Αναζήτηση
Οι παλιότεροι θυμόμαστε πως κάποτε στα εκλογικά τμήματα υπήρχε Στρατός για να εγγυάται το αδιάβλητο της ψηφοφορίας –η λύση λοιπόν στο πρόβλημα της ιντερνετικής ψηφοφορίας για τον Νέο Φορέα θα είναι να παρευρίσκεται και ένας στρατιώτης στο σπίτι αυτού που θα θέλει να ψηφίσει εξ αποστάσεως. Και αν επιχειρήσει λαθροχειρία, γκαπ μία με τον υποκόπανο. Πριν από 60 χρόνια, στις εκλογές του 1963, κάποιοι από την Ενωση Κέντρου είχαν εισηγηθεί να βουτάει κάθε πολίτης που ψήφιζε το δάχτυλό του σε ανεξίτηλο μελάνι για να μην υπάρξει νοθεία –η μέθοδος είχε εφαρμοστεί σε νέα κράτη της υποσαχάριας Αφρικής, πρώην αποικίες, όπου τα πολιτικά ήθη δεν είχαν εξημερωθεί· ούτε και στην Ελλάδα άλλωστε, μάθαμε λίγo αργότερα, στις 21 Απριλίου 1967.
Εχουν εξημερωθεί σήμερα τα πολιτικά ήθη; Οχι, μας λένε κάποιοι του ΠΑΣΟΚ: μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία του Νέου Φορέα υπάρχουν απατεώνες που θα οργανώσουν νοθεία, θα βάλουν δικούς τους να ψηφίζουν με τα στοιχεία άλλων, που θα τους έχουν εμπιστευθεί όχι μόνο τον ΑΦΜ ή τον ΑΜΚΑ αλλά και τις πιστωτικές κάρτες τους. Μα αν έχεις εμπιστοσύνη σε κάποιον για τα χρήματά σου, γιατί να μην τον εμπιστευθείς και για την ψήφο σου; Στη Γαλλία μπορείς να εξουσιοδοτήσεις άλλον να ψηφίσει για σένα –και μάλιστα στις εθνικές εκλογές. Στη Βρετανία γράφεσαι στο Εργατικό Κόμμα μέσω Ιντερνετ, πληρώνεις τη συνδρομή σου και από εκεί και πέρα ψηφίζεις ιντερνετικά όποτε θέλεις. Σου στέλνουν ταχυδρομικά την κάρτα μέλους και διάφορα βιβλιαράκια· αν έχεις διάθεση για ζύμωση, περνάς από τα γραφεία. Από 200.000, έφθασε τα 800.000 μέλη το Labour με αφορμή την εκλογή Κόρμπιν και τα κρίσιμα θέματα του Brexit και των εκλογών –και είδαμε τι αποτελέσματα έφερε. Παρόμοια συμβαίνουν και στην Ιταλία, στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε Βρετανία, Ιταλία ή Γαλλία! Είναι Βαλκάνια εδώ, τα πολιτικά ήθη δεν έχουν εξημερωθεί, κυκλοφορούν απατεώνες στον Νέο Φορέα –μα τότε, γιατί να σας προτιμήσουμε; Περιμένει να αποκτήσει νέα μέλη και ψηφοφόρους, κυρίως νέους, κόμμα που αποδέχεται τέτοια αλήθεια; Που υποστηρίζει «τέτοιοι είμαστε και δεν αλλάζουμε», αλλά διεκδικεί να φέρει τη «Νέα Αλλαγή»; Αυτή του παροιμιώδους «Μανωλιού»;
Είμαστε «Βαλκάνια» επειδή η πολιτική ελίτ θέλει να είμαστε –και δίνει μεγάλο αγώνα για να παραμείνουμε· για να μπορεί να διαχειρίζεται το κράτος, το κόμμα, τα μέλη του, τους πολίτες, με τους τρόπους που ήξερε: οικογενειοκρατία, αναξιοκρατία, πελατειακές σχέσεις. Αν κάποια τμήματά της δεν το θέλουν, ας το αποδείξουν. Αλλιώς, τι χρειάζονται οι διακηρύξεις για νέες αλλαγές, νέους φορείς και άλλα μεγαλόσχημα;
