Η επίσκεψη του Εμανουέλ Μακρόν στην Ελλάδα ήταν χωρίς αμφιβολία μια επιτυχία για τη χώρα μας. Μέρος αυτής της επιτυχίας πιστώνεται ασφαλώς και στον ίδιο –στην επιθυμία του να συμβολοποιήσει την επίσκεψή του με μια ομιλία στον λόφο της Πνύκας εμπνευσμένη από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Πιστώνεται και στα κόμματα της αντιπολίτευσης που με την υπεύθυνη στάση τους έδειξαν ότι μια εθνική υπόθεση δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Και βέβαια πιστώνεται και στην κυβέρνηση –αν και ο επικεφαλής της δεν απέφυγε τον πειρασμό για μια άσκοπη επίδειξη αλυτρωτικού πνεύματος.
Σε κάθε περίπτωση, σημασία πλέον έχει η επόμενη μέρα. Θα ήταν δείγμα κακής πολιτικής νοοτροπίας, για παράδειγμα, να επιχειρήσει η κυβέρνηση να κεφαλαιοποιήσει κομματικά και όχι εθνικά την επίσκεψη Μακρόν. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη λάμψη του προσώπου και όχι και την ουσία των όσων είπε για την Ευρώπη του μέλλοντος. Η οποία, σημειωτέον, δεν είναι η Ευρώπη που ευαγγελιζόταν το κυβερνών κόμμα και ακόμη περισσότερο ο κυβερνητικός του εταίρος, αλλά μια Ευρώπη με ακόμη περισσότερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Ακόμη χειρότερα, θα ήταν εγκληματικό για την κυβέρνηση να θεωρήσει ότι το διεθνές περιβάλλον θα πάψει ως διά μαγείας να είναι δυσμενές για τη χώρα μας. Να πιστέψει ότι αρκούν οι συμβολισμοί για να απαλλαγούμε από τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει, να μας οδηγήσει πάλι σε έναν φαύλο κύκλο αρνήσεων, υπεκφυγών και καθυστερήσεων. Ο Γολγοθάς δεν έχει τελειώσει. Και η δανεική λάμψη δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν.
