Με γρήγορους ρυθμούς εξελίσσεται η αξιολόγηση στο Δημόσιο.
Ηδη ο γιος του μπαρμπα-Νίκου Παππά και πατέρας του υπουργού Νίκου Παππά δήλωσε στην τηλεόραση ότι ο Στέλιος Παππάς που τοποθετήθηκε στον ΟΑΣΘ (δηλαδή ο ίδιος) αποτελεί «την καλύτερη επιλογή» για τον ΟΑΣΘ!
Με άλλα λόγια, όχι μόνο ο γιος, αλλά κι ο μπαμπάς έχει την καλύτερη γνώμη για τον μπαμπά. Νέα μέθοδος αξιολόγησης.
Σε αντίθεση με τον μπαμπά Τραγάκη, που αξιολόγησε μεν πατρικά τον γιο Τραγάκη για υποψήφιο της ΝΔ, αλλά τον έφαγε η μαρμάγκα –τον γιο!
Ξέρετε τελικά τι νομίζω ότι διακρίνει τον νεποτισμό από την δημοκρατική κανονικότητα; Η ψήφος.
Διότι η ψήφος είναι το θεμελιώδες κριτήριο επιλογής που αναγνωρίζει μια δημοκρατία.
Μπορεί να μας αρέσει ή να μην μας αρέσει ο Τσίπρας, αλλά είναι Πρωθυπουργός επειδή τον ψήφισε ο κόσμος.
Μπορεί να μας αρέσει ή να μην μας αρέσει ο Μητσοτάκης, αλλά είναι πρόεδρος της ΝΔ επειδή τον ψήφισε ο κόσμος και θα γίνει πρωθυπουργός αν τον ψηφίσει ο κόσμος.
Ξέρετε άλλη νομιμοποιημένη διαδικασία επιλογής αρχόντων στην δημοκρατία; Εγώ καμία. Ούτε στον κλήρο τους τραβάμε ούτε ο βασιλιάς τους διορίζει ούτε τους παίζουμε «στα τρία κόρνερ πέναλτι».
Η δημοκρατία όμως δεν είναι πολίτευμα για άτομα αγνώστου πατρός. Ακόμη και στην πιο άμεση εκδοχή της, ο Κίμων ήταν γιος του Μιλτιάδη κι ο Περικλής παιδί του Ξάνθιππου και της ανιψιάς τού Κλεισθένη.
Ο Τσόρτσιλ μετρούσε καμιά δεκαπενταριά προγόνους στον δημόσιο στίβο, αλλά δεν θυμάμαι να θεωρήθηκε ποτέ επιλήψιμο ότι ήταν γιος του Ράντολφ κι εγγονός τους ιδιοκτήτη των «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Το ίδιο ισχύει στα καθ’ ημάς για τους Βενιζέλους ή τους Παπανδρέου ή τους Καραμανλήδες ή τους Μητσοτάκηδες.
Διότι όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά κάποιου πατέρα και πατεράδες κάποιου παιδιού. Εφόσον τους ψηφίζει ο λαός, όμως, κρίνονται αυτοτελώς.
Η οικογενειοκρατία ελέγχεται ως μορφή ευνοιοκρατίας κυρίως όπου δεν μεσολαβεί ψήφος. Οταν δηλαδή ο Τραγάκης αποφασίζει πού θα βάλει τον γιο του κι ο Παππάς τον πατέρα του.
Δεν υπάρχουν άραγε άξιοι γιοι, θυγατέρες ή πατεράδες πολιτικών; Ασφαλώς και υπάρχουν. Μόνο που η αξιοσύνη δεν θα κριθεί από την οικογένειά τους αλλά από τους συμπολίτες τους.
Και προηγουμένως από τις εσωτερικές διαδικασίες επιλογής της παράταξης ή της κυβέρνησης στην οποία μετέχουν.
Ξέρετε γιατί; Επειδή στην περίπτωση αυτή την ευθύνη της επιλογής αναλαμβάνει η παράταξη ή η κυβέρνηση.
Και μετά στις εκλογές έρχεται ο λογαριασμός!