Τελικά όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο πρέπει να είμαστε εξαπατημένοι γέροι, γιατί η αναπόληση του παρελθόντος μάς χαροποιεί περισσότερο από το μέλλον. Ολοι θυμόμαστε τα γεμάτα γήπεδα, τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον, την καζούρα έπειτα από μια βαριά ήττα, τους παίκτες που μάτωναν τη φανέλα και την επομένη έδιναν το «παρών» στο μεροκάματο.
Λίγοι όμως είναι αυτοί που θυμούνται τα λάθη των διαιτητών, οι οποίοι από τότε αποτελούσαν το κόκκινο πανί για τις ομάδες και τους φιλάθλους, τις υπόνοιες για στημένα παιχνίδια, τις ελληνοποιήσεις αργεντινών και λοιπών φυλών, την ισοπεδωμένη Λεωφόρο. Αλλά, όπως λένε συχνά και οι γηραιότεροι, ακόμα και οι κότες της εποχής τους έκαναν καλύτερα αβγά. Η φετινή Σούπερ Λίγκα έχει κάτι από ρετρό, όσον αφορά τους αριθμούς και την ανταγωνιστικότητά της.
Δεν είναι μόνο η ΑΕΚ που πάτησε κορυφή ύστερα από σχεδόν δέκα χρόνια. Ή η κατάρρευση του Παναθηναϊκού που παραπέμπει στο 2005.
Είναι επίσης το γεγονός ότι για πρώτη φορά την τελευταία επταετία και μόλις τρίτη εδώ και 25 χρόνια δεν κατόρθωσε ομάδα της Σούπερ Λίγκας να πετύχει το απόλυτο νικών στις τρεις πρώτες αγωνιστικές. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε και τα γήπεδα γεμάτα κόσμο για να παρηγορηθούμε για το μέλλον.
