Κορδέλες και ψαλίδια
Δεν αντιλαμβάνομαι, καθόλου μάλιστα, τον επιθετικό τόνο με τον οποίο τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΔΗΣΥ, Ποτάμι κ.λπ.) αντιμετώπισαν την, για… δεύτερη φορά, κοπή κορδέλας εγκαινίων της Ιόνιας Οδού, από τον πρόεδρο Αλέξη. Δηλαδή τι τους πείραξε ακριβώς; Οτι ο άνθρωπος οικειοποιήθηκε το έργο πολλών προηγούμενων κυβερνήσεων; Ή ότι μέσα σε πέντε μήνες έκανε δύο φορές εγκαίνια;
Εμένα ποσώς με ενόχλησε αυτό. Ο δρόμος μετριάζει την απόσταση από τα Γιάννενα κατά περίπου μιάμιση ώρα, είναι ασφαλής, βγάζει την Ηπειρο από την απομόνωση, και αν συνοδευτεί και με τρεις – τέσσερις αναπτυξιακές πολιτικές μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση σε μια περιοχή η οποία χρόνια τώρα φλερτάρει με τον τίτλο της πιο φτωχής της Ευρώπης.
Και άμα θέλει ο Τσίπρας να κάνει εγκαίνια, ας κάνει όσα θέλει. Εχει τις ευκαιρίες άλλωστε –πάντοτε πάνω στον ίδιο δρόμο. Παράδειγμα: απομένουν προς κατασκευή τέσσερις Σταθμοί Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών, τα γνωστά ΣΕΑ, άρα έχουμε μάνι μάνι ισάριθμες ευκαιρίες εγκαινίων. Αν προσθέσει κανείς ότι επί της Ιόνιας Οδού υπάρχουν και τέσσερις μετωπικοί σταθμοί διοδίων, οι οποίοι επίσης πρέπει να εγκαινιασθούν, έχουμε άλλες τέσσερις ευκαιρίες να το φχαριστηθεί το εγκαίνιο και την απαραίτητη κορδέλα ο… «ψαλιδοχέρης» πρόεδρός μας!
Μ’ αεροπλάνα
Και για όσους λοιδορούν και ειρωνεύονται τον Τσίπρα για τα διπλά εγκαίνια της Ιόνιας Οδού (που μπορείς να τα πεις και πενταπλά, αν προσθέσεις ότι δυο – τρεις φορές έχει εγκαινιάσει κομμάτια της και ο υπουργός Σπίρτζης), έχω να πω ότι αν πραγματικά υλοποιήσει την υπόσχεση που έδωσε στον δήμαρχο Ιωαννίνων για την αναβάθμιση του αεροδρομίου των Ιωαννίνων, θα του βγάλω δημόσια το καπέλο.
Και θα αδιαφορήσω ή και θα αψηφήσω και τον κίνδυνο να θεωρηθώ ώς και… οσφυοκάμπτης!
Στόχος
Στο μεταξύ οφείλω να επανέλθω στο θέμα του άρθρου «Ηταν ο Ανδρέας ψεύτης;» του προέδρου Αλέξη, διαθέτοντας πληροφόρηση για το ποιος πραγματικά το έγραψε και ποιος πραγματικά δεν το χρεώνεται. Η πληροφορία που έκανε τον γύρο της Αθήνας και ήθελε ως συγγραφέα του άρθρου έναν άνθρωπο του Ανδρέα, τον γνωστό δικηγόρο Γιάννη Μαντζουράνη, είναι ακριβής εν μέρει και αναληθής κατά το ίδιο σκέλος. Ποιο είναι το ακριβές και ποιο το αναληθές;
Οτι ο Μαντζουράνης, ο οποίος είχε διατελέσει ως φέρελπις πολιτικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, κλήθηκε να γράψει ένα άρθρο για το πώς έβλεπε αυτός τον Ανδρέα, έχοντας ζήσει τόσο κοντά του και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Μαντζουράνης έγραψε το άρθρο, αλλά προφανώς δεν είναι αυτό που δημοσιεύθηκε την Κυριακή στο «Documento» του Βαξεβάνη. Πολύ απλά γιατί έγραψαν και άλλοι. Συριζαίοι και πρώην πασόκοι. Τα κείμενά τους, και του Μαντζουράνη, τα πήρε εν συνεχεία ο Θανάσης Καρτερός, ο οποίος τις ελεύθερες ώρες του βοηθάει ο άνθρωπος το Μαξίμου, γιατί το έχει πάρει πατριωτικά το θέμα, και τα συνέθεσε. Αποτέλεσμα αυτής της σύνθεσης, μετά και από μία επιπλέον ματιά – επιμέλεια του εκπροσώπου Τζανακόπουλου, ήταν το άρθρο το οποίο προκάλεσε τέτοια αναταραχή εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Ιντριγκα
