Ισως και να έχει κάποιο δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας όταν λέει στην εκκολαπτόμενη ακόμα Κεντροαριστερά πως οφείλει να ξεκαθαρίσει με ποιον τελικά είναι. «Με τη Δεξιά ή με την Αριστερά;» ρώτησε ευθέως ο Πρωθυπουργός. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οφείλει και ο Αλέξης Τσίπρας να απαντήσει ευθέως σε μια εξίσου θεμελιώδη ερώτηση: Ανάμεσα στα δυο ρεύματα της Αριστεράς που δημιουργήθηκαν πριν από περίπου έναν αιώνα, το κομμουνιστικό και το σοσιαλιστικό, πού αισθάνεται ότι ανήκουν ο ίδιος και το κόμμα του; Στο πρώτο ή στο δεύτερο;

Το ερώτημα αυτό ταλανίζει βέβαια την ελληνική (και όχι μόνο) παραδοσιακή Αριστερά εδώ και 60 χρόνια, δηλαδή από την εποχή της ΕΔΑ, όπως ο Μανώλης Γλέζος ασφαλώς μπορεί να βεβαιώσει.

Ομως το 1989, ο κύβος ερρίφθη. Ο τότε γ.γ. του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, βλέποντας τον κόσμο του υπαρκτού σοσιαλισμού να φεύγει κάτω από τα πόδια του και το ανατολικό μπλοκ να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, υπέστειλε τα σφυροδρέπανα, αγκάλιασε τον αναθεωρητή Λεωνίδα Κύρκο και φτιάξανε τον Συνασπισμό. Δεν ήταν εύκολο. Απόδειξη, ότι λίγο μετά την ίδρυσή του, στις ευρωεκλογές του 1989, ο τότε Συνασπισμός διασπάστηκε. Ο ένας ευρωβουλευτής του, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, εντάχθηκε στη σοσιαλίζουσα πολιτική ομάδα τού μεταλλασσόμενου εκείνη την εποχή Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και ο έτερος, ο Αλέκος Αλαβάνος, στην πολιτική ομάδα των σκληροπυρηνικών γάλλων κομμουνιστών.

Μετά την αποχώρηση ωστόσο του Κύρκου και του Φλωράκη από το πολιτικό προσκήνιο και με την πάροδο των ετών, ο Συνασπισμός έκοψε τα πολλά φλερτ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Οι πολιτικοί απόγονοι του Χαρίλαου Φλωράκη (αυτοί που έμειναν στον Συνασπισμό και πλειοψήφησαν) δεν μπόρεσαν ποτέ να χωνέψουν αυτό που εκείνος κατάπιε και σιγά σιγά δρομολόγησαν την επιστροφή στις κομμουνιστικές ρίζες. Μετά τις ευρωεκλογές του 1994 αποφάσισαν ότι ο Συνασπισμός εφεξής θα ανήκει στην ίδια πολιτική ομάδα με τα εναπομείναντα στην Ευρώπη κομμουνιστικά κόμματα, κάτι που άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας το γνωρίζει πολύ καλά, αφού στις τελευταίες ευρωεκλογές ήταν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς.

Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας δέχθηκε κατά τη τελευταία διετία να μετέχει, έστω ως παρατηρητής, στις συνόδους κορυφής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών δείχνει ώς έναν βαθμό τον απογαλακτισμό του από τις αντιλήψεις Αλαβάνου, Λαφαζάνη κ.λπ.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ό,τι είχε να πει το είπε, αφού, όπως θυμίζει και ο Σαββόπουλος στους «Παλιούς φίλους», κάποτε «έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις».

Τελευταία Νέα