Οι αερολογίες της Πνύκας

Με την εμπνευσμένη ομιλία του στην Πνύκα ο πρόεδρος Μακρόν δεν άφησε καμία αμφιβολία για τη βαθιά του προσήλωση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ασκησε οξεία κριτική στα λάθη και τις ελλείψεις της Ευρώπης, αλλά υπογράμμισε ότι «περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη την Ευρώπη» και ότι «κακώς αφήνουμε να ασκούν κριτική στην Ευρώπη αυτοί που τη μισούν. Πρέπει να ασκήσουμε εμείς κριτική για να τη διορθώσουμε, να τη βελτιώσουμε, να την επανιδρύσουμε». Σχεδίασε σε αδρές γραμμές την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί η Γαλλία: περισσότερη Ευρώπη, πιο αποτελεσματική, πιο δημοκρατική, με νέες αρμοδιότητες των οργάνων της ευρωζώνης, με στενότερες συνεργασίες στην άμυνα και την ασφάλεια, με νέες πρωτοβουλίες στον τομέα του πολιτισμού.

Ο έλληνας Πρωθυπουργός στην παρέμβασή του χρησιμοποίησε την ξύλινη γλώσσα μιας Αριστεράς που αυτοπροσδιορίζεται ως φιλευρωπαϊκή, αλλά δύσκολα κρύβει την απέχθειά της για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Μήπως δεν έχει, για άλλη μία φορά, αντιληφθεί ο Πρωθυπουργός τι ακριβώς συμβαίνει στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χώρο; Διαβεβαίωσε ότι «είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στη δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης». Πώς όμως θα συμβάλουμε; Χρησιμοποιώντας την ίδια ξύλινη γλώσσα που κάποτε κατέβαζε τους «αγανακτισμένους» στο Σύνταγμα και σήμερα αξιοποιείται από τους πάσης φύσεως και απόχρωσης Μπέπε Γκρίλο; Μίλησε ο Πρωθυπουργός για την ανάγκη μεγαλύτερου δημοκρατικού ελέγχου των οργάνων της ευρωζώνης∙ ουδείς διαφωνεί. Πρέπει όμως να γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ότι δημοκρατικός έλεγχος δεν σημαίνει ασυδοσία. Η άρνηση του πρόσφατου EuroWorking Group να απελευθερώσει τη δόση των 800 εκατ. ευρώ γιατί το ελληνικό κράτος δεν είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες δεν οφείλεται σε κάποιο δημοκρατικό έλλειμμα. Τα αυριανά όργανα της ευρωζώνης με ενισχυμένες αρμοδιότητες και νομιμοποίηση θα ρίχνουν ακόμα πιο ηχηρές «σφαλιάρες» σε όσους κακόβουλα παρερμηνεύουν την αλληλεγγύη σαν ασυδοσία.

Χρησιμοποίησε πάλι ο κ. Τσίπρας το τετριμμένο σύνθημα της Ευρώπης των τραπεζών, των μεγάλων συμφερόντων και των τεχνοκρατών∙ σε αντιπαράθεση, δήθεν, με την Ευρώπη των πολιτών. Αγνοώντας ότι αν οι τράπεζες δεν είχαν διασωθεί, θα είχαν εξανεμισθεί οι καταθέσεις εκατομμυρίων ελλήνων εργαζομένων και η οικονομία θα είχε καταρρεύσει.

Ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να κλείσει την ανιαρή ομιλία του με τη χιλιοειπωμένη νεοελληνική μπούρδα «πρώτα οι άνθρωποι και μετά οι αριθμοί». «Η Ευρώπη», είπε ο κ. Τσίπρας, «έχει καλύτερη σχέση με τα κέρδη και τους αριθμούς απ’ ό,τι με τους ανθρώπους». Λες και οι άνθρωποι δεν τρώνε από τα αγαθά που καταγράφονται σε αριθμούς. Λες και μια παραγωγική μονάδα μπορεί να συνεχίζει να προσφέρει αγαθά ή υπηρεσίες έχοντας ζημιές. Το χειρότερο όμως είναι ότι, παρασυρμένος από τη φθηνή συνθηματολογία του, παρέλειψε να υπογραμμίσει στρατηγικής σημασίας ζητήματα∙ όπως οι ελληνικές προσδοκίες για προώθηση της κοινής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, κάτι που ανέφερε ο κ. Μακρόν, αλλά θα έπρεπε να περιλαμβάνεται με μεγάλα γράμματα στην ομιλία κάθε έλληνα πρωθυπουργού.