Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης δεν έχει ανάγκη από πολλές συστάσεις. Νωχελικός στις κινήσεις του, χαλαρός στον τρόπο ομιλίας του, με αυξημένη την αίσθηση του χιούμορ. Και προπαντός, δηλωμένος μαρξιστής. Βεβαίως, άλλο μαρξιστής και άλλο λενινιστής, χαρακτηρισμός τον οποίο άλλωστε απεχθάνεται για τον εαυτό του ο υπουργός όπως ο διάολος το λιβάνι.
Στην αυγή της κυβερνητικής θητείας του, το 2015, ως υπουργός Οικονομίας, είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας είτε λόγω της ακαδημαϊκής του ιδιότητας και σίγουρα εξαιτίας της απόστασης που διατηρούσε από τον βαθύ κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιώργος Σταθάκης ήταν μια φωνή λογικής απέναντι στον παροξυσμό του παραλόγου του Γιά(ν)νη Βαρουφάκη. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που του ανατέθηκαν από την κυβέρνηση αποστολές σε ακροατήρια διεθνών επενδυτών στο εξωτερικό σε ρόλο πυροσβέστη των ανησυχιών τους για την πολιτική που ακολουθούνταν στην Ελλάδα. Οπλο του, η πολιτική ευλυγισία, την οποία επέδειξε εξάλλου και στην υπόθεση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, η οποία εντέλει καταργήθηκε για τη συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών στην Ελλάδα επί των ημερών του στο υπουργείο Οικονομίας. Αλλωστε ο Γιώργος Σταθάκης ποτέ δεν είχε φωνάξει, όπως άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, το σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».
Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, ο Γιώργος Σταθάκης φαίνεται ότι έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί της «αυτονομίας» του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπουργός Περιβάλλοντος, μετά τον ανασχηματισμό, δεν διαφοροποιήθηκε από την πολιτική του σκληροπυρηνικού προκατόχου του Σκουρλέτη στη υπόθεση ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Και, όπως αποδείχθηκε προσφάτως, κινήθηκε στα χνάρια του και στην υπόθεση της επένδυσης της Eldorado Gold στις Σκουριές δοκιμάζοντας, για χάριν τοπικών κομματικών συμφερόντων, τις αντοχές της εταιρείας. Αλλά και της κυβέρνησης της ίδιας μπροστά στο ενδεχόμενο αποχώρησης των Καναδών από την Ελλάδα.
Η μετάλλαξη του Γιώργου Σταθάκη δεν σταματά εδώ. Ο υπουργός, σήμερα, φέρεται να είναι από τους υποστηρικτές της ιδέας μετατροπής της Τράπεζας Αττικής σε ένα κρατικά ελεγχόμενο πιστωτικό ίδρυμα ενταγμένο στη φιλοσοφία του παράλληλου τραπεζικού συστήματος που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που βρίσκει κάθετα αντίθετους τους δανειστές. Το θέμα έχει πάρει φωτιά στους κόλπους της κυβέρνησης, με δύο στρατόπεδα να αντιμάχονται ενόψει της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Από τη μια πλευρά οι κρατιστές που επιθυμούν μέσω της αύξησης της ήδη υπάρχουσας συμμετοχής του ΕΦΚΑ στο μετοχικό της κεφάλαιο η Τράπεζα Αττικής να παίξει τον ρόλο του παράλληλου τραπεζικού συστήματος. Και από την άλλη πλευρά, με την οποία συντάσσεται και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος ο οποίος θεωρεί επικίνδυνη την αύξηση της έκθεσης του ΕΦΚΑ, όσοι θεωρούν ότι η τράπεζα έχει ανάγκη να λειτουργήσει με νέα επενδυτικά κεφάλαια και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για να έχει μέλλον.
Η αλήθεια είναι ότι Τσακαλώτος και Σταθάκης έχουν ακολουθήσει πορείες αντίστροφες. Ο πρώτος, προερχόμενος από την ευρύτερη περιοχή των θεωρητικών του μαρξισμού – κεϊνσιανισμού κάνει ασκήσεις προσομοίωσης στον ρεαλισμό των Μνημονίων. Ο δεύτερος, από γνήσιος μαρξιστής, ανακαλύπτει σιγά σιγά τον Λένιν. Ολα όμως επιτρέπονται όταν χτίζονται οι συμμαχίες της επόμενης μέρας….