Αμφότεροι αποτελούν τους μοναδικούς έλληνες επιθετικούς που αφήνουν τα ίχνη τους ήσυχα να σβήσουν. Οπως τα καράβια τα απόνερα και τα τρένα τον καπνό. Τα αφήνουν εκεί όπου είναι οι πατημασιές τους, στο χορτάρι των γηπέδων που σημάδεψαν με την παρουσία τους.
Κώστας Μήτρογλου και Τάσος Δώνης. Ο ένας έχει διαδρομή χρόνων, συνώνυμος με τη λέξη γκολ ο συγκεκριμένος κυνηγός. Ο δεύτερος, σπάει τώρα το τσόφλι και παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό που νιώθει έκπληξη με το ταλέντο και τις δυνατότητές του. Ορισμένοι δε, αναρωτιούνται πού ήταν κρυμμένος τόσον καιρό αυτός ο ταχύπους ποδοσφαιριστής.
Θα λέγαμε πως μοιάζουν με την εξαίρεση σε ένα γενικό συμπέρασμα ότι στις μέρες μας δεν ξεπηδούν γηγενείς στράικερ ικανοί να κάνουν τη μεγάλη διαφορά σε ευρωπαϊκό ή και σε παγκόσμιο επίπεδο. Μα, για σταθείτε, Μήτρογλου και Δώνης έχουν ένα κοινό και μάλλον εδώ πρέπει να μείνουμε, εδώ βρίσκεται πιθανότατα η ρίζα της ιστορίας μας.
Πού έκανε τα πρώτα του βήματα ο ηλικίας 29 ετών επιθετικός της Μαρσέιγ; Στο Ντούισμπουργκ και μετά, μέχρι τα 19 του χρόνια, ήταν ενταγμένος στις (φημισμένες) ακαδημίες της Γκλάντμπαχ. Οσο για τον Δώνη των 21 ετών, στα 17 του πήγε στους μικρούς της Γιουβέντους –στην Ιταλία διδάχθηκε τακτική, στοχοπροσήλωση, έμαθε να εργάζεται σε επαγγελματικούς ρυθμούς από τρυφερή ηλικία και να εξελίσσεται παικτικά. Τώρα, δείχνουν φτασμένοι παίκτες και ο μεν Μήτρογλου έχει αγωνιστεί σε Αγγλία, Πορτογαλία και (τώρα) Γαλλία, ο δε Τάσος εκτός από τη Γιούβε έχει γνωρίσει την Ελβετία, τη Γαλλία και προσεχώς τη Γερμανία. Παιδιά, δηλαδή, ενός ανώτερου ποδοσφαιρικού θεού!
Αμυντικοί
Το σενάριο που έχουν όλοι στο μυαλό τους είναι ότι στην Ελλάδα βγάζουμε με το τσουβάλι καταπληκτικούς κεντρικούς αμυντικούς και στην πορεία μαζεύουν εκατομμύρια ευρώ κάνοντας αξιομνημόνευτες μεταγραφές. Η λειψανδρία αφορά τους επιθετικούς και αυτό πρέπει να σχετίζεται με την ικανότητα των εγχώριων κόουτς να μεταδώσουν γνώση και να εκτοξεύσουν την καριέρα των φορ. Είναι πιο εύκολο να μάθεις πώς να καταστρέφεις. Δυσκολότερο να διδάσκεις. Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Απαιτείται να το σμιλέψει κάποιος ειδήμων. Η έμφυτη ικανότητα του Μήτρογλου να βρίσκει τα δίχτυα και του Δώνη να κάνει σλάλομ στον χλοοτάπητα, θυμίζοντας τον θρυλικό σουηδό σκιέρ Ινγκεμαρ Στένμαρκ, βρήκαν το νόημά τους στο εξωτερικό. Εκεί πήγαν μπροστά, εκεί συνάντησαν τους σωστούς δασκάλους. Είναι πασιφανές και μάλλον πρέπει να προβληματιστούμε για το πώς εδώ βοηθάμε τους αληθινά ξεχωριστούς και με το χάρισμα του ταλέντου.
