Ο δασκαλάκος κοιμήθηκε στην αμμουδιά. Κάπως έτσι θα μπορούσε να συνοψισθεί η πραγματικότητα δεκάδων αναπληρωτών δασκάλων που διορίσθηκαν τελευταία στιγμή σε κοσμικά νησιά και δεν μπόρεσαν λόγω τιμών να βρουν να νοικιάσουν ένα σπίτι. Αυτά εξάλλου αποκάλυψε το ενδιαφέρον ρεπορτάζ της συναδέλφου Μάρνυς Παπαματθαίου στα χτεσινά «ΝΕΑ».

Και το στόρι μπορείς να το δεις από πολλές μεριές. Βασικά όμως και πέραν του γεγονότος πως οι εκπαιδευτικοί διορίστηκαν τελευταία στιγμή, η είδηση έχει κι άλλες παραμέτρους. Το καθεστώς του airbnb, για παράδειγμα, όπου μπορείς να νοικιάσεις το σπίτι σου, το δωμάτιό σου για όσο θες μέσω της δημοφιλούς πλατφόρμας, διαμορφώνει μια νέα πραγματικότητα όπου σπάει η παλιά κατάσταση των συμβολαίων μακράς διάρκειας. Και οδεύουμε στην αποσπασματική και εγχρήματη μορφή φιλοξενίας που πάντως ανεβάζει τις τιμές στα ύψη. Και όχι μόνον σε Μύκονο και Σαντορίνη λόγω θέρους ή εποχής ή ζήτησης αλλά και στο Κουκάκι ή σε περιοχές γύρω από την Ακρόπολη.

Πέραν αυτού όμως, το γεγονός πως οι δάσκαλοί μας δεν αξιώνονται μια καλύτερη και πιο κεντρική μέριμνα για τις τεράστιες υπηρεσίες που προσφέρουν είναι επίσης μια πλευρά της μελαγχολικής ή γκροτέσκο είδησης. Καταλαβαίνω τις δημοσιονομικές ασκήσεις τρόμου και τη δύσκολη συγκυρία, αλλά νομίζω θα ήταν σωστή μια μερική επιδότηση ενοικίου για τους εκπαιδευτικούς. Σε μια στιγμή που ένα μέρος του πολιτικού κόσμου ψάχνει εχθρούς στο Δημόσιο και ένα άλλο βλέπει σε αυτό απλώς την δεξαμενή της δικής του πελατείας, είναι ενδεικτικό τι κοινωνία συγκροτούμε αν ο δάσκαλος κοιμάται σε σλίπινγκ μπαγκ επειδή δεν βρίσκει φτηνή στέγη. Θα μπορούσε πάλι το υπουργείο Παιδείας να ιδρύσει έναν νέο φορέα συνεργασίας με τους δήμους ή τις περιφέρειες και να φτιάξει ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αναπληρωτές ή μόνιμους εκπαιδευτικούς.

Μια κοινωνία κρίνεται και από το πώς αντιμετωπίζει τους δασκάλους της. Οι οποίοι εν προκειμένω δεν είναι απλώς και μόνον δημόσιοι λειτουργοί αλλά και διαμορφωτές της συνείδησης της μαθητιώσας νεολαίας. Για φανταστείτε πώς βλέπουν ή πώς θα βλέπουν οι μαθητές ενός πλούσιου νησιού τον δάσκαλό τους που κοιμάται στο αυτοκίνητο ή σε σκηνή σε παραλία. Πολύ περισσότερο όταν πολλοί εκ των δασκάλων είναι και γονείς και αναγκάζονται να μετακινηθούν με τις οικογένειές τους. Παράγοντες του κοινωνικού ιστού, τα παλιότερα χρόνια πρόσωπα εμβληματικά για τις τοπικές κοινωνίες, οι δάσκαλοί μας δεν είναι αριθμοί στις δημοσιονομικές ορέξεις της τρόικας. Ούτε αυτόκλητοι καλεσμένοι στην τουριστική ευμάρεια των νησιών. Είναι κάτι πολύ παραπάνω.

Τελευταία Νέα