Υποθέτω ότι η Επιτροπή Αλιβιζάτου ανέβαλε για αύριο τη συνεδρίαση που επρόκειτο να γίνει την Τρίτη γιατί είχε πολλή χειρωνακτική δουλειά, έπρεπε να ελέγξει τη γνησιότητα των 1.000 υπογραφών υποστήριξης που προσκόμισε η κυρία Γεννηματά, όπως ορίζουν οι διαδικασίες. Αν είναι υπαρκτά πρόσωπα, αν προέρχονται από επτά περιφέρειες της χώρας, αν πράγματι υπέγραψαν οι ίδιοι –το αν είναι όλοι κάτω των 35 ετών, όπως ανακοίνωσε το περιβάλλον της υποψηφίας, δεν αφορά την επιτροπή (δεν υπάρχει τέτοιος όρος) αλλά τον κ. Ανδρουλάκη, τον νεώτερο εκ των υποψηφίων που, τριαντάρης ο ίδιος, θεωρείται γενικά ότι εκπροσωπεί τη νέα γενιά. Εχει δικαίωμα ο Νίκος Ανδρουλάκης να ελέγξει την ηλικία αυτών που υπέγραψαν; Νομίζω ότι σε fair play ανταγωνισμό θα δικαιούνταν να ελέγχει τους ισχυρισμούς των αντιπάλων.
Υποθέτω επίσης ότι η Φώφη Γεννηματά προσκόμισε φωτοτυπίες δελτίων ταυτότητας, σελίδων των εκλογικών καταλόγων για να πιστοποιηθεί ότι είναι εγγεγραμμένοι/ες οι υπογράφοντες/ουσες σε επτά διαφορετικές περιφέρειες της χώρας –αλλά και τα τηλέφωνά τους για να επιβεβαιωθεί τηλεφωνικά ότι πράγματι υπέγραψαν. Στο ίδιο χαμαλίκι θα πρέπει να επιδοθεί η Επιτροπή και για τους υπόλοιπους υποψήφιους ώστε να μην τεθεί θέμα ακυρότητας των χειρωνακτικών διαδικασιών συγκέντρωσης υπογραφών. 10.000 τηλεφωνήματα είναι πολλά, πρέπει να προσληφθεί κόσμος –ίσως πρέπει να γίνει outsourcing σε κάποια εταιρεία.
Εταιρεία που να την εμπιστεύεται η Επιτροπή –διότι δεν είναι καθόλου προφανές ότι οι χειρώνακτες είναι εντιμότεροι από τους ψηφιακούς, όπως ισχυρίζονται όσοι αμφισβητούν την εγκυρότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Για την τεχνική πλευρά του θέματος έχουν γράψει άλλοι πολύ ειδικότεροι εμού –και κυρίως ο Ανδρέας Δρυμιώτης την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», ο άνθρωπος που επί 30 χρόνια οργάνωνε τη συγκέντρωση και έκδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Κατηγορηματικά διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα ασφάλειας και ότι υπάρχουν στη χώρα μας εταιρείες που μπορούν να την αναλάβουν. Πώς προέκυψε ότι μόνο η Vodafone μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο είναι μυστήριο, όπως και τόσα άλλα στην πολιτική.
Το ζήτημα είναι πολιτικό λοιπόν –δηλαδή θέμα εξουσίας: πώς θα την πάρουμε εμείς και όχι κάποιοι άλλοι. Οσοι αντιτίθενται στην ηλεκτρονική ψηφοφορία (στην πραγματικότητα μόνο μία πλευρά από τις εννέα, της κυρίας Γεννηματά) ανησυχούν για την ευρεία συμμετοχή: αν σπεύσουν πολλοί, ίσως οι «δικοί μας» είναι μειοψηφία και επομένως το αποτέλεσμα αντίθετο από αυτό που θέλουμε. Αλλά αυτή η «θέληση για δύναμη» ακυρώνει πολιτικά τη διαδικασία, την κάνει unfair: μοιάζει με δόλωμα η πρόταση για «εκλογή από τη βάση», να είχε στόχο απλώς να υπαχθούν στην εξουσία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ οι αντίπαλοί της. Και αυτό το unfair θα αποτελεί σκελετό στην ντουλάπα που θα στοιχειώνει τον Νέο Φορέα.
Τελευταία Νέα