Εκανα μια αναφορά στην αναταραχή εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, και ιδού χθεσινή απόδειξη. Στην ιστοσελίδα commonality.gr, η οποία απηχεί τις απόψεις των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ (λέγε με Τσακαλώτο, Φίλη κ.λπ.), ανέβηκε χθες άρθρο μιας κυρίας ονόματι Κατέ Καζάντη, υπό τον τίτλο «Ο Ανδρέας ήταν τροτσκιστής;». Το άρθρο της κυρίας, αγνώστων σε εμένα λοιπών στοιχείων, ανέφερε (ενδεικτικά καταγράφω ένα απόσπασμα) μεταξύ άλλων ότι:
«Ο Α. Παπανδρέου πέτυχε κάμποσα, πολλά απ’ τα οποία σήμερα, στην εποχή της οπισθοδρόμησης για τα δικαιώματα λαών, φαντάζουν περίπου ριζοσπαστικά. Αλλα αυτονόητα –θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς –και άλλα όχι. Το ΕΣΥ, το οικογενειακό δίκαιο, η αποχουντοποίηση του κράτους, η –σχετική –αναδιανομή του πλούτου είναι κάποια από αυτά».
Και αφού τον κατηγορούσε για σταλινικές μεθόδους και άλλα πολλά και διάφορα, κατέληγε με τη φράση:
«Για τα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, με όλα τα ρηξικέλευθά του, ήταν μια όλως άλλη, ενίοτε και αντιθετική, περίπτωση. Επί της ουσίας, στην άλλη μεριά του ποταμού».
Στροφή
Αλλάζω θέμα, παρότι η ίντριγκα εν προκειμένω είναι πασιφανής, για να αναφέρω ότι κορυφώνονται οι διεργασίες για την ανάδειξη του νέου ηγέτη, ο οποίος θα αναλάβει να συσπειρώσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς και να την αναδείξει ισχυρή πολιτική δύναμη. Σήμερα συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο του ΚΙΔΗΣΟ και το καλό το νέο είναι ότι ο πρόεδρος Γιώργος ΔΕΝ θα είναι υποψήφιος (ουφ…).
Να τη χαιρετήσουμε αυτή την απόφαση του προέδρου Γιώργου, η οποία ελήφθη παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις πολλών και διαφόρων «φιρφιρίκων» που του εισηγούνταν το αντίθετο, ότι δηλαδή είναι η ιστορική στιγμή για τη δικαίωσή του με το μότο «κάν’ το όπως ο Ανδρέας το ’93».
Σιωπή
Στο μεταξύ παρέλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μια γραπτή ανακοίνωση του Κώστα Λαλιώτη, φίλου μου από δεκαετιών, με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2016 –επρόκειτο για μια απάντηση σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά» που τον αφορούσε.
Δεν καταλαβαίνω γιατί μου εστάλη και τι σχέση μπορεί να έχει με την κρατούσα συζήτηση, η οποία αφορά τη μέχρις παρεξηγήσεως «προσεκτική» στάση του Κώστα Λαλιώτη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα –απολύτως ετεροβαρή σε σχέση με την πάγια αντιδεξιά του θέση. Στο πλαίσιο της οποίας άφησε να παρέλθει, άνευ του παραμικρού σχολιασμού, η (τεράστια για τον χώρο) πρόκληση του άρθρου Τσίπρα για τον Ανδρέα. Οπως άλλωστε έχει αφήσει να παρέλθει ασχολίαστο εκ μέρους του ένα πλήθος επιθετικών πρωτοβουλιών και κινήσεων του Πρωθυπουργού και του εταίρου του Καμμένου, κατά του Κινήματος, προσωπικών του φίλων αλλά και συντρόφων.
Αν εκείνος πιστεύει ότι είναι ωφέλιμο για τον ίδιο να σιωπά διότι «η σιωπή είναι χρυσός», κανένα πρόβλημα. Αλλά ας γνωρίζει ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι που πιστεύουν στη ρήση του Δημοσθένη «προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται»…
