Τι έχουν τα έρμα και δεν σκοράρουν;

Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι σύμπτωση. Και όταν η εθνική μας ομάδα έχει σημειώσει μόλις 11 γκολ σε οκτώ ματς σε αυτή την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, την ώρα που το Βέλγιο σκοράρει κατά ριπάς (35) και η Βοσνία μετρά 19 γκολ, κάτι δεν πάει καλά. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και όταν λείπει ο Μήτρογλου, γιγαντώνεται.

Ο Νίκος Αναστόπουλος, άρτι αφιχθείς από 15ήμερο ταξίδι (ένα από τα πολλά που κάνει) επιμόρφωσης στο εξωτερικό δίπλα στον Ντιέγκο Σιμεόνε, έχει πετύχει αναρίθμητα γκολ στην πλούσια καριέρα του. Ποια είναι η άποψή του για το φλέγον θέμα;

«Εχει κάποια ομάδα έλληνα επιθετικό; Η έλλειψη οφείλεται στο ότι δεν δίνουμε ευκαιρίες στους γηγενείς. Πρέπει να τους εμπιστευόμαστε παραπάνω. Αν βέβαια πας στους παράγοντες, θα σου απαντήσουν “δείξε μου έναν που δεν βλέπουμε εμείς”! Ισως έχουν τα δίκια τους. Ο Διαμαντάκος καλός παίκτης είναι, όχι όμως κάτι το σπουδαίο. Δεν τον αισθάνεται η άμυνα. Ο Δώνης δείχνει αξιόλογα στοιχεία και διαθέτει ταχύτητα. Χωρίς αυτή δεν μπορείς να παίξεις. Καλύτερα να κάνεις άλλη δουλειά! Η ταχύτητα μπορεί να καλύψει κάποιες αδυναμίες και είναι το μόνο στοιχείο που δεν βελτιώνεται. Την τεχνική, για παράδειγμα, μπορείς να τη φτιάξεις. Και ο Γιακουμάκης, μια και πιάσαμε τους νέους παίκτες, έχει ορισμένα θετικά» τονίζει ο θρυλικός Αναστό.

Προχωρά, δε, λέγοντας και το εξής: «Μου λες για επιθετικό, εδώ ολόκληρη Ελλάδα δεν έχει δεξί μπακ! Ο Μανιάτης είναι προτιμότερο να παίζει χαφ. Αλλά για να επιστρέψουμε στους φορ, μόνο με το ταλέντο κάποιος δεν μπορεί να σταθεί. Εξτρα προπόνηση και ξανά έξτρα προπόνηση. Να καλλιεργηθεί η ικανότητα στο γκολ. Να δουλέψουν τα σέντερ φορ και οι εξτρέμ, το κάνω εγώ στις ομάδες που αναλαμβάνω. Εάν δεν δουλέψεις ατομικά, δεν προχωράς συλλογικά».

Για το φινάλε, ιδού η ρηξικέλευθη άποψη του Αναστόπουλου ««Μιλάμε για φαινόμενο πανευρωπαϊκό αυτή η έλλειψη. Με εξαίρεση βέβαια τον Ρονάλντο και τον Μέσι, γιατί πρέπει να σκοράρουν και οι τρεις της επίθεσης, να κάνουν κίνηση, όπως πρώτος δίδαξε ο Ντέκο. Εχουμε Μπέιλ, Καβάνι, Ιγκουαΐν, Ντιμπάλα, Λουκάκου, Μοράτα, αλλά ο συνολικός αριθμός κατά τη γνώμη μου κρίνεται λίγος. Τις παλαιότερες εποχές ήταν μεγαλύτερος».