τον Τρότσκι, ίσως ακόμη και με τον Στάλιν, που μπορεί να του ξέφυγε λίγο η καταστολή, αλλά στο κάτω κάτω απελευθέρωσε την Ευρώπη από τη ναζιστική κατοχή. Κι ύστερα έρχονται τα Χριστούγεννα, να άλλη μια πρόκληση, ο Τσίπρας ως νέος Χριστός, και για να προλάβει όσους πουν καμιά εξυπνάδα, ο Βίτσας έχει το συντριπτικό επιχείρημα: θα καταδικάσουμε τον χριστιανισμό επειδή ο Θεοδόσιος έκανε εκατομμύρια διώξεις εθνικών;