Τι επιδιώκει ο Κιμ Γιονγκ Ουν; Εξι χρόνια αφότου ανέλαβε την εξουσία και άρχισε να εκτελεί όσους τον αμφισβητούσαν –ενίοτε με αντιαεροπορικό όπλο –δεν υπάρχει θέμα που να μπερδεύει περισσότερο τους αναλυτές από τα κίνητρα ενός 33χρονου δικτάτορα, κάθε κίνηση του οποίου μοιάζει να εκπορεύεται λίγο από πανουργία, λίγο από ένστικτο αυτοσυντήρησης και λίγο από πυρηνικό ναρκισσισμό.

Η επικρατούσα άποψη θέλει τον Κιμ, όπως ακριβώς τον πατέρα και τον παππού του παλαιότερα, να κινείται με βάση πρωτίστως μια βαθιά επιθυμία να διατηρήσει την οικογενειακή επιχείρηση: μια μικρή περιτοιχισμένη χώρα, έναν απίθανο επιζήσαντα του Ψυχρού Πολέμου. Οπως όμως επισημαίνουν οι «New York Times», στους κόλπους της κυβέρνησης Τραμπ, πολλοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν την υπόθεση πως η πυρηνική του πορεία είναι κατ’ ουσίαν αμυντική.

Πραγματικός στόχος του Κιμ, επιχειρηματολογούν, ενδεχομένως να είναι ο εκβιασμός –το είδος εκείνο του εκβιασμού που θα καταστεί δυνατός τη στιγμή που η Βόρεια Κορέα θα βρεθεί σε θέση να απειλήσει ευθέως το Λος Αντζελες, το Σικάγο ή τη Νέα Υόρκη.

Μπορεί επίσης να είναι να απομακρύνει τις ΗΠΑ από τις δύο συμμάχους της, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, που αναρωτιούνται κατά πόσο η Ουάσιγκτον θα τις προστάτευε πραγματικά και μισοπεριμένουν από τον Ντόναλντ Τραμπ να κάνει πραγματικότητα την προεκλογική απειλή του να αποσύρει, ενδεχομένως, τα αμερικανικά στρατεύματα από τον Ειρηνικό.

Ισως ο στόχος του Κιμ να είναι να αναδειχθεί ως ρυθμιστής ένας ηγέτης τον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Σι Τζινπίνγκ θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν ως ίσο.

Ισως να είναι και τα τρία. Πολύ λίγοι άνθρωποι εκτός Βόρειας Κορέας έχουν συναντήσει τον Κιμ, συμπεριλαμβανομένων και των υποτιθέμενων προστατών του, των Κινέζων.

ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ. Μια εξήγηση που ακούγεται συχνά όσον αφορά τη σπουδή με την οποία προσπαθεί τον τελευταίο χρόνο να αναπτύξει ένα πυρηνικό οπλοστάσιο ικανό να πλήξει πολλαπλούς στόχους στις ηπειρωτικές ΗΠΑ είναι ότι θεωρεί πως, άπαξ και το καταφέρει, οι ΗΠΑ δεν θα διακινδυνεύσουν ποτέ να κάνουν σε αυτόν ό,τι βοήθησαν να γίνει στον Μουαμάρ Καντάφι. Ενα πυρηνικό οπλοστάσιο, και το σκιάχτρο των ΗΠΑ, είναι επίσης ένας καλός τρόπος για τον Κιμ να εμπνέει φόβο και αφοσίωση στον λαό της χώρας του. Κάποιοι αναλυτές, πάλι, λένε πως αυτό που επιθυμεί περισσότερο η Βόρεια Κορέα είναι ο σεβασμός. Και άλλοι, ότι αυτό που πραγματικά θέλει είναι να υποχρεώσει μια μέρα τις ΗΠΑ να αποσύρουν τις κυρώσεις αλλά και τα στρατεύματά τους από τη Νότια Κορέα, όπου λειτουργούν ως μόνιμη όχληση για την Πιονγκγιάνγκ. Με ποιο στόχο όμως;

Οι απόψεις για μία ακόμη φορά διίστανται. Κάποιοι φοβούνται ότι, με τα αμερικανικά στρατεύματα μακριά, ο Κιμ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο ως ασπίδα για μια στρατιωτική εισβολή στη Νότια Κορέα –μια απόπειρα να επανενώσει την κορεατική χερσόνησο διά της βίας. Και άλλοι, όπως ο Τσο Χαν Μπαμ, ερευνητής στο (νοτιοκορεατικό) Ινστιτούτο για την Εθνική Ενοποίηση της Κορέας, εκτιμούν πως «η Πιονγκγιάνγκ δεν έχει τη δύναμη να διεξαγάγει έναν τέτοιο ολομέτωπο, μακροχρόνιο πόλεμο», πως «δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει η Βόρεια Κορέα, ενώ υποφέρει από ελλείψεις τροφίμων, να απελευθερώσει τους Νοτιοκορεάτες διά της βίας», πως «ο Κιμ δεν έχει καμία πρόθεση να κάνει τα λόγια του πράξη».

ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ. Υπάρχει και μία άλλη, λιγότερο δραματική ερμηνεία των προθέσεών του: ο συνδυασμός του αναπτυσσόμενου πυρηνικού του προγράμματος και του ολοένα και εντυπωσιακότερου κυβερνοπρογράμματός του ενδεχομένως να επιτρέψει στη Βόρεια Κορέα να συνεχίσει τις μικρότερες προκλήσεις της χωρίς κανέναν φόβο τιμωρίας: ο Κιμ πλήρωσε πολύ μικρό τίμημα για την κυβερνοεπίθεση που εξουδετέρωσε το 70% των ηλεκτρονικών συστημάτων της Sony Pictures Entertainment πριν από τρία χρόνια. Δεν υπήρξαν αντίποινα για τις επιθέσεις της σε νοτιοκορεατικές τράπεζες και ομίλους MME∙ για τις υποψίες που τη βαρύνουν ότι αφαίρεσε χρήματα από την κεντρική τράπεζα του Μπανγκλαντές∙ για τον ρόλο της σε μια πρόσφατη επίθεση εις βάρος βρετανικών νοσοκομείων με αξιώσεις για λύτρα. Ενδεχομένως να επιχειρήσει να διευρύνει τις κυβερνοεπιθέσεις της με στόχο το κέρδος ή να εκβιάσει χώρες για οικονομική βοήθεια.

Μια άλλη πιθανότητα είναι να επιδιώκει το καθεστώς να αποκτήσει το πάνω χέρι σε οποιεσδήποτε μελλοντικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της. Στο τέλος της μέρας, η πλέον ασφαλής άποψη είναι αυτή του Τζον Γούλφσταλ, πρώην συμβούλου του Μπαράκ Ομπάμα, ειδικού στα πυρηνικά όπλα: «Δεν γνωρίζουμε ούτε καν τι τρώει ο Κιμ για πρωινό, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος; Απλώς δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται».