Μια «Μητέρα» που διχάζει

«Η τελευταία ταινία του Αρονόφσκι είναι ένα παιδί που μόνο η μητέρα του θα μπορούσε να αγαπήσει. Μια δουλειά κοσμικής ηλιθιότητας» δηλώνει –με εξαιρετικά καυστικό τρόπο –ο έγκριτος κριτικός Τζόναθαν Ρόμνεϊ. Από την άλλη, ο Μεν Κρολ τοu IndieWire βαθμολογεί πολύ υψηλά το «Mother!» που «ξεκινά από μια μικρή σπίθα και εξελίσσεται σε γιγαντιαία πυρκαγιά».

«Πολύς κόσμος δεν θέλει να μου μιλήσει μετά τη προβολή του φιλμ!» λέει χαμογελώντας ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Και πολλοί γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πως δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν η ταινία είναι «αριστούργημα ή τέρας». Με άλλα λόγια, το «Mother!» έκανε θραύση στη βενετσιάνικη πρεμιέρα του –κάτι που αυτομάτως το καθιστά μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της σεζόν που έρχεται.

«Ηταν τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι τώρα. Ηταν επίσης μια τελείως διαφορετική πλευρά του εαυτού μου που δεν ήξερα μέχρι σήμερα. Οταν κάνεις μια ταινία που λειτουργεί ως αλληγορία, οι μεταφορές δεν πρέπει να επηρεάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις τον ρόλο. Πρέπει να βρεις την αλήθεια του» δήλωσε η Τζένιφερ Λόρενς στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ενώ ο Χαβιέρ Μπαρδέμ θεωρεί πως «ο κάθε θεατής θα δώσει τη δική του ερμηνεία».

Οι κριτικοί πάντως σίγουρα προσπάθησαν να το κάνουν: σχεδόν κάθε κείμενό τους βρίθει συμβολισμών και επεξηγήσεων, καθώς και πορισμάτων που είναι πότε αποθεωτικοί και πότε πλήρως απαξιωτικοί. «Ο πλανήτης καταστρέφεται από την ίδια την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι είναι άπληστοι, υπάρχει μια διαρκής κατανάλωση» συνέχισε ο Ντάρεν Αρονόφσκι. Ο,τι καταλάβατε, κατάλαβα.

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ. Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε, διαβάζουμε, το «The Devil and Father Amorth», μόνο και μόνο για το θέμα του. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ, για την καταγραφή ενός εξορκισμού από τον πατέρα Γκαμπριέλε Αμόρτ, τον επονομαζόμενο και «εξορκιστή του Βατικανού». Το κλου της υπόθεσης είναι πως το φιλμ σκηνοθέτησε ο Γουίλιαμ Φρίτκιν, ο σκηνοθέτης που σοκάρισε τα πλήθη παγκοσμίως με τον «Εξορκιστή» του το 1973! «Η εμπειρία με τρομοκράτησε,» δήλωσε ο μεγάλος κινηματογραφιστής σε μια μεγάλη του συνέντευξη στο έγκριτο περιοδικό «Variety». «Κρατούσα την κάμερα ανοιχτή και βρισκόμουν μόλις μισό μέτρο μακριά τους, ίσως και πιο κοντά. Από εκεί που φοβόμουν τι θα μπορούσε να συμβεί, άρχισα να νιώθω συμπόνια για τον πόνο και την ταλαιπωρία αυτής της γυναίκας, που είναι προφανή στην ταινία». Επειδή τώρα τελευταία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αρκετά ντοκιμαντέρ στο κύκλωμα διανομής, καλό θα ήταν να έκανε και κάποιος έλληνας διανομέας τον κόπο. Το θέμα έχει μεγάλη «πέραση» στο ελληνικό κοινό, και νομίζουμε πως θα τα έβγαζε τα λεφτά του. Τι λέτε;