Ο γιος του Μιχάλη Μπεκίρη μπήκε αναστατωμένος στο γραφείο του γιου τού Κώστα Μητσοτάκη και εισηγήθηκε να υπάρξει πάραυτα δυναμική αντίδραση για τον γιο του Γιάννη Τραγάκη. Το όλο ζήτημα θα μπορούσε να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μπροστά στο «πάρτι» που γινόταν ήδη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –εξού και ο συναγερμός που σήμανε ο διευθυντής του γραφείου του προέδρου στη ΝΔ. Κυκλοφορεί ως ανεκδοτολόγημα στα γραφεία των γαλάζιων τομεαρχών από το απόγευμα της προεδρικής αντίδρασης απέναντι στον αμετροεπή και, κατά πολλούς, αφελή Τραγάκη, καθώς το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ερμηνεύτηκε και ως χτύπημα στον οικογενειοκρατία. Ακόμη και αν τα πράγματα στην κομματική έδρα της Πειραιώς δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι, είναι προφανές ότι η κατεύθυνση που πήρε η συζήτηση οδηγεί σε αδιέξοδο. Οπως είναι εσφαλμένη και η ερμηνεία για την κίνηση Μητσοτάκη: Η καρατόμηση του υιού Τραγάκη αποσκοπούσε να διασώσει τη διαδικασία της αξιολόγησης στελεχών –με την οικογενειοκρατία στη ΝΔ, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ και πλέον και στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι εύκολο να βγάλει κανείς άκρη. Ούτε η κατάλληλη εποχή.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσέτρεξαν στην Ντόρα Μπακογιάννη για να καταλάβουν τις ορέξεις του Κυριάκου. Ακόμη κι αν υπήρχαν καταλληλότεροι ερμηνευτές των προεδρικών κινήσεων, η πολιτική προσέγγιση της Ντόρας αρκούσε για να καταλαγιάσουν ανησυχίες, καθώς η περίπτωση Τραγάκη απομονώνεται από τους σχεδιασμούς που κάνουν άλλα τζάκια στη ΝΔ –συνεπώς τα οικόσημα ανά την επικράτεια δεν απειλούνται.

Αν η Μπακογιάννη χρειαστεί να βγει μπροστά για το ζήτημα Τραγάκη, εξυπακούεται ότι θα υπεραμυνθεί της προεδρικής απόφασης –ο παλαίμαχος βουλευτής υπερέβη τα κομματικά όρια και δεν άφησε περιθώριο στην ηγεσία για διαφορετική αντιμετώπιση. Δεν έχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι η συζήτηση κρύβει λάκκους και δεν είναι σκόπιμο να επεκταθεί, πολύ περισσότερο να ξεστρατίσει. Είτε ανοίξεις πόλεμο για την οικογενειοκρατία είτε την υποστηρίξεις, μόνο χαμένος μπορείς να βγεις. Για την πρώην υπουργό, μια τέτοια συζήτηση είναι πρόδηλο ότι θα οδηγούσε και σε ερωτήσεις για τα σχέδια του Κώστα Μπακογιάννη –και η αυτονομία των μελών της ευρύτερης οικογένειας Μητσοτάκη πρέπει να προστατευθεί. Αν ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του στον Δήμο Αθηναίων, πρώτα απ’ όλους εκείνος θα το αποφασίσει.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η Μπακογιάννη θα βγει μπροστά για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Οχι κατ’ ανάγκην με υπόδειξη της κομματικής έδρας, αλλά σίγουρα γιατί είναι στη φύση της. Η εκτίμηση ότι ο Τσίπρας μπορεί να μη βγάλει την άνοιξη του ’18 διαφέρει από την κυρίαρχη εκτίμηση στη ΝΔ που μεταφέρει πλέον τις κάλπες στο επόμενο φθινόπωρο, όταν ο Πρωθυπουργός θα μπορεί να επικαλείται μια, έστω τυπική, ολοκλήρωση του κύκλου των Μνημονίων. Στο μυαλό της Μπακογιάννη το μοναδικό χαρτί του Τσίπρα είναι η προοπτική της εξόδου από το Μνημόνιο και θα πρέπει να το τραβήξει πριν το καλοκαίρι του ’18. Μετά θα είναι γυμνός.

Είναι εξίσου προφανές ότι η επανάκαμψη της Μπακογιάννη φανερώνει πως ο δικός της κύκλος στην ενεργό πολιτική παραμένει ανοικτός –εντός της συνοριακής γραμμής. Η αποτυχημένη απόπειρα του 2014 για μια μετακίνηση στην Κομισιόν, έχει αλλάξει τη διάθεση για μετανάστευση. Η άρνηση την περασμένη άνοιξη ακόμη και να συζητήσει προτάσεις για τη θέση της γενικής γραμματέως του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) –επιλογή που θα στήριζε και ο Νίκος Κοτζιάς –ήταν η επιβεβαίωση ότι θα κινηθεί πλέον με εσωτερική ατζέντα. Η συμμετοχή σε μια κλειστή διάσκεψη προσωπικοτήτων σε λίγες εβδομάδες στο Κόμο για το μέλλον της Ευρώπης δεν μεταβάλλει τον σχεδιασμό. Εντός έδρας, συνεπώς, ζητείται θέση για το δικό της ύψος – κάποιοι σκέφτονται, για παράδειγμα, το ψηλότερο έδρανο της Βουλής.

Τελευταία Νέα