Θερμιδοριανά

Δυο βόμβες είχαμε χθες, μια θερμοπυρηνική στην Κορέα που συντάραξε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, και μια πολιτική στην Αθήνα που συντάραξε το πολιτικό προσωπικό της μικρής μας χώρας: ο Αλέξης Τσίπρας διεκδικεί για τον ΣΥΡΙΖΑ τη συνέχεια του αυθεντικού «προθερμιδοριανού» ΠΑΣΟΚ και για τον εαυτό του τον ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου, σε έκδοση βελτιωμένη και επηυξημένη: ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμποδίσει τους μελλοντικούς αντεπαναστάτες να ανατρέψουν την ενσαρκωμένη στον Αλέξη Τσίπρα λαϊκή κυριαρχία –όπως έπαθαν ο Ροβεσπιέρος και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Δεν πρωτοτυπεί για το ότι θαυμάζει τον Ανδρέα Παπανδρέου ο Πρωθυπουργός, ελάχιστοι είναι οι έλληνες πολιτικοί, ακόμη και όσοι ανήκουν ή ανήκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα, που δεν τον ζηλεύουν. Οχι για το έργο του (αν αφήσεις σπουδαίο έργο, όπως ο Σημίτης, γίνεσαι μισητό αντιπαράδειγμα), αλλά για την προσωπικότητά του, τα ηγετικά του προσόντα, το πολιτικό χάρισμά του. Ο Αλέξης Τσίπρας τόλμησε να το παραδεχθεί δημόσια –όχι από γενναιοφροσύνη δυστυχώς, αλλά από μικροπρέπεια: για να χαλάσει τη χθεσινή γιορτή του ΠΑΣΟΚ επί τη 3η Σεπτεμβρίου και την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας της Φώφης Γεννηματά για την ηγεσία του Νέου Φορέα.

Μικροπρεπές –αλλά πολιτικά μεγαλοπρεπές το ότι στο εγκώμιό του δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στην κοινωνία: καμία αναφορά στο αν το ΠΑΣΟΚ αύξησε ή μείωσε τον εθνικό πλούτο, τον πληθωρισμό, την ανεργία· αν έλυσε προβλήματα υποδομών, αν βελτιώθηκε η παιδεία, αν τα γράμματα και οι τέχνες καλλιεργήθηκαν, αν η φτώχεια μειώθηκε. Σε άλλα από αυτά το ΠΑΣΟΚ πήγε καλύτερα, σε άλλα χειρότερα, αλλά δεν νοιάζεται ο κ. Τσίπρας για τα μικρά και επουσιώδη: στο άρθρο του δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά, έστω για δείγμα. Τον ενδιαφέρει μόνο η πολιτική: οι ικανότητες του Παπανδρέου ως ηγέτη, οι πολιτικές συγκυρίες, οι θέσεις και τα συνθήματα που επέτρεψαν στο ΠΑΣΟΚ να συσπειρώσει ψηφοφόρους και να κυριαρχήσει πολιτικά.

Για κόμμα που δηλώνει αριστερό και υπόσχεται «ταξικό πρόσημο» στην οικονομική πολιτική του είναι εντυπωσιακή αυτή η αδιαφορία για το κοινωνικό, το δημόσιο συμφέρον: η πολιτική αποτελεί μεγαλειώδες παίγνιο για την εξουσία χωρίς περιεχόμενο, σημασία έχει μόνο η νίκη, όπως στο σκάκι ή στο ποδόσφαιρο –απολογία αποτελεί λοιπόν η καταγγελία, μεταξύ τόσων εγκωμίων, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε «κτητική σχέση» με την εξουσία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κατεξοχήν κόμμα που έκανε πόλεμο για πάρτη του, διέλυσε τη χώρα για να κατακτήσει την εξουσία και να εδραιωθεί σε αυτήν.

Από το άρθρο του Πρωθυπουργού κατανοούμε πως δεν μετανιώνει και, αν χρειαστεί, θα το επαναλάβει για να γλιτώσει το κεφάλι του από τον επερχόμενο εκλογικό Θερμιδόρ.