Υπάρχει δικαίωση μετά τον πολιτικό αλλά πριν από τον φυσικό θάνατο; Θα μπορούσε να το βεβαιώσει μια πολιτικός, η Χίλαρι Κλίντον, που ακόμη και αν δεν είχε χάσει τις εκλογές, θα ήξερε ως πρόεδρος ότι δεν ήταν καθόλου λίγοι εκείνοι που την είχαν ψηφίσει με κρύα καρδιά. Κι όμως, αυτή η πολιτικός απόλαυσε μια σπάνια στιγμή δικαίωσης: στην παρουσίαση του βιβλίου της «Τι συνέβη» κάποιοι στάθηκαν στην ουρά για να της πουν ότι, δυστυχώς, η καρδιά τους ήταν πολύ παγωμένη για να τη σταυρώσουν στην κάλπη. Και τώρα το έχουν μετανιώσει που δεν την ψήφισαν.
Εγινε η Χίλαρι Κλίντον καλύτερη στο μεταξύ; Οχι, αποδείχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ πολύ χειρότερος στα μάτια εκείνων που δεν ήταν εξασκημένοι να διακρίνουν το τέρας στα πραγματικά του μεγέθη και τώρα αυτοοικτίρονται για τη στερνή γνώση που δεν τους επισκέφθηκε νωρίτερα. Είναι εκείνοι που «λένε “Χίλαρι” και κλαίνε». Μια κρίσιμη μάζα που έμεινε καρφωμένη στους καναπέδες της, παραδόθηκε στο δόγμα τού «ούτε εκείνη ούτε εκείνος» ή χάθηκε στον δρόμο για την κάλπη. Και τώρα φοβάται ότι το κακό που ζει είναι απλώς ο εχθρός του χειρότερου.
Υπάρχουν πολιτικά μυστήρια που δεν λύνονται ποτέ. Και χωρίς αμφιβολία, η Χίλαρι Κλίντον είναι ένα από αυτά. Δεν θα μάθουμε ποτέ αν ήταν η ίδια που τραβούσε την αντιπάθεια των άλλων όπως το φως τα κουνούπια ή εάν έπεσε θύμα της πιο μεγάλης παρεξήγησης στην αμερικανική πολιτική Ιστορία. Εκτός πια και αν οι μετανοημένοι πέσουν από την απελπισία τους γονυπετείς στα πόδια της. Για να κλείσει ο κύκλος της δικαίωσης με έναν μικρό θρίαμβο.
