Τι θα ανακαλύψει άραγε ο αρχαιολόγος του πολύ μακρινού μέλλοντος με τη σκαπάνη του στο Ελληνικό; Ευρήματα που χρονολογούνται την Eποχή του Xαλκού ή και άλλα της αρχιτεκτονικής του 21ου αιώνα; Τεκμήρια μιας ιστορικής περιόδου και μόνο ή και δείγματα της εξέλιξης ενός πολιτισμού στον χρόνο;
Το ερώτημα δεν τίθεται για να εξάψει την ανθρώπινη φαντασία. Γίνεται για να διακριβωθεί τι θα συμβολίσει τελικά για τη σημερινή Ελλάδα το Ελληνικό. Για να διαπιστωθεί εάν αυτό το κράτος είναι ικανό να εκμεταλλευτεί προς όφελος του ιδίου και των πολιτών του έναν θησαυρό ή εάν θα τον πετάξει στα σκουπίδια. Εάν μπορεί να παντρέψει τη σύγχρονη ανάπτυξη με την ιστορική ιδιομορφία ή εάν πέφτει έρμαιο εμμονών, ιδεοληψιών ή ακόμη και εκμεταλλευτών οι οποίοι, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, βλέπουν στην περιοχή του παλιού αεροδρομίου ένα προσωπικό Ελντοράντο και επιστρατεύουν διάφορα προσχήματα για να εμποδίσουν ένα πολεοδομικό σχέδιο.
Η Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις έχουν πέσει θύματα από τη σύσταση του ελληνικού κράτους τέτοιων επιτηδείων. Κι ο μάρτυρας δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι από τις πόλεις μας απουσιάζει η έννοια του ιστορικού κέντρου. Είναι η παντελής απουσία φροντίδας των κτιρίων ως ιστορικών τεκμηρίων.
Από αυτήν την άποψη και μόνο η επένδυση στο Ελληνικό αποτελεί ένα στοίχημα – ένα στοίχημα ανάπτυξης με κανόνες και δόμησης με αρχές. Ο θησαυρός, επιτέλους, δεν πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.
