Δεν είναι κάθε μέρα που ένας έλληνας πολιτικός προσκαλείται να γράψει στο «Commentaire» –μάλλον είναι η εξαίρεση, καθώς μιλάμε για ένα από τα πιο σημαντικά περιοδικά στην Γαλλία. Κι όμως, σ’ αυτό το τεύχος, λίγες σελίδες πίσω από ένα κείμενο του Πασκάλ Μπρικνέρ, βρίσκεται το άρθρο του Βαγγέλη Βενιζέλου για την ελληνική κρίση.
Στον πρόλογό του το περιοδικό αναφέρει για τον Βενιζέλο: «Ασκησε κρίσιμα καθήκοντα στους κόλπους της ελληνικής κυβέρνησης. Οι ευρωπαϊκές του πεποιθήσεις και οι ικανότητές του θα τον φέρουν ξανά στο μέλλον σε νέα καθήκοντα» –μια πρόβλεψη που μοιάζει ιδιαιτέρως πιθανή.
Η αφήγηση όσων ήρθαν μετά είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, καθώς μέσα από τα μάτια του Βενιζέλου ο αναγνώστης ξαναζεί τους πολιτικούς χειρισμούς του 2015 –που για τους Ελληνες αποδείχθηκαν ιδιαιτέρως επώδυνοι. Προσωπικά, τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε ο επίλογος και γι’ αυτό σας τον παραθέτω αυτούσιο: «Η ελληνική εμπειρία δεν πρέπει συνεπώς να αντιμετωπίζεται ως μια μαύρη σελίδα που πρέπει να κλείσει και να ξεχαστεί, αλλά ως ένα ολόκληρο βιβλίο μαθημάτων που πρέπει να αντλήσει η Ευρώπη. Ως ένα εργαστήριο στο οποίο δοκιμάστηκαν τα υλικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και, παρά τα προβλήματα, άντεξαν. Το κόστος όμως είναι άδικο να το καταβάλει ολόκληρο η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η στήριξη της ευρωζώνης προς την Ελλάδα πρέπει να έχει καθαρό στόχο: τη χειραφέτηση, την ανάκτηση του χαμένου εδάφους και του χαμένου χρόνου. Στο πλαίσιο αυτό μια λειτουργική και έντιμη συμφωνία ως προς το χρέος και τη βιωσιμότητά του είναι εφικτή, ξεκινώντας από την πλήρη αξιοποίηση των παραμέτρων της επέμβασης του 2012 και από την ορθή απεικόνιση του ελληνικού χρέους και των ευεργετικών ιδιομορφιών του».
